هنگامي که از شفت به سمت جنوب غرب 34 کيلومتر پيموده شود، در دل کوهستان‌هاي جنگلي پوشيده از راشستان‌هاي تنومند و در درّه‌اي تنگ و بن‌بست، بقعه‌اي قرار دارد که قرن‌هاست مأمن و پناهگاه دردمندان و حاجتمندان منطقه و ديگر زوّاري است که از سرتاسر گيلان و ايران بدانجاي مي‌آيند تا روز يا روزهايي را در کنار ضريح مطهر امامزاده با خداي خويش نجوايي دردمندانه کنند. براي رسيدن به اين بقعه پس از «شفت» بايستي از «چوبَر»، «مبارک‌آباد»، «لاسَک»، «کِلوان»، «دورودخان»، «بابارِکاب» و در نهايت «روستاي طالقان» گذشت و آن گاه در آغوش طبيعت به زيارت بارگاه مطهر امام‌زادۀ خفته در آن بقعه شريف، شرف حضور يافت. بنا به روايات سينه‌به‌سينه و بعضاً مکتوب تاريخي، در اين بقعه بزرگي آرميده است که نامش ابراهيم بن موسي‌الکاظم (ع) مي‌باشد. نگارنده اين سطور سعي وافر کرد تا زواياي پنهان زندگاني آن امامزاده را هويدا نمايد، وليکن در صفحات کهنه‌کتاب تاريخ موفق نشد به سند مهم و درخور توجهي دست يابد، اما آنچه را که يافته است، با تحقيقات ميداني‌اش، ممزوج کرد و در نهايت اين مقاله پديد آمد.
در لابه‌لاي متون تاريخي
قديم‌ترين اثري که نگارنده، نامي از امامزاده ابراهيم(ع) را در آن مشاهده کرد، کتاب «ولايات دارالمرز ايران ـ گيلان»، نوشته هـ .ل. رابينو، کنسوليار انگلستان در رشت از سال 1906 ـ 1912م. است.
هنگامي که رابينو از رودهاي شفت سخن مي‌راند، اشاره‌اي به يکي از رودها مي‌نمايد که از «امامزاده ابراهيم(ع)» واقع در بالاي طالقان سرچشمه مي‌گيرد. (ص 235)
بعدها دکتر منوچهر ستوده که در سال‌هاي مياني دهه 1340 ش. به اين منطقه سفر کرد، در کتاب ارزشمند «از آستارا تا استاراباد» در خصوص اين بقعه و امامزاده نگاشت که: مردم آن سامان براي امامزاده ابراهيم(ع) احترامي فوق‌العاده قائل‌اند تا جايي که احدي جرئت سرقت و دزدي در آن دهکده را ندارد. شايد اين باور مردم، امامزاده ابراهيم(ع) را به «ابوالفضل گيلان» مشهور کرده است. آقاي دکتر ستوده در ادامه به نقل از کتب تاريخي متقدم مي‌نويسد که شرح حالي از امامزاده در دست نيست، وليکن آنچه به صورت سينه‌به‌سينه در بين گيلانيان مشهور و مقبول است، اين است که آن بزرگوار از فرزندان حضرت امام‌موسي کاظم(ع) مي‌باشد که در اين منطقه مدفون است و ملجأ و پناهگاه دردمندان و زوار خويش است.
در ابتداي دهه 1350 ش. دو محقق فرانسوي به نام‌هاي «مارسل بازن» و «کريستيان برمبرژه» نيز که براي مطالعات و تحقيقات مردم‌شناسي به گيلان و تالش سفر کرده بودند، هر کدام در کتب خويش به فراخور از امامزاده ابراهيم(ع) شفت نکاتي را يادداشت کرده‌‌اند.
