اشعار دفاع مقدس

بــود فــطــرس از بـــزرگـان مــلــک
او عــــزت داشــت در بــرج فــلـــک
چون‌که نافرمان شد از دستور حق
نــاســـپـاسـي کرد از رب فــــلـــق
گــشـت مـغـضـوب خــداونــد کـريم
جـايـگاه او بــشــد انــدر جــحــيــم
در هـميـن دنـيـا پــذيـرا شـد عـقاب
در زمـيـن او شد گــرفــتــار عــذات
از قــضـا يـک شب بـديـد او در زمين
سـيــر کــردنــدي مــلايــک بر زمين
حــضـرت جـبـريــل را در جمــع ديــد
جـمــع را پــروانــه او را شـمــع ديـد
گــفـت از بــهـر چــه مـطـلـب آمديد
کـايــن چنـين در نيمه‌ي شب آمديد
داد جــبــرايــــيــــل او را ايــــن نـــدا
هــديــه‌اي داده مــحـمـد(ص)را خـدا
گــوهـــري افــضــل ز ديـگر گـوهـران
ارجــع و افـــضــل از افـــراد جــهــان
نـــور چــشــم فـاطـمـه خيــر النـسا
افـــضـــل الانـــوار در ارض و ســـمــا
نـام او بـاشد حسين بــن علــي (ع) 
نـــور حــق درصــورت وي مـنــجـلــي
گــفــت بـــا امــــّيــد جــبــرايـــيــل را
يــــا رســــول‌الله گــــو احـــــوال مــــا
گــو کـه ايــن‌جــا مــن گرفــتارم ولـي
چـشـم امــيدم تو باشي يانــبـي (ع)
يـــا رســـول الله (ص) دردم را بــگــــو
تـــا کـنـد حل مـشـکلـم را مـو به مــو
جــبــريـــيــل صـــادق روح الامــــيـــن
بـهـر فـطـرس داد پــاســخ اين چنيــن
مــي‌رســانـــم مـن پـــيـامــت را به او
صـــبـــر بــنـــمــا تــا جــــواب آرم از او
جـــمـــع پـــرنــــور مـــلايـــک آمــدنـــد
رو بــه سـوي بـيـت زهرا (س) پر زدنـد
جـمـلـگــي بــا عــزت شـــورآفـــريـــن
يــا رسـول‌الله (ص) گفـتند ايـن چـنيـن
يـــا امـــــيـــن‌الله يـــــا خـــيـــرالامــــم
اي مــقـــامــت بـــرتـــر از روح و قــلـم
تــهـنـيـت فـــرمــود رب الــعــالــمــيــن
بــر تــو شـاهـا، صـاحـب دنــيـا و ديــن
جـبريــيل آنـگـه کـه پـيـغـامـش رسـاند
خواهش فطرس سوي حضرت‌بخواند...
داد او را ايـــن چــنــيـن پـاســخ رسـول
حــاجــتـــش را حـل کـنـد ابــن بــتــول
گــــر کـــه آيــــد نــزد آن ســردار ديـــن
لــمـــس بــنــمــايــد تــن سـالار ديـــن
عــفــو بــنــمــايــد گــنــاهــش را خــدا
بــاز عــزت بــخــشــدش انـــدر ســمــا
قــاصــد آمــــد داد فــطــرس را جـــواب
او زشـــادي لــحــظــه‌اي نـــاورد تـــاب
فــطــرس مــغــمــوم از جـايــش پــريـد
چــون کــه گــفـتــار از زبــان او شنــيد
ســوي بـيـت مــصـطـفـي (ع)پرواز کرد
نــالـه‌ي خــود را چــنـــيـــن آغــاز کــرد
الـــســلام اي مــنـــبـــع وحـــي خــدا
درد مـــن را شــــد حــســـيــن تــو دوا
آمــدم غــمــگــيـن و ســرگـــردان تـــو
دســت امـــيــــد مــــن ودامــــان تــــو
داد رخـصت بـهر فـطرس آن نــبـي (ع) 
تــا تــوســل جـويـد از طــفل علي (ع)
حـضرت حق چـون که احـوالش بـديــد
خـواهــش پـيـغـمـبـرش را هـم شـنيد
رحــم فــرمــودش ز لـطـف و مرحـمت
بـاز بـخـشـيـدش کـمـال و مـرحــمـت 
رفــت فـطرس بـا کمال شـور و شـيـن
با دلي سرشار از عشـق حسين (ع)
ســـوي آن مـــيـــعـادگاه عــاشــقــان
در جـــوار صـــاحـــب کــون و مــــکــان
گشت فطرس غرق قاب و شين وعين
قــاصــد مـا بــيـن عــشـاق و حــسين
چــون دهـي بـر فـطرس عاشق سلام
مــي‌رسـانــد او بــه درگـــاه امـــام! ...

به مناسبت فتح محرم براي عزيزان پاســدار
اي شده سرو چمن، پست، ز بالاي شمــــا
جرعه‌نوشان ازل، مست ز صهبـــــاي شمـــا
به کدامين صفت امروز، به ميـــدان شده‌ايــد
که قضا و قدر آمد، به تمــــــــــــاشاي شمــا
شعله در خصم نهاديد و ستايش شنــــــويــد
راز موسي است مگر در يد بيضـــــــاي شمـا
آن‌که خوبان همه سر در قدمـــــش مي‌بازنـد
بوسه زد بوسه به بازوي تـــــــــــــواناي شمـا
«وانکه سوگند خـــــورم جز به سر او نخـورم»
مي‌کشد دســــــــت عنايت به سراپاي شمـا
اين شجاعت ز که داريد که در‌مي‌شکنـــــــــد
لشکر خصم ز تکبيــــــــر دلاراي شـمــــــــــــا
وين صلابت ز که داريـــــــد که در مي‌فـکنــــــد
لرزه بر کاخ ستــــــــــم، تندر آواي شـمـــــــــا
وقت آن است کله گوشه ز خورشيـــــــد بريـد
زين صلابت که عيان است ز سيمـاي شـــــما
«در جهان فتنه بسي بود و بسي خواهد بود»
فتنه زين ملک برافتاد، به ايمان شـــــــــــــــمـا
پاسداران امانيــــــــــد و نگـهبان اميـــــــــــــــد
که اميد است و امان اســــــت به فرداي شما
سرخ روييد که سرسبزي عـالـــــــــــــم طلبيد
آفرين بر نظر و همــــــــت والاي شـمــــــــــــــا
کسوت سرخ، به هــــــــر بي‌سرو پـا نفروشند
اين قباييست برازنده‌ي بـــــــالاي شـمــــــــــــا
روشن از روي شما چشم امام است و عجــب
که جهاني نگران اســــــــــــت به مولاي شـمـا
چه شکرخا شده در وصف شما کلک «حميـد»
طوطئي نيست که آن نيست شکرخاي شمـــا