سید رضی موسوی گیلانی، عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب اسلامی در گفتو گو با خبرنگار مهدویت خبرگزاری شبستان در رابطه با چگونگی داشتن سالی مهدوی تصریح کرد: روایتی از امام صادق علیه السّلام نقل است که فرمودند: «ما مِن يَومِ نَيروزٍ إلاّ و نَحنُ نَتَوقَّعُ فِيهِ الفَرَجَ لأِنَّهُ مِن أيّامِنا و أيّامِ شِيعَتِنا؛هيچ نوروزي نيست مگر آن كه ما در آن روز منتظر فرج [ظهور قائم آل محمّد صلي الله عليه و آله] هستيم؛ چرا كه نوروز از روزهاي ما و شيعيان ماست.» این روایت در مستدرك الوسائل، جلد 6، صفحه 352 آمده است.
وی افزود: وجود اینگونه روایات چشم اندازی برای شیعیان و مسلمانان است که در هر فرصت، حتی فرا رسیدن سال نو توجه به امام معصوم علیه السلام را مدنظر داشته باشند. همچنین این روایت تاکیدی بر این موضوع است که با توجه به اینکه شیعه امام (ع) را باطن عالم می داند و معتقد است که توجه به امام متن هدایت است، افرادی که درباره فقدان و عدم حضور امام می اندیشند در سال جدید نیز به مانند سال های گذشته متوجه امام عصر (عج) باشند.
عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب با اشاره به جایگاه و مقام امامت در آموزه های دینی گفت: اگر شیعه را به مثابه یک خیمه تصور کنیم که ستون هایی داشته باشد، ستون اصلی آن وجود مبارک امام عصر(عج) است. به همین جهت توجه به حضرت حجت (عج) - به هر نحوی که از آن تعبیر به توجه می شود- می تواند در سال نو، سرلوحه کار مسلمانان و شیعیان قرار گیرد.
موسوی گیلانی در رابطه با راهکارهای عملی در این زمینه تصریح کرد: تفاوتی میان اخلاق و تربیت وجود دارد که نباید از آن غافل شد. یک وقت من به فرزندم توصیه می کنم که به عنوان مثال دروغ نگوید؛ این یک توصیه اخلاقی است. اما گاهی شرایط را به گونه ای فراهم می کنم و یا او را به نحوی تربیت می کنم که به شکل عملی در زندگی دروغ نگوید که این مفهوم تربیت است.
وی یادآور شد: امروز مسلمانان فراتر از یک توصیه اخلاقی نیاز به تربیت دارند. اما نفس «توجه داشتن نسبت به امام» یک نوع تربیت شدن است. اینکه فردی در درون خود به امام توجه داشته باشد یک نوع تربیت است؛ صدرالدین همدانی در کتاب خود- که در عصر غیبت آن را نگاشته- شیعیان را نسبت به چند مسئله توصیه کرده است که بایست چنین اعمالی را انجام دهند از جمله توصیه می کند که برای امام عصر (عج) صدقه بدهید، انفاق کنید و یا کارهای خوب انجام داده و به حضرت (عج) هدیه نمایید. انجام این اعمال، یک خصلت برجسته در انسان است، اما همین نفس توجه قلبی و یاد امام در کنار عمل نیز بسیار مهم است.
عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان در پایان خاطرنشان کرد: شما زمانی می توانید به کسی بگویید من به یاد تو هستم که واقعا آن فرد را در خاطر خود داشته باشید این مفهوم یاد کردن است. به نظر می رسد اگر کسی یاد حضرت حجت (عج) را با خود داشته باشد چه در عمل و چه در کارهای روزمره، همیشه متوجه حضرت مهدی (عج) خواهد بود. به عنوان مثال مادری که فرزندش در بیمارستان بستری می شود و دلواپس اوست به هر کار دیگری که مشغول باشد از آشپزی، خانه داری و … باز تمام فکر و ذهن او معطوف به آن فرزند است. بنابراین میزان یاد کردن امام معصوم (ع) رابطه متقابلی با میزان ارادت مسلمانان به حضرت ولی عصر (عج) دارد به هر میزان که محبت افزون باشد انسان کارهای خود را بیشتر به سمت و سوی حضرت مهدی (عج) می برد.
