گوگوریو

سابقه

یوری پسر پادشاه جومونگ، مؤسس امپراطوری گوگوریو بود. او همانند پدرش در جایی که او بزرگ شده بود در کنار مادرش بزرگ شد. یوری همراه مادرش، بانویه سویا، در سال ۱۹ قبل از میلاد، برای دیدن پدرش به گوگوریو رفت.

پادشاه جومونگ، یوری را به عنوان ولیعهد گوگوریو معرفی کرد. اونجو و بیریو (پسران سوسونو)، در معرض خطر قرارگرفتند. سوسانو همراه پسرانش گوگوریو را ترک کرد و به سمت جنوب رفت و کشور باکجه را تأسیس نمود، او مدتی بعد در "Michuhol" درگذشت. یوری بعد از مرگ پادشاه جومونگ، پادشاه گوگوریو شد.

سلطنت

یوری پادشاهی بی‌لیاقت بود که قسمت‌های شمالی گوگوریو را تسلیم دانگ بویو کرد اما بعد از ان دائموسین آخرین پسر ان مناطق از دست رفته را پس گرفت. در همان سال دودمان هان از چین توسط ژین منقرض گردید.

یوری پنج پسر و یک دختر به نام سریو داشت. بزرگترین پسر یوری دوجول نام داشت که در یکی از نبردهای گوگوریو با شورشیان مغول جان خود را از دست داد. پس از ان یوری هامیونگ را به عنوان جانشین خود پذیرفت. هامیونگ نیز توسط دائه سو پادشاه دانگ بویو به قتل رسید. در ان زمان که قلمرو گوگوریو کاهش یافته بود دانگ بویو با پیشروی به مرزهای گوگوریو نزدیک تر می‌شد. دائموسین جانشین یوری شد. دائموسین یا موهیول گوگوریو را توسعه داد و شورشیان داخلی جولبون را سرکوب کرد. سرانجام در سال ۲۳ میلادی دائموسین با حمله‌ای عظیم دانگ بویو را ضمیمه خاک خود کرد و تسو و دانگ بویو برای همیشه از صحنه روزگار محو شدند. بعد از مرگ یوری در سن 63 سالگی موهیول یا دائموسین پادشاه گوگوریو شد. هودونگ پسر دائموسین و نوه یوری جانشین موهیول گردید.

جانشین

پادشاه یوری در سال ۱۸ میلادی، بعد از ۳۷ سال حکمرانی، درگذشت و موهیول (دائموسین) فرمانروای گوگوریو، گردید.

به قدرت رسیدن شاه یوری

فرضیهٔ اول: پسرجومونگ

نظریه رایج این است که یوری به عنوان پسر پادشاه جومونگ و بانو یه سویا جانشین او گردید. یک توضیح متداول برای تفاوت عنوان پدر و پسر در این است که، عنوان اصلی جومونگ، "Hae" بوده، اما او پس از تأسیس امپراطوری گوگوریو آن را به Go" تغییر داده بود. در کتابهای سامگوک ساگی و سامگوک یوسا به این تغییر عنوان اشاره شده‌است.

فرضیهٔ دوم: غصب تاج و تخت

در مطالعات تازه صورت گرفته، بعضی از تاریخ نویسان، یک سری نظرات، در ارتباط با تأسیس گوگوریو ارائه کردند. آنها فکر می‌کنند که این احتمال وجود دارد که یوری، پسر جومونگ نباشد و فقط یک غاصب تاج و تخت باشد.

نظراتی که منجر به این نتیجه‌گیری توسط این گروه از تاریخ نویسان شد شامل، مرگ زودهنگام جومونگ، تفاوت عنوان‌ها، رفتار تند یوری نسبت به بعضی از افراد قابل اعتماد جومونگ و تفاوت در روش‌های حکومتی آنها بود.

پادشاه جومونگ، در سن ۴۰ سالگی درگذشت. همچنین تفاوت عنوان‌ها ممکن است به معنی تغییر سلسله از خانواده Go به خانواده Hae باشد. البته این فرضیه هم وجود دارد که go لقب امپراتور گوموا باشد و hae لقب هائه موسو. مادر جومونگ بانو یوهوا برای آنکه کسی متوجه نشود که جومونگ پسر هائه موسو است لقب اورا از hae به go تغییر داد که یوری پسر جومونگ لقب واقعی اورا به ارث برد یعنی hae.

نکته قابل تأمل دیگر، این حقیقت می‌باشد که اغلب افراد مورد اعتماد و نزدیک به جومونگ تبعید و یا مجبور به استعفاء شدند. به طور مثال می‌توان از هیوبو نام برد، که در زمره اولین سه پیرو پادشاه جومونگ، برطبق اولین جلد گوگوریو از تاریخچه سه امپراطوری (سامگوک ساگی)، بود. هیوبو، به طور پیوسته با روش پادشاه یوری که پی در پی جهت شکار قصر را ترک می‌کرد، مخالفت می‌ورزید. او با اصرار زیاد از پادشاه در خواست می‌کرد که با دقت بیشتری به مسائل مهم کشوری بپردازد.

اگرچه، خشم یوری افزایش پیدا کرد و هیوبو را مجبور به استعفاء نمود، اما این ادعا شاید خنثی شود با اثبات این حقیقت که همه افراد پادشاه جومونگ حذف نشدند. ژنرال بو بان نو و اویی، در بیشتر دوران حکومت پادشاه یوری به گوگوریو خدمت کردند و نقش‌های فعالی را در امپراطوری ایفاد کردند. گوگوریو در زمان حکومت یوری آن سیاست قاطع و گسترده‌ای که در زمان حکومت جومونگ وجود داشت را نتوانست نشان دهد.

نظریهٔ سوم: شمشیر شکسته

آخرین نظریه، به یک شمشر شکسته که در افسانه آمده‌است، اشاره می‌کند. بعضی از مورخین این طور استباط کرده‌اند که، یوری یک قطعه از شمشیر شکسته جومونگ را پیدا کرده و از او جهت فروپاشی حکومت جومونگ و به قدرت رسیدن خود استفاده کرده‌است. روی هم رفته، این حقیقت که جومونگ ۵ ماه پس از رسیدن یوری فوت کرده، دلیل سؤ ظن این گروه ار مورخین است.

پانویس

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «King Yuri of Goguryeo»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۳ اسفند ۱۳۸۷).

امروزه، از دائموسین به عنوان یک الگو، برای "مانهوا" مشهور و بازی ویدیویی «Nexon: امپراطوری بادهاً، استفاده می‌شود. درام تاریخی »امپراطوری بادهاً نمایش آن در سپتامبر ۲۰۰۸ آغاز شد. این درام درباره "Manhwa"، همانطور که در بالا ذکر شد و شرح زندگی موهیول، پرنس گوگوریو، است که با یک پیشگویی بدنیا آمد. این پیشگویی بیان می‌کرد که موهیول باعث نابودی گوگوریو می‌شود. یوری پدرش به علت فشارهای مردم و سران حکومت مجبور می‌شود او را بکشد ولی حس پدری اش نمی‌گذارد و ظاهراً او را می‌کشد ولی حس پدری این اجازه را نمی‌دهد او را مخفیانه به میان مردم می‌فرستد و تا ۲۰ سالگی موهیول نمی‌دانست که شاهزاده‌است و سختی‌های زیادی کشید و....

منابع

• ویکی‌پدیای انگلیسی

^ New History of Korea. Written by Lee Hyun Hee، Park Sung Soo، Yoon Nae Hyung، published by Jimundang، Published year ۲۰۰۵

^ 김부식편찬، 삼국사기

^ Yong-ho Ch'oe، Reinterpreting Traditional History in North Korea. The Journal of Asian Studies، ۴۰، ۵۰۳-۵۲۳

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «King Minjung of Goguryeo»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۹ اسفند ۱۳۸۷).

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «King Mobon of Goguryeo»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۹ اسفند ۱۳۸۷).

سابقه

تائجو، نوه دومین فرمانروای گوگوریو، پادشاه یوری، بود. او پسر "Jaesa"، رئیس خاندان “Go” از دودمان “Kyeru”، یکی از ۵ خانواده قدرتمند در دربار سلطنتی، و مادر او اهل بویو بود.

گرچه، موبان منفور، پسرش را بعنوان ولیعهد معرفی کرده بود، بعد از مرگ او در سال ۵۳ میلادی، دربار گوگوریو "Jaesa" را بعنوان پادشاه بعدی کاندید کردن. گفته شده به خاطر سن بالا، "Jaesa" پیشنهاد آنها را رد کرد، و پسر هفت ساله او "Gung"، پادشاه شد. ملکه بیوه به عنوان نایب السلطنه شاه جوان فعالیت نمود.

توسعه و تمرکز

پادشاه تائجو درطی اولین سال حکومتش، امپراطوری را با تبدیل کردن ۵ قبیله به ۵ ایالت که توسط یک حکمران، که از میان یکی از قبایل انتخاب می‌شد و تحت نظارت مستقیم پادشاه بود و بر آنها حکومت می‌کرد، متمرکز کرد. بدین وسیله او اساس کنترل و نظارت خانواده سلطنتی بر کلیه امور نظامی، اقتصادی و سیاسی را بنا نهاد.

پادشاه تائجو در سال ۵۶ میلادی ایالتهای شرقی اوکجی، ۶۸ میلادی "Galsa" و ۷۲ میلادی "Jona" و ۷۴ میلادی “Juna” را تصرف کرد. او جهت انجام امور حکومتی در مرکز، افرادی را از تمام کشور جذب نمود و برای قدرتمند کردن نظارت خانواده سلطنتی در سرتاسر کشور مسافرت کرد.

او چندین بار با سلسله هان چین جنگید و تجارت بین لی لانگ و هان را قطع نمود. در سال ۵۵ میلادی، او دستور ساخت یک قلعه نظامی را در ناحیه "Liaodong" را صادر کرد. پادشاه تائجو در سالهای ۱۰۵، ۱۱۱ و ۱۱۸ میلادی به مناطق مرزی چین حمله کرد. در سال ۱۲۲ میلادی، او با اتحادیه ماهان، در مرکز کره، و قبیله همسایه، Yemaek، جهت حمله به "Liaodong" پیمان بست. پادشاه تائجو با مهارت کشور گوگوریو را توسعه داد، او در سال ۱۴۶ میلادی اقدام به یک حمله بزرگ دیگر کرد.

مرگ

در ۹۴امین سال حکومت پادشاه تائجو، برادر جوانتر تائجو،"Suseong"، به سلطنت رسید و پادشاه چادائه گردید. گرچه مطالب بیشتری در سامگوک ساگی یافت نشده، اما بر اساس سامگوک یوسا، طولی نکشید که توسط چادائه، ۲ پسر تائجو کشته شد.فرمانروای بعدی، پادشاه سیندائه، برادر جوانتر و ناتنی تائجو و چادائه، در سال ۱۶۵ میلادی ۲ برادرش را به قتل رساند.

بر طبق سامگوک ساگی و سامگوک یوسا، تائجو در سن ۱۱۹ سالگی فوت کرد. بعد از ۹۳ سال فرمانروایی، از او به عنوان پادشاهی که طولانی‌ترین طول عمر و حکومت را در تاریخ کره کرده، یاد می‌شود.

پانویس

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «King Taejo of Goguryeo»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۹ اسفند ۱۳۸۷).

بر اساس کتاب سامگوک ساگی، او جوانترین برادر پادشاه سابق، تائجو بزرگ بود. گفته شده، او شجاع و ظالم بوده است.

در طول حکومت برادرش، چادائه به طور موفقیت آمیزی حمله سلسله هان چین را دفع کرد و در دربار گوگوریو، صاحب قدرت شد. او سرانجام پس از حذف مخالفان خود، شامل "U BO" و "Go Bok-jang"، تاج وتخت را از تائجو، که احتمالاً" مجبور به کناره گیری شده بود، دریافت کرد.

حکومت

چادائه، حتی پس از رسیدن به حکومت به تثبیت قدرت خود ادامه داد. در سومین سال حکومتش، به دستور او دو پسر تائجو کشته شدند. او یکی از برادرانش را مجبور به خودکشی کرد و جوانترین برادرش، Baekgo(پادشاه سیندائه)، را اذیت و آزار می‌کرد .

بر اساس کتاب سامگوک ساگی، پیروی چندین حادثه طبیعی و ناآرامی عمومی، او توسط وزیرش "Myeongnim Dap-bu" کشته شد. مطابق سامگوک یوسا، فرمانروای بعدی، پادشاه سیندائه، تائجو و چادائه را به قتل رساند.

پانویس

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «King Chadae of Goguryeo»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۶ اسفند ۱۳۸۷).

سابقه

او نوه هشتمین فرمانروای گوگوریو، پادشاه سیندائه، و پسر دهمین فرمانروای گوگوریو، پادشاه سانسانگ، بود. مادر او ملکه دوم امپراطور سانسانگ بود. او در سال 213 میلادی ولیعهد شد، و پس از مرگ سانسانگ به سلطنت رسید.

حکومت

دانگچئون، در میان رقابت قدرتهای بزرگ چین،سلسله گانگ سون یوآن (چین) و سلسله وو شرقی(چین) و سلسله کائو وی (چین)، بازی را آغاز کرد. در سال 234 میلادی، دانگچئون، یک نماینده به حکومت وی (چین) برای برقراری صلح فرستاد. در سال 236 میلادی، یک سفیر به نام هائو وی، از سلسله وو (چین) برای در خواست صلح به گوگوریو رسید. دانگچئون، آن سفیر را برای ماهها نگهداشت و عاقبت سر او را برای حکومت وی (چین)، فرستاد.

در سال 238 میلادی، دانگچئون توانست با حکومت وی (چین)، برای نابودی خانواده گانگ سون و از بین بردن نفوذ آنها بر شبه جزیره لیون دانگ و سایر نواحی مرزی گوگوریو هم پیمان شود. دانگچئون در سال 242 میلادی، یک ارتش برای حمله به قلعه یودانگ فرستاد و خاک گوگوریو را با موفقیت گسترش داد.

جنگ علیه سلسله گانگ سون (چین) با موفقیت همراه بود، اما متحد گوگوریو، سلسله وی (چین)، سرانجام به یک تهدید جدید تبدیل شد، و دانگچئون دستور حمله به سلسله وی (چین) را صادر کرد. حکومت وی (چین) یک نیروی 10,000 نفری را برای حمله به گوگوریو فرستاد و پایتخت آن، هوان دو، را تصرف کرد، و دانگچئون مجبور شد تا پایتخت را به صورت موقت در سال 247 میلادی به پیونگ یانگ منتقل کند. از پیونگ یانگ، دانگچئون به مقابله با نیروهای سلسله وی (چین) پرداخت و توانست سرزمینهای اشغال شده را پس بگیرد.

درآن هنگام، یک ژنرال گوگوریو، به نام یویو، به اردوگاه حکومت وی (چین) رفت و فرمانده نادان سلسله وی(چین) تصور کرد که گوگوریو تصمیم به تسلیم شدن گرفته است.ژنرال یویو از فرصت بدست آمده استفاده کرد و فرمانده را به قتل رساند و سپس خودکشی کرد، که سبب اختلاف و آشفتگی بزرگی در میان ارتش حکومت وی (چین) شد. وقتی که خبر مرگ ژنرال یویو به پادشاه دانگچئون رسید، او دستور داد که یک بنای یادبود برای ژنرال یویو بسازند. سپس او ارتش را رهبری کرد و به نیروهای حکومت وی (چین)، حمله کرد و به آنها فشار آورد تا از خاک گوگوریو خارج شوند. ژنرال میل یو و یو اوکگو، نیروهای سلسله وی (چین) را مجبور به عقب نشینی کردند. نیروهای گوگوریو در این جنگ پیروز شدند و توانستند تمام سرزمینهایی اشغالی را باز پس بگیرند.

در سال 247 میلادی، پادشاه دانگچئون، پسرش یئون بول را به عنوان ولیعهد و جانشین خود معرفی کرد. او در سال 245 میلادی به شیلا، یکی دیگر از سه امپراطوری کره در جنوب، حمله کرد، اما در سال 248 میلادی با شیلا صلح کرد.

مرگ و جانشین

دانگچئون در سال 248 میلادی، پس از 22 سال حکومت در اثر بیماری در گذشت. گفته شده که قبر او در جنوب استان پیون گان، نزدیک پیونگ یانگ، واقع در کره شمالی می‌باشد. آمده است که دانگچئون بسیار محبوب بوده، بطوریکه تعداد زیادی از مردم در مراسم تدفین او شرکت کردند. ولیعهد یئون بول، بلافاصله پس از مرگ پدرش به سلطنت رسید و پادشاه جونگچئون، گردید.

پانویس

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «King Dongcheon of Goguryeo»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۱ اسفند ۱۳۸۷).