توقع می رود که روز های ابتدایی زندگی مشترک صد درصد عاشقانه و بدون هیچ گونه مشاجره ای باشد؛ اما معمولا هر دختر و پسری که عقد می کنند، آن روی سکه را هم خیلی زود می بینند! بسیاری از دختر و پسر های تازه متاهل شده، این سوال را دارند که چرا در دوران عقد دعوا و مشاجره بین همسران زیاد است؟
عباس علیمرادیان، کارشناس ارشد مشاوره در گفت وگو با ما و در پاسخ به این سوال می گوید:
«باید دانست که اگر دختر و پسری می دانند به درد هم می خورند و مشکل ساختاری در رابطه آن ها وجود ندارد، باز هم ممکن است دچار مشکل شوند؛ اصطکاک های درون رابطه بیشتر به دلیل آشنایی نداشتن با مهارت های زندگی است؛ بنابراین روان شناسان دوران عقد را بهترین دوران برای مهارت آموزی می دانند زیرا فرد قبل از ازدواج تنها بوده اما در حال حاضر ارتباط جدیدی با همسر و البته با خانواده و فامیل او پیدا کرده است و همچنین باید بداند نیاز های همسرش را چگونه می تواند بشناسد و برطرف کند.» این مشاور در ادامه با این مقدمه که: «اختلاف نظر و جر و بحث در هر دوره ای از زندگی ممکن است اتفاق بیفتد اما زوج های تازه کار باید روش درست حل اختلافات شان را یاد بگیرند»، نکاتی را مطرح می کند.
اهمیت داشتن گفت وگوی کامل
شما باید در روز های ابتدایی زندگی مشترک تان یاد بگیرید که بدون جر و بحث و دعوا، دلیل ناراحتی تان را بگویید و با انتقال یک پیام کامل از تکرار موارد مشابه آن جلوگیری کنید. گفت و گویی که حاوی یک پیام کامل باشد، 3 فاکتور اصلی دارد: «بیان واقعیت، بیان احساسات و ارائه یک پیشنهاد برای حل مشکل.» در هر گفت و گویی وقتی این 3 فاکتور وجود نداشته باشد، ارتباط ناقصی برقرار می شود و احتمال جنگ و دعوا، دلخوری، نارضایتی و خشمگین شدن یا به بن بست رسیدن وجود دارد؛ اما اگر می خواهید بدانید که چطور باید این فاکتور ها را در رابطه لحاظ کرد، 5 نکته را متذکر می شویم:
1- از گفتن اصل مطلب طفره نروید
بسیاری از خانم ها از گفتن اصل مطلب طفره می روند و همین مسئله است که کلام آن ها را دو پهلو، نامشخص و مبهم جلوه می دهد. به نظر آنان، جملات مستقیم، تند و خشن و بی ادبانه است. به همین دلیل خانم ها به جای این که دقیقا بگویند چه اتفاقی افتاده است، حرف هایشان را در لفافه بیان می کنند. حال آن که مغز کلی نگر مردان جملات غیرمستقیم را به سختی درک می کند و حتی بعضی مواقع معنی جمله غیرمستقیم را نمی فهمند. پس در اولین مرحله باید تمرین کنید که جملات مستقیم بگویید و نگران تند و خشن بودن آن نباشید.
2-از بیان احساسات تان نترسید
بیان مستقیم و بدون حاشیه مشکل ، یک بخش گفت وگوی کامل است. در مرحله بعدی شما باید احساس تان را نیز بگویید. احساساتی نظیر «من ترسیدم»، «من نگران شدم»، «من احساس تنهایی کردم»؛ برای مثال اگر همسرتان تولد مادر شما را فراموش کرده است، علاوه بر گفتن این مسئله که از او به دلیل این فراموشکاری ناراحت شده اید، بیان کنید که شما چه احساسی از این فراموشی داشتید؛ مثلا بگویید: «من احساس کردم مسائل خانوادگی برایت مهم نیست.»
3- برای جلوگیری از تکرار در آینده پیشنهاد دهید
یادتان باشد ابراز واقعیت و بیان احساسات، نمی تواند جلوی تکرار اتفاقات مشابه را بگیرد. نتیجه یک گفت وگوی کامل در پیشنهادی است که در انتها به یکدیگر می دهید. پس تصمیم گیری نهایی درباره موارد مشابه را به عهده طرف مقابل نگذارید بلکه درباره آن نیز صحبت کنید. می توانید پیشنهادتان را با این جمله آغاز کنید: «لطفا اگر دفعه بعد دوباره این اتفاق افتاد...» وقتی درباره موارد مشابهی که ممکن است در آینده پیش بیاید حرف می زنید و پیشنهاد می دهید، علاوه بر متعهد کردن همسرتان، او را درباره مشکلات مشابه آگاه تر می کنید.
4-حرف نباید فقط حرف شما باشد
از اختلاف نترسید و آن را یک امر طبیعی به حساب آورید و به جای آن از حل غیر عاقلانه آن بترسید زیرا شما در دو خانواده مختلف و با دو فرهنگ متفاوت رشد کرده اید و طبیعی است که در بسیاری مسائل با یکدیگر اختلاف داشته باشید. آنچه غیر طبیعی است، این است که یکی از شما دو نفر، به هر دلیلی سعی کند دیدگاه های خود را بر دیگری تحمیل و او را وادار به پذیرش کند. مرد یا زن بودن، میزان تحصیلات، ثروت، موقعیت های اجتماعی برتر و مانند آن، دلیل صحیح بودن نظرات یک فرد نیست.
5-سکوت بی جا شرایط را بدتر می کند
برخی افراد به جای شرکت در بحث های سازنده به منظور ریشه یابی و فرونشانی اختلاف در محیطی آرام و محترمانه، ترجیح می دهند هیچ چیز نگویند و فقط سکوت اختیار کنند. این کار، طرف مقابل را به مرز انفجار می رساند و باعث می شود که کنترلش را روی حرف هایی که می زند از دست بدهد. هر چند کناره گیری از جر و بحث ممکن است مسیر کم استرس تری به نظر آید؛ اما معمولاً به ایجاد استرس بیشتری برای هر دو طرف می انجامد و نهایتا باعث جر و بحث های به مراتب بیشتری می شود.
