چرا گاهی دعا می كنیم، ولی اجابت نمی شود؟

چرا گاهی دعا می كنیم، ولی اجابت نمی شود؟

گاهی این سوال به ذهن انسان می رسد كه اگر خداوند صدای ما را می شنود، به دعا و درخواست ما آگاه است، توانایی اجابت هم دارد و خودش فرموده: از من بخواهید تا اجابت كنم.(غافر۶۰) پس چرا برخی اوقات شاهد اجابت سریع دعاهای خود نیستیم؟

در پاسخ به این سوال باید گفت هیچ دعایی خالی از نوعی اجابت نیست، زیرا نوعی عبادت و پرستش است و در هر عبادتی كه با قصد قربت انجام می شود؛ یعنی عبادت كننده تصمیم دارد به خدای خود نزدیك شود و به كمالات ذات اقدس آراسته گردد، خالی از اثر قربی نیست. بنابراین، همین كه دعا و عبادت با خلوص نیت و شرایط لازم انجام می شود، در همان لحظه به اجابت می رسد و اثر معنوی خود را بر روح و جان انسان می گذارد.

به عبارت دیگر؛ فلسفه و هدف اولی در دعا کردن، زنده نگه داشتن حالت دعا است و اگر کسی توفیق دعا کردن پیدا کرد باید مطمئن باشد که مورد عنایت خدا قرار گرفته و در حقیقت خواسته اصلی او که مناجات، سخن گفتن و ارتباط با خدا بوده به دست آمده است اما دریافت خواسته مورد نظر، در مرتبه دوم است که برای به اجابت رسیدن آن باید شرایطی را در نظر داشت و رعایت کرد؛ از جمله این که:

۱. انسان از خدا چیزی را بخواهد که، حرام نباشد، یا به ضرر دیگران نباشد و یا ...

۲. هم چنین دعایی که در روایات و آیات، سفارش فراوان به آن شده، دعا و درخواست درباره حاجات و حوا ئج معنوی است. مانند درخواست توفیق برای اطاعت اوامر الهی و ترک محرمات، و دعا برای جامعه اسلامی و مؤمنان و...

۳. اگرچه آموزه های دینی به ما می گوید در امور کوچک و بزرگ دعا کنیم و در دعا اصرار و پی گیری داشته باشیم، ولی برای تشخیص صلاح و مصلحت در دعا باید، به این نکته توجه کرد که دعا نیز امری قانون مند است، لذا نباید با قوانین تشریعی و تکوینی پروردگار در تعارض باشد.

۴. در حصول نتیجه هم نباید شتاب کرد، و باید استجابت را از جهت زمان به خدا واگذار نمود، تا آنچه مصلحت است عمل نماید.

۵. از طرفی اموری نظیر «ذکر صلوات در ابتدا و انتهای هر دعا، مراقبت از قلب در برابر وسوسه های شیطان، قطع امید از غیر خدا و تنها تکیه نمودن بر او» به استجابت دعا کمک می کنند.

رسول گرامی اسلام فرمود: هنگامی كه خداوند بخواهد نیازهای بنده اش را برآورد به او اذن و توفیق دعا كردن می دهد. (میزان الحكمه/حدیث ۵۵۸۳)

:herb::herb::herb:

آن یكى الله مى گفتى شبى
تا كه شیرین مى شد از ذكرش لبى
گفت شیطان: آخر اى بسیار گو
این همه اللّه را لبیك كو؟
مى نیاید یك جواب از پیش تخت
چند اللّه مى زنى با روى سخت
او شكسته دل شد و بنهاد سر
دید در خواب او خَضِر اندر خَضَر
گفت: هین، از ذكر چون وا مانده اى
چون پشیمانى، از آن كش خوانده اى؟
گفت: لبیكم نمى آید جواب
زآن همى ترسم كه باشم ردّ باب
گفت: آن اللّه تو، لبیك ماست
وآن نیاز و سوز و دردت پیك ماست

:diamond_shape_with_a_dot_inside: و با استمرار این حالت است كه آدمی به تدریج مظهر نورانیت و اسماء و صفات كمالیه حق تعالی شده، به كمال و سعادت شایسته خود می رسد، خود دعا كردن، در حقیقت، درمان عطش قلب و تسكین سوزش جان و و نیاز روح به عروج به عالم قدس اله است.

امام صادق(ع)فرمود: شما را به دعا سفارش می كنم. زیرا با هیچ عمل دیگری همچون دعا، به خدا نزدیك نمی شوید (كافی، ج۲، ۴۶۷)

رفت موسی آتشی آرد به دست
آتشی دید او كه از آتش برست
بهر نان شخصی سوی نانوا دوید
داد جان چون حسن نانوا را بدید

در صورت برقراری ارتباط صحیح و رعایت شرایط لازم، خواسته های مادی و معنوی انسان نیز در معرض اجابت قرار خواهد گرفت. ان شاء الله.