زیارتگاه امامزاده معصوم که مرقد یکی از مشهورترین امام‌زادگان ایران است در تهران، خیابان قزوین بین گمرگ و سه راه آذری در محل پل امامزاده معصوم واقع است
همچنین امامزاده معصوم نام محلی است درکنار جاده تهران – قزوین میان تهران و امامزاده حسن که زیارتگاه امامزاده معصوم میان آن قرار دارد.
صاحب این مرقد که نزد مردم از ارج و قرب بالایی برخوردار است، معصوم فرزند عبدالله و از نواده‌های امام محمد باقر(ع) است که در سال ۲۰۳ قمری، همراه حضرت امام‌رضا(ع) و ۴۳۰ نفر دیگر، به دستور هارون از بغداد اخراج و وارد ایران شدند.
حضرت معصومه، امامزاده معصوم، حضرت شاه چراغ، آقا علی عباس و بسیاری از همراهان بر اثر توطئه‌ای به دست عمال حکومت وقت کشته شدند.
قدمت تاریخی ساختمان این بقعه به دوره صفویه باز می‌گردد. ساختمان آن ساده و بی‌پیرایه است و گنبد فیروزه‌ای رنگ و کاشیکاری زیبایش که به سبک عهد صفویه است، زینت بخش این بقعه گردیده‌است.
بنای امامزاده معصوم در زمان شاه عباس به شکل بقعه درآمد. مساحت آن، ۱۲۰۰ متر مربع و مساحت ساختمان با حیاط بیش از ۲۰۰۰ متر مربع است.
دو رواق نسبتا کوچک نیز در ضلع شرقی و غربی داخل حرم وجود دارد. در ایوان جنوبی 2 کتیبه کوچک مرمر طرفین درب حرم نصب گردیده که یکی در تاریخ ۱۰۴۰ قمری و در دیگری تاریخ ۱۲۴۰ قمری به چشم می‌خورد که بر اساس آن بنای اولیه این بقعه مقارن با سال‌های اول سلطنت شاه صفی توسط خواجه محب فرزند حاجی رمضان بریانکی در سال ۱۰۴۰ دستخوش تعمیر و مرمت گردیده‌است.
