اگر کودک شیر خودتان را می خورد، آهن مورد نیاز او به مقدار کافی در اختیارش قرار دارد

شیر مادر حاوی مقدار طبیعی و مناسبی از ویتامین ها، به خصوص ویتامین C و E و گروه ویتامین های B است. بنابراین اگر هر دو از سلامت کامل برخوردار باشید و تغذیه تان نیز خوب باشد، کودک به مکمل های ویتامین (جز ویتامین D) نیاز نخواهدداشت.

مکمل های ویتامینی
شیر مادر حاوی مقدار طبیعی و مناسبی از ویتامین ها، به خصوص ویتامین C و E و گروه ویتامین های B است. بنابراین اگر هر دو از سلامت کامل برخوردار باشید و تغذیه تان نیز خوب باشد، کودک به مکمل های ویتامین (جز ویتامین D) نیاز نخواهدداشت.

مقدار ویتامین D شیر مادر کافی نیست و نیاز شیرخوار را تامین نمی کند، به همین دلیل کودکانی که از شیر مادر تغذیه می کنند، به مکمل های ویتامین D نیاز دارند. به شیرخشک هایی که در بازار وجود دارد، ویتامین D اضافه شده است.

وقتی پوست بدن در معرض تابش خورشید قرار می گیرد، این ویتامین به طور طبیعی به وسیله پوست ساخته می شود. آکادمی کودکان آمریکا معتقد است تمام کودکان باید برای پیشگیری از سرطان پوست ناشی از اثر تابش مستقیم و طولانی مدت نور خورشید به پوست، محافظت شوند. به همین دلیل استفاده از کرم ها ضدآفتاب ضرورت دارد. از طرفی چون این کرم ها، مانع ساخته شدن ویتامین D به وسیله پوست می شوند، برای تامین ویتامین D مورد نیاز شیرخوارتان و استفاده از مکمل ویتامین D با پزشک او صحبت کنید.

امروزه آکادمی توصیه می کند به هر کودکی که متولد می شود، بلافاصله بعد از تولد باید روزانه 400 واحد ویتامین D به صورت مکمل داده شود.

یک رژیم غذایی متنوع (شامل انواع گوشت ها، شیر و فرآورده های آن، غلات، حبوبات، میوه و سبزی ها که همه روزه نوعی از آن ها در سفره غذایی وجود داشته باشد) می تواند تمام نیازهای ویتامینی ضروری مادر شیرده و کودکش را تامین کند. در هر حال، متخصصان کودکان توصیه می کنند مادران به دلیل شیردهی، به مصرف روزانه مکمل ویتامینی زمان بارداری، ادامه دهند تا توازن مناسب غذایی حفظ شود.

اگر شما از یک رژیم غذایی گیاهی محض (وِژِتاریَن) پیروی می کنید، لازم است حتما از مکمل های ویتامین D کمپلکس استفاده کنید، زیرا برخی ویتامین های D فقط در محصولات گوشتی مختلف وجود دارند.

مقدار ویتامین D شیر مادر کافی نیست و نیاز شیرخوار را تامین نمی کند

 
پروبیوتیک ها
پروبیوتیک ها به معنای «برای زندگی» کلمه ای است که به تازگی وقتی برای خرید شیرخشک مراجعه می کنید، با آن مواجه می شوید.

بعد از شیرخشک، غنی شده با پروبیوتیک ها هستند که انواعی از باکتری های زنده به شمار می روند. این باکتری ها را «مفید» یا «دوست» می نامند و به مقدار فراوان در دستگاه گوارش کودکانی که با شیر مادر تغذیه می شوند، وجوددارند.

افزودن پروبیوتیک ها به شیرخشک به این دلیل انجام می شود که با ایجاد تعادل بین باکتری های «مضر» با باکتری های «مفید» در روده شیرخوار، از بروز عفونت و التهاب در دستگاه گوارش او جلوگیری شود. شایع ترین انواع پروبیوتیک ها، ارگانیسم های بسیار ریزی هستند به نام «بیفیدباکتریوم» و «لاکتوباسیلوس».

بعضی از تحقیقات نشان داده اند که پروبیوتیک ها می توانند از بروز عفونت هایی مانند اسهال های عفونی و درماتیت سرشتی (اگزما) در کودکان جلوگیری کنند.از دیگر مزایای مفید این پروبیوتیک ها که مورد تحقیق قرار گرفته است،کاهش خطر حساسیت های غذایی کودکان، اسم، پیشگیری از عفونت های ادراری و بهبود علائم قولنج معدی شیرخواران است.

مکمل های آهن
بیشتر نوزادانی که متولد می شوند، با داشتن ذخیره آهن کافی (که در زمان جنینی از مادر دریافت کرده اند) از ابتلا به کم خونی محافظت می شوند. اگر کودک شیر خودتان را می خورد، آهن مورد نیاز او به مقدار کافی و با قدرت جذب زیاد در اختیارش قرار دارد و به استفاده از مکمل های آن نیاز نخواهدداشت، اما وقتی به سن شش ماهگی می رسد، لازم است غذاهایی را برای او شروع کنید که حاوی آهن باشند (مثل غلات، حبوبات، گوشت و انواع سبزی های سبز) تا آهن کافی برای رشد او تامین شود. اگر از شیرخشک استفاده می کنید، بهتر است از بدو تولد تا سال اول، به او شیرخشک های غنی شده با آهن (حاوی 4 تا 12 میلی گرم آهن) بدهید.

مکمل فلوراید
شیرخواران در شش ماهه اول عمر خود، چه از شیر مادر تغذیه کنند چه شیر خشک، به مکمل فلوراید نیاز ندارند. بعد از شش ماهگی، چنانچه فلوراید آب مورد مصرف، کمتر از 3% قسمت در میلیون باشد، لازم است کودک با نظر متخصص کودکان یا دندان پزشک کودکان، از قطره خوراکی فلوراید استفاده کند. اگر از آب چاه استفاده می کنید، بهتر است نمونه ای از آن را برای تعیین مقدار فلور آب به آزمایشگاه ببرید. اگر آب مصرفی تان از بطری یا آب لوله کشی است، آن را نیز از نظر مقدار فلور مورد آزمایش قرار دهید. 

شیر مادر حاوی مقدار طبیعی و مناسبی از ویتامین ها

 
آب و آب میوه
تا زمانی که کودک خوردن غذاهای جامد را شروع نکرده است، آب مورد نیاز خود را از شیر مادر یا آبی که به پودر شیر خشک اضافه می شود، تامین می کند. در شش ماهه اول تولد، معمولا آب اضافی یا آب میوه برای کودکانی که از شیر مادر یا شیرخشک تغذیه می کنند، لازم نیست. بعد از شش ماهگی شیرخواری که شیرخشک می خورد، می توان در فاصله شیردادن مقداری آب داد ولی اگر تمایلی به خوردن آن نشان ندهد، نباید به او تحمیل کرد. بچه های که از شیر مادر تغذیه می کنند، معمولا نیازی به خوردن آب ندارند.

وقتی کودک تان خوردن غذاهای جامد را شروع می کند، نیاز او به مایعات افزایش می یابد. عادت دادن کودک به مصرف آب خالص، عادت سالمی است که می تواند در تمام عمر ادامه یابد. آب میوه توصیه نمی شود؛ با وجود این، اگر به شیرخوار خود آب میوه می دهید نباید مقدار آن از 120 الی 180 میلی لیتر بیشتر باشد.

از هر 10 کودک یک ساله، 9 نفر از آب میوه استفاده می کنند. معمول ترین آب میوه ای که مصرف می شود، آب سیب است. آب میوه مقداری از آب مورد نیاز بدن کودکان سالم را تامین می کند ولی آب خالص برای کودک، سالم ترین انتخاب است. اگر کودک آب میوه زیادی بنوشد، چون به خوبی جذب نمی شود، ممکن است موجب نفخ شکم و گاه اسهال شود. بعضی از آب میوه ها مثل آب انگور معمولی، بهتر از سایر آب میوه ها هضم می شوند، زیرا مواد قندی آن ها متعادل تر و فاقد سوربیتول است. سوربیتول موجود در میوه ها باعث دل درد و اسهال می شود.

علاوه بر آن، بیشتر آب میوه ها، پروتئین، چربی، ویتامین (غیر از ویتامین C) و مواد معدنی بسیار کمی دارند، بنابراین بهتر است به جای آب میوه، از آب خالص استفاده شود.

اگر پیش از خوردن  غذا، به کودک شیر، شیرخشک یا آب میوه بدهید، اشتهایش برای خوردن غذاهای جامد کاهش می یابد. بنابراین اگر هنگام خوردن  غذا اظهار تشنگی کرد؛ به جای دادن آب میوه به او آب خالص بدهید. کودک در زمان بیماری، به خصوص اگر دچار تب باشد، به آب اضافی نیاز پیدا می کند، بهترین مایع برای شیرخوار بیمار، شیر مادر است.
 

منبع:ماهنامه پزشک شهر/برترین ها

ویتامین های مکمل کودکان

اگر به رشد کودک خود اهمیت می دهید و می خواهید فرزند سالمی داشته باشید ویتامین ها را فراموش نکنید

اگر بخواهیم تبلیغاتی را که هر روزه در رسانه های عمومی می شود باور و به آنها اعتماد کنیم هر کودکی در طول روز نیاز به مصرف ویتامین های خوراکی مکمل به صورت قرص و شربت دارد اما سوالی که به ذهن هر پدر و مادری ممکن است هجوم بیاورد این است که آیا باید این تبلیغات را باور کنیم؟ آیا این داروهای خوراکی به آن اندازه که گفته می شود موثر هستند و سوالات زیاد دیگری در ذهن این والدین نگران  با دیدن این تبلیغات موج می زند.

به گفته پزشکان هر کودکی نیاز به ویتامین های خوراکی دارد اما باید این ویتامین ها را در به طور معمول از وعده های غذایی سالم دریافت کنند. غذاهایی مانند شیر و لبنیات دیگر هم خانواده آن مانند و ماست که پزشکان توصیه می کنند برای کودکان بالای 3 سال لبنیات کم چرب استفاده شود. انواع میوه ها و سبزیجات تازه، مواد غذایی حاوی پروتئین مانند  مرغ، ماهی، گوشت، تخم مرغ و انواع حبوبات. به نظر پزشکان کودکان امروز با عادات غذایی ناسالم مانند خوردن انواع فست فودها و خوراکی هایی مانند چیپس و پفک که آنها را به چاقی و اضافه وزن بالا مبتلا کرده اند نیاز به ویتامین های مکمل و خوراکی دارند و در کنار مواد غذایی که هر روز در وعده های غذایی خود می خورند باید ویتامین های مکمل برای رشد گنجانده شود.


چه کودکانی نیاز به ویتامین های مکمل دارند؟
متخصصان کودک مصرف مولتی ویتامین های روزانه و مکمل های معدنی را برای کودکانی که در عادات خود به دسته های غذایی زیر تقسیم شده اند توصیه می کنند.

- کودکانی که به طور مرتب و برنامه ریزی شده از وعده های غذایی که در آنها مواد تازه استفاده شده نمی خورند.

-  کودکان بد غذا که لب به هر غذایی نمی زنند

-  کودکانی که با بیماری های مزمن مانند آسم یا مشکلات گوارشی دست و پنجه نرم می کنند. به خصوص اگر این کودکان دارو مصرف می کنند و تحت درمان هستند. در این شرایط قبل از استفاده از داروهای خوراکی مکمل با پزشک معالجش مشورت کنید.

- کودکانی که در باشگاه ها ورزش می کنند.

-   کودکانی که عاشق فست فود هستند و از این نوع غذاها زیاد می خورند.

-  کودکانی که تحت نظر پزشک رژیم دارند. به طور مثال این کودکان اگر تنها سبزیجات مصرف می کنند باید از مکمل های آهن استفاده کنند و اگر لبنیات از وعده های غذاییشان حذف شده باید مکمل کلسیم در روز مصرف کنند.

- کودکانی که نوشیدنی های حاوی کربنات مانند نوشابه زیاد مصرف می کنند. فراموش نکنید این قبیل نوشیدنی ها باعث می شود ویتامین ها و املاح معدنی از بدن دفع شوند.

6 ویتامین برتر
در جدولی که ویتامین ها و املاح معدنی را دسته بندی کرده اند تنها تعداد کمی از آنها برای بدن و رشد کودک ضروری هستند که این 6 ویتامین را به ترتیب الفبا در زیر آورده ایم.

ویتامین A :  این ویتامین در رشد و تکامل کودک تاثیر زیادی دارد و همچنین در ترمیم استخوان ها، بافت های پیوندی پوست، بینایی و سیستم ایمنی بدن نقش به سزایی بازی می کند. این ویتامین در شیر، پنیر، تخم مرغ و سبزیجاتی که زرد و نارنجی رنگ هستند مانند هویج، سیب زمینی و کدو حلوایی وجود دارد.

ویتامین B: اعضای خانواده ویتامین B  ویتامین های ب2، ب3، ب6 و ب 12 هستند که تمامی آنها در سوخت و ساز مناسب بدن، تولید انرژی، گردش خون و سیستم عصبی تاثیر مناسبی دارند. بهترین منابع غذایی برای این دسته ویتامین ها گوشت قرمز، مرغ، ماهی، تخم مرغ، شیر، پنیر، لوبیاها، سویا و دانه های آجیل مانند پسته هستند.

ویتامین C: این ویتامین برای داشتن ماهیچه های قوی و سالم، بافت های عضلانی و پوست ضروری است. این ویتامین را می توان در خانواده مرکبات، توت فرنگی، کیوی، گوجه فرنگی و سبزیجاتی مانند کلم بروکلی پیدا کرد.

ویتامین D : این ویتامین برای قوی کردن استخوان ها و دندان ها و کمک به بدن برای جذب کلسیم بسیار مناسب است. شیر و دیگر لبنیات ها، زرده تخم مرغ و روغن ماهی منابع خوبی برای این ویتامین هستند اما بهترین منبع برای ویتامین D نور آفتاب است.

کلسیم:  برای داشتن استخوان های قوی و کمک به رشد کودک کلسیم بسیار مهم است. شیر، پنیر، ماست وآب پرتغال بهترین منابع برای تامین کلسیم مورد نیاز بدن هستند.

آهن: برای داشتن ماهیچه های قوی و سالم و گلبول های قرمز خون باید آهن مورد نیاز بدن تامین شود. مصرف آهن نه تنها برای کودکان بلکه بزرگسالان به خصوص در زمان عادت ماهیانه در دختران و زنان نیز توصیه می شود. آهن در گوشت گاو و دیگر گوشت های قرمز، بوقلمون، اسفناج، آلو بخارا و  لوبیا ها وجود دارد.

5 توصیه ضروری
اگر به کودک دلبندتان ویتامین های خوراکی می دهید نکات زیر را فراموش نکنید.

1.  این قرص ها را دور از دسترس کودکان خود قرار دهید تا مبادا کودکتان آنها را مانند آبنبات و بدون اجازه شما بخورد.

2.  برای دادن غذا به کودکتان خانه را به میدان جنگ تبدیل نکنید یا برای تشویق کردنش برای خوردن غذا به او قول دسر ندهید بلکه تلاش کنید این ویتامین های خوراکی را که به صورت جویدنی هستند به همراه غذا به او بدهید. این دسته ویتامین ها به همراه غذا بیشتر جذب بدن می شوند.

3.  اگر کودکتان تحت درمان خاصی قرار دارد از دکترش درباره مصرف این ویتامین ها و املاح معدنی مانند کلسیم و آهن و اثری که این داروها بر هم می گذارند بپرسید. به طور خلاصه بدون اجازه پزشک معالج فرزندتان دست به مصرف این ویتامین ها نزنید.

4.  اگر کودکتان برای خوردن مقاومت می کند از ویتامین های جویدنی به جای قرص و شربت استفاده کنید.

5.  برای دادن مولتی ویتامین های مکمل تا 4 سالگی کودکتان صبر کنید مگر اینکه دکتر آن را تجویز کند.
 
منبع:madarclub.com