از سه‌راهی فردوسی به سمت مقبره سراینده شاهنامه که حرکت کنید، سمت چپ روستای معروف و تاریخی «چهاربرج» را می‌بینید. محله چهاربرج، محله‌ای قدیمی در مشهد است که با «یخدان طبیعی»، «خانه اربابی» و البته «موزه فرهنگ پهلوانی و زورخانه شه‌لافتی طابران توس» معروف شده است.
در امتداد جاده شاهنامه و در یکی از ورودی‌های روستا تاریخ چهاربرج تابلویی توجه شما را به خود جلب می‌کند: «ورزش‌خانه آیین‌های زورخانه‌ای شه‌لافتی، طابران توس». با اینکه از جاده اصلی فاصله چندانی ندارد، ولی راه ناهموار است. با عبور از این مسیر کوتاه، ولی ناهموار به سمت زورخانه‌ای سنتی و قدیمی با سبک و سیاق زورخانه‌های ۷۰۰ سال پیش رهسپار می‌شوید.
ورودی زورخانه درب بسیار کوچکی است که برای وارد شدن باید خم شوید. روی آن با خط زیبایی نوشته شده است: «سر تعظیم فرود آور به هنگام ورود/ چون که جای ادب و رسم جوانمردان است»
این موزه بسیار مورد توجه گردشگران علاقه‌مند به فردوسی و شاهنامه است. موزه‌ای که بیشتر جاذبه‌اش بسته به یک آدم و عتیقه‌هایی است که دور و بر خود جمع کرده است؛ آدمی که یک‌تنه کار چند نهاد و دستگاه عریض و طویل را انجام می‌دهد و خودش، هم مدیر کل و هم آشپز سازمان است. مرشد رستم قاسمی، کهنه‌سوار پهلوانان خراسان است که حال با موزه فرهنگ پهلوانی‌اش به نامی آشنا برای مشهدی‌ها تبدیل شده است.
موزه اولین‌ها
این موزه را به نوعی می‌توان موزه اولین‌ها نامید. از اولین تلویزیون مشهد گرفته که به روایت مرشد: «چند تا ازش آوردن مشهد. یکی توی دروازه خبوشان، یکی میدون اعدام، یکی هم میدون شهدا...» تا اولین رادیو، اولین اسکیت و... .
پهلوان رستم تمام داشته‌های خودش را روی دیوارهای دورتادور زورخانه جای داده و برای هر کدام از آنها توضیحی دارد:
«این موتور دکتر شیخ است، پزشک خیر مشهدی که روحیه پهلوانی داشت... این یکی تنبک جیگی‌جیگی ننه‌خانم و...»
یک گوشه موزه هم تراکتوری پارک شده که به ادعای مرشد، «عکسش پشت بیست‌تومنی‌ها هست».
عیارخانه شه‌لافتی
در گوشه‌ای دنج از زورخانه و موزه که بیشتر به لمکده‌های سنتی می‌مانند، عیارخانه قرار دارد. به روایت مرشد:
«عیارخانه هشت جایگاه دارد. شش جایگاه اصلی و دو جایگاه فرعی. از این بین چهار جایگاه مربوط به پهلوانان چهار دروازه خبوشان، رزان، طابران، مرو و نوچه‌های آن‌هاست، دو جایگاه متعلق به سلسله سادات رضوی و علوی و دو ضلع هم برای نورسته‌های جویای کار و مرشدان اهل‌دین وعرفان».
در وسط عیارخانه جایگاهی است که عیاران فنون خود را بر آن به تمرین گذاشته و نقالان جمع را به شنیدن شاهنامه میهمان می‌کنند:
«عیارخانه جایگاه گلریزان و دادوستد هم هست. بعضی همین‌جا گره از فقرشان باز می‌شود، بعضی از بختشان و... .»
اگر سفری به سرزمین خورشید داشتید، دیدن این موزه را ازدست ندهید، مخصوصا اگر علاقه‌مند به آیین‌های پهلوانی هستید.
