اشعار ولادت حضرت ابالفضل العباس(س)

:diamond_shape_with_a_dot_inside:يا قمرالعشیره:diamond_shape_with_a_dot_inside:
 

اشعار ولادت حضرت ابالفضل العباس(س)

دریای عشق همدم ساحل نمی شود
بی نُقل یار گرمی محفل نمی شود
بیدل شدن طریقه ی عشاق کربلاست
هر آدمی که عاشق و بی دل نمی شود
ای ساقی حسین سرم زیر پای توست
هر که تو را شناخت که عاقل نمی شود
از کودکی به پای امامت نشسته ای
بی خود کسی خدای فضائل نمی شود
ساقی خانواده علمدار بی نظیر
کرب و بلا بدون تو کامل نمی شود
بعد از تو انعکاس حسین بن فاطمه
دیگر کسی حسین شمایل نمی شود
روز ازل که نام تو را جار می زدند
نقش مرا به نام علمدار می زدند
داری دل ترک زده را بند می زنی
با زلف ماه فاطمه پیوند می زنی
بالا بلند عشق،تو با خاک پای خود
طعنه به ارتفاع دماوند می زنی
پیشانی تو قبله ی خورشید می شود
وقتی به نام فاطمه سربند می زنی
وقتی میان ابروی خود می زنی گره
آتش به آسمان خداوند می زنی
معلوم می شود غضبت برطرف شده
با دیدن رقیه که لبخند می زنی
خود را به آب و آتش صحرای کربلا
تا اهل خیمه تشنه نباشند می زنی
مثل همیشه در دل صحرا الم بزن
حس غرور زینب کبری الم بزن
مسعود اصلانی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

:diamond_shape_with_a_dot_inside:یا قمر بنی هاشم:diamond_shape_with_a_dot_inside:
 

بس که دست دلبرم مشکل گشایی می کند
خلق می گویند این سقا خدایی می کند
گر چه از فرط گنه بیگانه گشتم با دلش
اوست دائم با دل من آشنایی می کند
تا بگیرد دست هر کس ناتوان است در جهان
دست هایش از بدن میل جدایی می کند
هر که سوگندش دهد بر مادرش ام البنین
با نگاهی روزی اش را کربلایی می کند
قبله ی اصحاب ممتاز حسین ابروی اوست
بر قلوب عاشقان فرمانروایی می کند
هر که خواهد حاجتی مردانه از باب حسین
این اباالفضل است بر او خوش عطایی می کند
بی نیاز از هر دو عالم می شود بر حق قسم
هر که بر درگاه این آقا گدایی می کند
آن چنان جا در دل زهرای اطهر کرده است
فاطمه در ماتمش صاحب عزایی می کند
چشم او با تیر لب وا کرد و گفت از غصه اش
قطره قطره خون او قصه سرایی می کند
چشم من شرمنده ی لب های خشک اصغر است
مادرش همراه لالایی دعایی می کند
دست دادم، چشم دادم، تا رسانم آب را
لیک این مشک است با من بی وفایی می کند

شاعر: جواد حیدری
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

:diamond_shape_with_a_dot_inside:يا قمرالعشیره:diamond_shape_with_a_dot_inside:
 

روی دستـان مـادرت خـوابی
مثل خورشیدی و تو می تابی
بـاب فضلی و بـاب حاجاتـی
به چه نـامی و به چه القابی
مـاه زهـرا و مـاه ام بنـیـن
منبـع جلـوه هـای مهتابی
کربلا هم سرای عشـق شمـاست
ساقـی تشنـه کـام اربـابی
تشنـه کـام لب تو بـود فـرات
کی تـو عبـاس تشنـه آبی؟
پسر شیـر حرب بـدر و حنیـن
ای علمـدار باوفـای حسین
ماه شب هـای تـار مـا عبـاس
شیـر میـدان جنگ ها عباس
هم شجـاعـی تو مثـل بابایت
هم تو عابـد تو پارسـا عباس
من شنیـدم کریـم هـم هستی
رحمتی کن به این گدا عباس
امشب عیدست و عیدی ام بدهید
یک سفـر تا به کربـلا عباس
ذکـر هـر عاشقی به لب امشب
یا ابوفاضـل اس تو یا عباس
ماه حیـدر شبیـه خورشیـدی
باب حاجـات و باب امیـدی
مـن گـدایم گـدایـم و سائـل
آمدم دست رد نـزن بر دل
گر که عشقت ز دل جـدا گردد
باید آن دل درش بگیرم گِل
قـدّ دریـاست حاجتـم عبـاس
می رسانی مرا تو بر ساحل ؟
آرزویم شـده که مـن بـدهم
پای دست تـو جـان ناقابل
دست من را بگیـر ای بی دست
یا اباالفضـل و یا ابو فاضـل
آسمـان تکیـه زد بـه دست تو
ای به قربـان چشم مست تو

شاعر: سید محمد حبیب اله پور
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

:diamond_shape_with_a_dot_inside:یا قمر بنی هاشم:diamond_shape_with_a_dot_inside:
 

نوای سینه فقط با ابالفضل است
یگانه صاحب پرچم فقط ابالفضل است
رایت اند همه خلق و پادشاه است او
بدان که مالک ما هم فقط ابالفضل است
کسی که زینب کبری به او قسم می خورد
یقین بدان که در عالم فقط ابالفضل است
کسی که برد غم او نگاه زینب را
میان هاله ای از غم فقط ابالفضل است
در ان مکان که دو دست بریده افتاده
نوشته صاحب زمزم فقط ابالفضل است
ز چشم پاره او می توان چنان فهمید
به چشم فاطمه محرم فقط ابالفضل است
 

:diamond_shape_with_a_dot_inside:یا قمر بنی هاشم یا عباس(ع):diamond_shape_with_a_dot_inside:
 

روضه خوانان بنویسند که آب آورده
مشکی از آب نه،از باده ی ناب آورده
مست کرده است زن و پیر وجوان را عباس
ساقی از علقمه انگار شراب آورده
آب را زود به تشنه برسانی خوب است
پس عمو آب به خیمه به شتاب آورده
بس که گفته است به دریا که رقیه تشنه است
قطره قطره همه را او به جواب آورده
مشک را دست گرفته است و یا بر دندان
آب کرده است و تا پیش رباب آورده
هر کسی آمده از مشک لبی تر کرده
همه ی اهل حرم را به حساب آورده
اگر اینگونه نبوده است که من می گویم
مانده ام زینب ما اینهمه تاب آورده؟
اگر اینگونه نبوده است پس این ساقی عشق
آب را تا دم خیمه به عذاب آورده
دشت از بوی گل یاس به خود می پیچد
باد از سمت عمو بوی گلاب آورده
شاعر: نادر حسینی
 

:diamond_shape_with_a_dot_inside:يا قمرالعشیره:diamond_shape_with_a_dot_inside:
 

روزی شعر من امشب دو برابر شده است
چون که سرگرم نگاه دو برادر شده است

چون که بانوی کلابیه پسر آورده
چشم وا کن، پدر خاک قمر آورده

هر که از قافلۀ فطرسیان جا مانده
نظرش خیره به گهوارۀ سقا مانده

زور بازوی تو بی حد وَ عدد خواهد شد
بعد از این ام بنین، ام اسد خواهد شد

با وجود تو زمین حیدر دیگر دارد
کعبه جا دارد اگر باز ترک بردارد

از در خانۀ او پا نکشیدم هرگز
چون حسینی تر از عباس ندیدم هرگز

ماه ذی‌الحجه که عباس به حج عازم شد
همه بر کعبه ولی کعبه بر او محرم شد

در طوافش سخن از عقل فراتر می گفت
در حقیقت «لک لبیک برادر» می گفت!

این اباالفضل که از قبله فراتر می رفت
مرتضی بود که بر دوش پیمبر می رفت

علی اکبر به ثنا گویی او می آید:
چقدر منبر کعبه به عمو می آید

خطبه خواند و همه را محو صدای خود کرد
در حقیقت همه را قبله نمای خود کرد

گفت این خانه که حق آمد و ایجادش کرد
مسجدی بود که بابای من آبادش کرد

از در خانۀ او پا نکشیدم هرگز
چون حسینی تر از عباس ندیدم هرگز

«کاشف الکرب» تویی؛ خندۀ ارباب تویی
«پدر خاک» علی و «پدر آب» تویی!

روی چشم تو بُوَد جای حسن جای حسین
هستِ ما بین دو ابروی تو؛ بین الحرمین

پیش خورشید و قمر سایۀ تو سنگین است
و فقط محضر زینب سر تو پایین است

ساقی ما چه شرابی چه سبویی دارد
بنویسید رقیه چه عمویی دارد

صحبت از مردی تو کار بنی هاشم بود
نام تو در دل میدان رجز قاسم بود

زور بازوی علی ریخته در بازویت
ذوالفقاری نبود تیزتر از ابرویت

تیغ چرخانده ای و پیش تو طوفان هیچ است
لشگری پیشت اگر آمده میدان، هیچ است

وسط جنگ زمین را به زمان دوخته ای
فن شمشیر زنی را ز که آموخته ای؟!

ای جوان! پیر رهت کیست از آن شاه بگو؟
«أشهد أن علیاً ولی الله» بگو

او علمدار حسین است ببخشید مرا
مدح او کار حسین است ببخشید مرا
مجید_تال
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

:diamond_shape_with_a_dot_inside:يا قمرالعشیره:diamond_shape_with_a_dot_inside:
 

ای در شب چشمان تو مهتاب گرفتار
دریا شده بعد از تو به گرداب گرفتار
گیرایی می از نفس شعله ور توست
در هرم لب توست می ناب گرفتار
عالم به نوا آمدو بیدار نبودند
مردان ستم پیشه ی در خواب گرفتار
یک مشت فلان بن فلان بن فلانند
این لشکر مغلوب به القاب گرفتار
این ظاهر امر است ببین اهل حرم را
لب تشنه مصیبت زده بیتاب گرفتار
تصویر رباب است و لب تشنه اصغر
عکسی که شده در قفس قاب گرفتار
این تیر چه تیریست که گردانده علی را
چون ماهی افتاده به قلاب گرفتار
لب تشنه لبهای تو شد اب و ندیدند
در برکه دستان تو شد آب گرفتار
مژگان تو تعقیب نماز شب قدر است
ای در خم ابروی تو محراب گرفتار
از بس که بلند است حدیث تو و دستت
ترسم که شود شعر به اطناب گرفتار
مثل تو کسی نیست که این گونه بماند
در بند غم حضرت ارباب گرفتار
شاعر : احمد حسین پور

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ