دامنه‌های البرز، نگین‌های سبز بی شماری در خود نهان کرده که سفر به هریک با تجربه‌ای به یاد ماندنی به همراه دارد، در این میان اما، سفر به روستای نوا و دشت آزو با چشم‌اندازهای بی نظیر از دامنه‌های سر سبز و قله پر صلابت دماوند، همراه با تنفس هوای پاک و سبک کوهستانی حکایت دیگری دارد.
بر دامنه‌های رشته کوه البرز و در نزدیکی قله با شکوه دماوند، دهکده‌ای زیبا و پر از طراوت آرام گرفته است. نوا روستایی ست با آب و هوای سبک و پاک کوهستانی؛ پر است از چشمه سارهایی که از دل آن‌ها آبی زلال و خنک جاریست. تنفس هوا در آزو دره و روستای نوا و تماشای هیبت تمام قد دماوند، این اسطوره‌ی همیشه پابرجا، چنان فرح بخش است که گویی پا از زمین بیرون گذاشته و نسیم بهشتی را استشمام می‌کنید. خنک، با طراوت و بی بدیل، آزو با گل بته‌های زرد رنگ و لاله‌های کوهی‌اش، اوج هنرمایی نقاش طبیعت و منظره ایست که روح و تن را به وجد می‌آورد و دل را نشاطی نو می‌بخشد.
روستای نوا که از توابع شهرستان لاریجان است، در ۸۵ کیلومتری آمل قرار دارد و با تهران کم و بیش ۲ ساعت و نیم فاصله دارد. این روستا با زیبایی کم نظیر و مردم محجوب و دوست داشتنی‌اش یکی از برترین مقصدهای گردشگری روستایی در استان مازندران بوده و با آسمان صاف و لاجوردی‌اش، یکی از پنجاه رصدگاه برتر در ایران محسوب می‌شود و محل مناسبی برای برگزاری تورهای آسمان نگری یا آستروتوریسم است. اغلب اهالی این دهکده‌ی ییلاقی در آمل برای خود کسب و کاری دارند و فصل‌های سرد سال را در آمل روزگار می‌گذرانند.
طبیعت اطراف روستای نوا
با حدود ۴۵ دقیقه پیاده روی سبک از روستای نوا در حاشیه رودخانه، به دشت سرسبز و آرام آزو می‌رسید. آزو دشتی ست بر فراز ابرها با پوشش مرتعی؛ و پر است از عطر گل‌ها و گیاهان، که آدمی را مدهوش زیبایی بی پایان خود می‌کند و لذت قدم زدن در آن انتهایی ندارد. این دشت بی شک بهترین چشم انداز قله دماوند را پیش رویتان می‌گشاید. چشم اندازی نفس گیر که تماشای آن هر گردشگر و طبیعت گردی را مبهوت خویش می‌کند.
دشت آزو و دورنمای دماوند
در نزدیکی روستای نوا و دشت آزو، قله‌ای به نام پاشوره با ارتفاع حدوداً ۳۹۰۰ متر از سطح دریا وجود دارد که اگر اهل کوهنوردی باشید می‌توانید با صعود به این قله (با رعایت تمام نکات لازم) سفر خود به این منطقه زیبا را به کمال برسانید. علت نام‌گذاری قله پاشوره به دلیل نوع سنگ‌هایی است که روی منطقه قله، وجود دارد. یعنی همان سنگ پا که به‌وفور در ابعاد مختلف روی قله وجود دارد و بسیار سبک هستند و منشأ آتشفشانی دارند. پاشوره از مجموعه قلل البرز شرقی حد فاصل ده نوا در شمال و ده لاسم در جنوب است. شمال این خط الراس مشرف به بام ایران دماوند و تماماً پوشیده از دیواره و تیغه‌های وحشی است. در جنوب نیز ناظر بر خط الراس عظیم دوبرار بوده با شیب‌های ملایم‌تری به دشت لاسم می‌رسد. سر سبزی و طراوت دشت آزو در جنوب نوا و در دامنه‌های پاشوره خیره کننده و زبانزد همگان است.
این قله هر سال کوهنوردان بسیاری را به سوی خود و چشم انداز زیبایش می‌کشاند. در طول مسیر صعود، با هر گامی که بر می‌دارید چشم اندازتان به دشت آزو، روستای نوا و قله دماوند، زیبا و زیباتر می‌شود. البته صعود به این قله یک کوهنوردی تمام عیار است و به کمپینگ نیاز خواهید داشت. برای صعود به قله پاشوره چیزی در حدود ۸ ساعت کوهپیمایی پیش رو دارید.
و اما آسمان، آسمان شب در دشت آزو و روستای نوا غوغای ستارگان است. انگار که بر بوم سیاه آسمان شب، نور پاشیده‌اند. کهکشان راه شیری و ستاره‌های دنباله داری که هوس ماندن ندارند، آدمی را به عمق هستی پیوند می‌زنند.
مسیر دسترسی به روستای نوا
از تهران به سمت رود هن حرکت کرده و جاده هراز را در پیش بگیرید. پس از امامزاده هاشم و پلور به آب اسک می‌رسید. در حدود ۵ کیلومتر جلوتر تابلوی رینه را در سمت چپ خود می‌بینید. کمی بعد از این تابلو و جلوتر از رستوران سالاری یک خروجی در سمت راست شما قرار دارد که به سمت نوا می‌رود. در مسیر به چهار تا سه راهی بر می‌خورید. از سه راهی اول و دوم که به روستای کندلو می‌روند عبور کرده و مسیر روستای گیلاس را در پیش بگیرید. پس از روستای گیلاس یک سه راهی وجود دارد که می‌بایست در آن به سمت راست بپیچید. سه راهی بعدی را به سمت چپ بپیچید. با ادامه مسیر به روستای نوا می‌رسید که در امتداد آزو دره واقع شده است.
بهترین زمان برای سفر به دشت آزو
هوای دلپذیر و طبیعت سر سبز و چشم‌اندازهای بی نظیر دشت آزو از اواسط اردیبهشت تا نیمه‌های آبان حکایت دیگری دارد.
