هاشم بن محمد بن عبدالله از نوادگان حضرت علی(ع) به امامزاده هاشم(ع) معروف است و به همراه یاران امام رضا (ع) به ایران آمد و پس از درگیری با نمایندگان حاکمان عباسی به کوه های البرز پناهنده شد.
مدیر بقعه امام زاده هاشم(ع) در ادامه خاطرنشان کرد: روستای امامزاده هاشم (ع)، مدفن این امام زاده بزرگوار از توابع بخش سنگر شهرستان رشت است که قدمتی چندصد ساله دارد و نام قدیم آن “عسکر سرا کمدم” بوده است و بعد از دفن امامزاده به مرور به نام وی تغییر یافته است.
مدیر بقعه امام زاده هاشم(ع) در ادامه خاطرنشان کرد: روستای امامزاده هاشم (ع)، مدفن این امام زاده بزرگوار از توابع بخش سنگر شهرستان رشت است که قدمتی چندصد ساله دارد و نام قدیم آن “عسکر سرا کمدم” بوده است و بعد از دفن امامزاده به مرور به نام وی تغییر یافته است.
حزنی با اشاره به جریان رود سفیدرود، بزرگترین رودخانه استان گیلان در ضلع شرقی روستای امامزاده هاشم (ع) و وجود پارک جنگلی سردار جنگل در ضلع جنوبی روستا، گفت: بقعه امام زاده هاشم(ع) رشت یکی از برجسته ترین قطب های گردشگری مذهبی گیلان است.
وی جنگل انبوه را مهمترین جاذبه طبیعی روستای امامزاده هاشم (ع) خواند و گفت: این جنگل زیبا با درختان بلند کاج، صنوبر و تبریزی در تمام فصول سال زیبایی خاصی به نمای بقعه امام زاده هاشم(ع) بخشیده است.
وی به بهره برداری از آزاد راه رشت، قزوین اشاره کرد و گفت: با توجه به واقع شدن امام زاده هاشم(ع) در مسیر ورود به گیلان، سهم این بقعه در گردشگری مذهبی استان دو چندان خواهد شد.
مدیر بقعه امام زاده هاشم(ع) موقعیت ویژه اقلیمی و جغرافیایی را در گردش پذیر بودن امام زاده هاشم(ع) موثر دانست و گفت: بنای اصلی بقعه شامل دو قسمت مسجد و صحن اصلی است که گنبدی روی هر قسمت قرار دارد.
وی در ادامه درخصوص امام زاده هاشم(ع) و پیشینه مقبره ایشان، با نامشخص خواندن تاریخ دقیق شهادت و ساخت بنای بقعه امامزاده هاشم (ع) افزود: در سال ۱۳۴۹ با تخریب بنای اطراف بقعه، بنای خشتی با گنبد تخم مرغی شکل مشاهده شد که قدمت آن به سال چهارم هجری قمری تخمین زده شد.
مدیر بقعه امام زاده هاشم(ع) با اشاره به اختصاص بخشی از درآمدهای ده سراوان برای تعمیر بقعه امام زاده هاشم(ع) از سوی ناصرالدین شاه در سال ۱۲۷۹، گفت: منوچهرخان،حاکم وقت رشت، بنای این امامزاده را با اجرای پروژه های تعمیری بسیار، تغییر اساسی داد.
حزنی با بیان اینکه بقعه امام زاده هاشم(ع) در جریان جنگ جهانی اول آسیب فراوان دید و در سال ۱۳۵۲ دوباره به شیوه معماری اسلامی مرمت شد، اعلام کرد: این بقعه برای آخرین بار در زلزله سال ۱۳۶۹رودبار دچار صدمات جدی شد.
