شعر معروف و زیبای شیخ بهایی

بهاءالدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهائی

همه شب نماز خواندن ، همه روز روزه رفتـن

هـمـه سالــه از پـی حـج سفــر حجـاز کـردن

زمدینــه تا بـه کعبــه سـر و پـا بـرهنــه رفتـن

دو لـب از بـرای لبیکــ بـه گفتــه بـاز کـردن

شب جمعـه هـا نخفتـن ، به خــدای راز گفتـن

ز وجــود بـی نیــازش طلـب نیـــاز کــردن

به مساجـد و معابـد همه اعتکاف کردن

ز ملاهـی و مناهی همـه احتـراز کردن

به حضور قلـب ذکـر خفی و جلی گرفتن

طلــب گشــایـش کار ز کارسـاز کــردن

پی طاعـت الهــی به زمین جبیـن نهادن

گه و گه به آسمان ها سر خود فراز کردن

به مبانی طریقـت به خلـوص راه رفتـن

ز مبـادی حقیقـت گـذر از مجـاز کـردن

به خدا قسم که هـرگز ثمرش چنین نباشد

که دل شکسته ای را به سـرور شاد کردن

به خدا قسم که کس را ثمر آنقدر نبخشد

که به روی ناامیدی در بسته باز کردن…