ولادت امام محمد باقر(ع) مبارک باد

:revolving_hearts:ولادت امام محمد باقر(ع) مبارک باد:revolving_hearts:

باید به فکر قافیه های جدید بود
در شهر غمزده به هوای امید بود
باید به مثنوی پر و بال عقاب داد
شوری برای خلقت یک انقلاب داد
باید تلنگری به تکاپوی سینه زد
با بیت های شعر پلی تا مدینه زد
باید سراغ زمزمه ای عاشقانه رفت
در جستجوی شوق به هر بی کرانه رفت
باید برای فصل رجب واژه آفرید
شاید هوای وصل و طرب سوژه ای جدید
ماهی که مات روشنی اش میشود نجوم
راهی به سمت یا علی از باقرالعلوم
نفسی که شد نَفَس نَفَسش بی حد و عدد
با دیدن هلال رجب یا علی مدد
پای رجب رسیده به شهر نوشته ها
گل شد تمام گفته و گل شد شنفته ها
تسبیح عاشقیِّ دل شاد یا علیست
سُبّوح حمد حضرت سجّاد یا علیست
نور مبین ذات خدا در زمین ببین
آمد اصول دین پسر زین العابدین
باقر بقای علم لدنِّیِ مصطفاست
باقر بنای نام علی با همان صفاست
باقر شکوه عاشقیُّ و عشق خالق است
دار و ندار سینه ی پرشور صادق است
باقر نمای تشنگی و نای زندگی ست
اوج غم و عروج تولّا و بندگی ست
پرورده ی نیایش شبهای نافله
همبازی سه ساله ی همپای قافله
یادآور حماسه ی عباس در نبرد
تیرش جواب طعنه شد و قلب فتنه سرد
شرحی برای درک معانیِّ فاطمه
راهی به سوی ربُّ و مبانیِّ زمزمه
حُبّش کلید برتری محشریِ ماست
نامش زمینه ی نفس حیدری ماست
ای شاهد شهادت گلهای آفتاب
اشک دو چشم کودکی ات مات مشک آب
یادت نمی رود سفر پای نیزه ها
دیدار قتلگاه و وداع با جنازه ها
برگ گل و فشار غل و طعنه و عذاب
بزم می و جفای نی و مجلس شراب
تو روضه های آه رباب و سکینه ای
یک کربلا عذاب و عطش در مدینه ای
آن روز شعله آمد و سوزاند خیمه گاه
امروز مانده قبر تو بی شمع و بارگاه
اصلاً سقیفه آمده همواره لج کند
محتاج شیعه را به دعای فرج کند
آقا بیا که آمدنت آرزوی ماست
عمریست بغض دوری تو درگلوی ماست

حسین ایمانی

.
اي سرآغاز ناب ماه رجب
وي شروع كتاب ماه رجب

باغروب جمادي الثاني
سر زدي آفتاب ماه رجب

اشكهاي تو لحظه ي ميلاد
شده عطر و گلاب ماه رجب
 

مطلع بیتهای ماه رجب
مظهر شکوه و علم و ادب
با تو ظلمت فرار می کند و
می شود مثل روز،حال شب
چون گل همیشه لبخندی
دور بوده از تو خشم و غضب
مثل تو نیست واعظی آقا
بهترین سخنوری به عرب
مادرت ماه،پدرت خورشید
می شود با تو روشنی را دید
چلچراغ طریقت احمد
باقری بر شریعت احمد
بر منابر همیشه می گفتی
از سجایا، فضیلت احمد
گوش مردم حدیث می خواندی
درسهای بصیرت احمد
نیست فرقی میان حیدر با
منش و فعل و سیرت احمد
بعد او علی ولی الله
گفته ای آن نصیحت احمد
نعم مولی علی و نعم امیر
منبرت شد خطابه های غدیر
منجی روزگار شیعه شدی
مایه افتخار شیعه شدی
قال باقر تو غوغا کرد
عزت و افتخار شیعه شدی
بعد از آن خزان کربوبلا
در زمستان بهار شیعه شدی
منبرت کم نداشت از خیبر
با زبان ذوالفقار شیعه شدی
ریشه ی شریعه خشکاندند
چشمه و جویبار شیعه شدی
منبرت چشمه های زمزم بود
بر تمام زخمها مرحم بود
شده ماه پیام پیغمبر
می رساندی کلام پیغمبر
مهربانی همیشه با هرکس
راه و رسمت مرام پیغمبر
ماه میلاد تو مه نبی ا ست
نام تو هم چو نام پیغمبر
گفته ای بارها به منبرها
نشکنید احترام پیغمبر
دین فقط مهر حیدر و زهراست
بغض مولا، حرام پیغمبر
برلبانت نصیحت احمد
منکر مرتضی علی مرتد
مانده ام کربلا مگر بودی
در بلاهای آن، اگر بودی
آن زمان که خیام سوزاندند
بین خیمه در آن گذر بودی
یا نه اصلاً درون خیمه ی خود
پیش بستر، بر پدر بودی
یا برای مخدرات آنجا
مثل کوهی و چون سپر بودی
عده ای گفته اند نه،برخی
گفته اند در آن سفر بودی
وای از آن بلای کربوبلای
وای از غصه های کربوبلا
قاسم احمدی

.دل ها به هم لب ها به هم سرها به هم خوردند
خیل ملک از قسمت پرها به هم خوردند

بر دیدن ماهی که نور فاطمه دارد
در کهکشان انگار اخترها به هم خوردند

نور حسین آمیخت با نور حسن، درتو؛
بالاخره نور برادر ها به هم خوردند

یک مرتبه در اکثر میخانه های شهر
دروقت میلاد تو ساغر ها به هم خوردند

درمکتب هست علم قطعا بهتر از ثروت
غیراز ابوذرها، ابازرها به هم خوردند

غیر از ابوذرها و سلمان ها، دراین درگاه؛
درکثرت خُدّام قنبرها به هم خوردند

در رفت و آمدها به یاد مادر افتادم
در رفت و آمدها که هی درها به هم خوردند

ای وای، از آن کوچه های تنگ وقتی که؛
بر روی نِیْ چون جام مِیْ سرها به هم خوردند

مهدی رحیمی “زمستان”
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ