قرآن کريم هر گونه افراط و تفريط را در دوست داشتن همسر را رد مي‌کند و در برخي آيات به شيوة معتدل آن تأکيد مي‌کند؛ چنان که مي‌فرمايد: "وَ مِن‌ْ ءَايـَتِه‌ِي‌َّ أَن‌ْ خَلَق‌َ لَکُم مِّن‌ْ أَنفُسِکُم‌ْ أَزْوَ َجًا لِّتَسْکُنُوَّاْ إِلَيهَا وَجَعَل‌َ بَينَکُم مَّوَدَّة‌ً وَ رَحْمَة‌ً إِن‌َّ فِي ذَ َلِکَ لاَ ئَيـَت‌ٍ لِّقَوْم‌ٍ يتَفَکَّرُون‌َ ؛(روم،21) و از نشانه‌هاي او اين که همسراني از جنس خود شما براي شما آفريد، تا در کنار آن‌ها آرامش يابيد، و در ميانتان مودت و رحمت قرار داد، در اين نشانه هايي است براي گروهي که تفکر مي‌کنند."
از آيه مذکور بر مي‌آيد که محبت و مودت بايد از دو طرف باشد و از تعبير "مودت" استفاده مي‌شود که بايد محبت و مهرباني نسبت به همسر ابراز کرد، ولي اين محبت ودوست داشتن نبايد شکل افراطي و شديد به خود بگيرد به طوري که منجر به زير پا گذاشته شدن احکام و حد و حدود دستورهاي خداوند متعال شود، و از طرف ديگر انسان نبايد مودت و محبت و دوست داشتن را نسبت به همسرش دريغ کند و به طرف تفريط گرايش پيدا کند، چون خداوند متعال مودت و مهرباني را بين زن و مرد قرار داده و آن‌ها بايد در حد اعتدال به يکديگر محبت و مهرباني هديه کنند.
در جايي ديگر قرآن کريم مي‌فرمايد: "...هُن‌َّ لِبَاس‌ٌ لَّکُم‌ْ وَأَنتُم‌ْ لِبَاس‌ٌ لَّهُن‌َّ...؛ (بقره، 187)... آن‌ها لباس شما هستند و شما لباس آن‌ها...". چون لباس انسان را از سرما، گرما، خطر، عيوب و... مي‌پوشاند، دو همسر نيز يکديگر را از انحراف حفظ مي‌کنند و عيوب يکديگر را پوشانده، و وسيله راحتي و آرامش همديگرند و هر کدام زينت ديگري به حساب مي‌آيد و رعايت چنين موازيني در سايه محبت و دوست داشتن ممکن و مقدور است. بنابراين، از آيات قرآن کريم بر مي‌آيد که حد معتدل و فطرت محبت بين دو همسر، مودت و مهرباني معتدل است و هرگونه افراط و تفريط در اين باره ممنوع است.(ر.ک: الميزان، علامه محمدحسين طباطبايي؛، ج 16، ص 166، منشورات جماعة)
