ترجمه فارسي و متن ترانه گل باوينه از مسعود بختياري (زنده ياد بهمن علاءالدين)
بار اله سي كي باهارونت اياهه
اي گلا باوينه سي كي اي دراهه
ندونم سيچه منه اي همه مردم
بخت مو چي شوگاره چينو سياهه
ري دلم سنگينه غم، دل بيقراره
روز و شو تيام ايگوي اور بهاره
آخه تا كي چينو وا تينا بمهنم
حرف مردم سي دلم چي نيشت خاره
بهار اوي وا گل گندم
مو تهنا وا درد دل مندم
شو و رو دل چي ني ايناله
تا كه چي لاله داغ دل دارم
گل بوستون تي مو دي خاره
مه و آستاره ني به شوگارم
گل بابونه
بارخدايا براي كي بهارونت مياد؟
اين گل‌هاي بابونه براي كي در ميان؟
نمي‌دونم برا چي توي اين همه مردم
بخت من مثل شبه اينطور سياهه
روي دلم سنگينه غم، دل بيقراره
روز و شب چشمام ميگي (به نظرت مياد) ابر بهاره
آخه تا كي اينطور بايد تنها بمونم؟
حرف مردم برا دلم، مثل نيش خار است
بهار اومد با گل گندم
من تنها با درد دل موندم
شب و روز دل مثل «ساز ني» مي ناله
تا [وقتي] كه مثل لاله، داغ دل دارم
گل بوستان پيش من (در نظرم) ديگه خار است
ماه و ستاره نيست به شبم
