طه و یس

طه و یس

از چه زمانی پیامبر اسلام (ص) به «یس» و «طه» نام گرفت؟

پیامبر اسلام (ص) در میان مردم به «یس» و «طه» مشهور نبودند تا بگوییم از چه زمانی به این دو اسم نام گرفته است، بلکه در ابتدای بعضی از سوره ها حروفی به صورت رمزی آمده که مفسران - با توجه به روایات - این دو اسم را به نام پیامبر اسلام(ص) تفسیر کرده اند و بر اثر گذشت زمان، تدریجاً به صورت «اسم خاص» براى آن حضرت در آمده اند.

«یس»: این کلمه مرکب از «یا» (حرف ندا) و «سین»؛ یعنى شخص پیامبر اسلام (ص)است، و به این ترتیب پیامبر(ص) را براى بیان مطالب بعد مخاطب می سازد. (1)

در احادیث مختلفى نیز آمده است که این کلمه یکى از نام هاى پیغمبر اسلام(ص) است؛ زیرا در این آیات روى سخن تنها به پیامبر (ص) است؛ لذا در روایتى امام صادق (ع) می فرماید: «یس، نام رسول خدا (ص) است و دلیلش این است که بعد از آن می فرماید: تو از مرسلین و بر صراط مستقیم هستى. (2)

«طه»: امام صادق(ع) می فرماید: «طه، از اسامى پیامبر(ص) است و معناى آن یا طالب الحقّ، الهادى الیه (اى کسى که طالب حقى، و هدایت کننده به سوى آنى) است.» (3)

«طه»، مرکب از دو حرف رمزى است؛ «طا» اشاره به «طالب الحقّ» و «ها» اشاره به «هادى الیه» می باشد. این کلمه مانند «یس» بر اثر گذشت زمان، تدریجاً به صورت «اسم خاص» براى پیامبر اسلام (ص)در آمده است، تا آن جا که آل پیامبر(ص) را نیز «آل طه» می گویند، و از حضرت مهدى در دعاى ندبه «یابن طه» تعبیر شده است.

پی نوشت:

(1) مکارم شیرازى ناصر، تفسیر نمونه، ج 18، ص 315، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.
(2) قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج ‏2، ص 211، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق.
(3) شیخ صدوق، معانی الاخبار، قم، ص 22، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق.