سید محسن بحرینی؛هر انسانی دوست دارد مشکل مالی نداشته باشد. دغدغه معاش، دغدغه انسانهاست؛ اما مشکل اینجاست که برخی برای رسیدن به این معاش از نماز اول وقت و یا سایر اعمال عبادی‌شان می‌زنند؛
عقیق: حجت الاسلام و المسلمین نظافت، در ادامه شرح حکمت‌های نهج‌البلاغه به بیان راه‌های اصلاح امور دنیا و غلبه بر مشکلات دنیایی پرداختند:
امیرالمؤمنین در بخشی از حکمت 89 نهج‌البلاغه می‌فرمایند: «مَنْ أَصْلَحَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ» هر که مابین خود و خدا اصلاح کند، خداوند مابین او و مردم را اصلاح نماید، و هر که کار آخرت را اصلاح کند، خدا کار دنياى او را اصلاح نمايد.
اصلاح دنیا در گرو اصلاح آخرت
حضرت در این حکمت می‌فرمایند: «هر کس امر آخرتش را اصلاح کند؛ خدا امر دنیایش را اصلاح می‌کند.» هر انسانی دوست دارد مشکل مالی نداشته باشد. دغدغه معاش، دغدغه انسانهاست؛ اما مشکل اینجاست که برخی برای رسیدن به این معاش از نماز اول وقت و یا سایر اعمال عبادی‌شان می‌زنند؛ برخی روزه نمی‌گیرند تا قوتشان برای کار و به‌تبع آن درآمدشان کمتر نشود و این درحالی است که در روایتی آمده است: مردم براى اصلاح دنيا چيزى از دين را ترک نمىگويند، جز آنکه خدا آنان را به چيزى زیان‌بارتر دچار خواهد ساخت.[1] کار و کسب روزی خوب است و ثواب بسیاری دارد، همان‌طور که در روایتی از امام صادق (علیه‌السلام) آمده است: «الکادُّ عَلى عِیالِهِ مِن حَلالٍ کَالمُجاهِدِ فی سَبیلِ اللّه»[2] اما مشروط به اینکه از دین مایه نگذارد و آخرتش را به قربانگاه نکشاند.
اینجا سؤال مطرح می‌شود که چگونه امر آخرت‌مان را اصلاح کنیم:
اولین لازمه اصلاح امر آخرت این است که آخرت بزرگ‌ترین دغدغه ما باشد. دغدغه پول و معیشت نباید جای بزرگ‌ترین دغدغه آدمی را بگیرد. همان‌طور که می‌خوانیم: «لاَ تَجْعَلِ الدُّنْيَا أَكْبَرَ هَمِّنَا». دوم اینکه در تعارض بین دنیا و آخرت، آخرت را ترجیح دهیم. سومین نکته هم اینکه برای آخرت‌مان کار کنیم. انسان برای روز قیامت خودش را آماده پاسخ‌گویی کند، یاد قیامت باشد و به عشق قیامت کار کند؛ همان‌طور که امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) دستور می‌دهد: «وَ اعْمَلُوا لِلْجَنَّةِ عَمَلَهَا»[3]
سازوکار اصلاح امر دنیا
ممکن است سؤال شود، به فرض ما این امور را رعایت کردیم، خداوند چگونه امر دنیایمان را اصلاح می‌کند؟ در ذیل در حد فهم خودمان به بررسی آیات و روایت در این زمینه می‌پردازیم:
تقوا اسباب اصلاح امر دنیاست و خداوند نمی‌گذارد انسان متقی در بن‌بست بماند؛ چراکه فرموده است: «وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً» و از آنجایی که او گمان نمی‌کند، روزی‌اش می‌دهد: «وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِب»[4]. یکی از راه‌ها برای فهمیدن این مطلب، شنیدن خاطرات بزرگ‌ترهاست، خاطرات افراد سالخورده از نحوه ازدواج، مشکلات زندگی و توسعه کارشان، همه نشان‌دهنده این است که خدا به وعده‌اش عمل کرده است. مثلاً در مورد ازدواج جوانان خداوند می‌فرماید: «وَ أَنْکحُوا الأيامى مِنْکمْ وَ الصَّالِحِينَ مِنْ عِبادِکمْ وَ إِمائِکمْ إِنْ يَکونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ»[5] جوانان را به ازدواج درآورید. اگر فقیرند نگران نباشید، خداوند این‌ها را از فضل خودش بی‌نیاز می‌کند، چراکه او واسِعٌ عَلِيمٌ است. خداوند وسعت دارد و نسبت به اصلاح امور علم دارد. اما برخی از جوانان می‌گویند ازدواج نمی‌کنیم، درحالی‌که نمی‌دانند یکی از بهانه‌های وسعت رزق، همین همسر است. چراکه پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) فرمود: روزی با همسر و فرزندان است.[6]
البته لازم به توضیح است که دیدن وعده پروردگار صبر می‌خواهد. بعضی‌ها کم‌صبرند، لذا وعده خدا را نمی‌بینند، مانند بچه‌ای که گرچه می‌بیند مادر برای رفع تشنگی او به دنبال آب است، اما بازهم فریاد می‌زند و آب می‌طلبد. گاهی انسان‌ها نیز چنین بی‌صبرند. بالاخره رسیدن به درجات، بدون صبر در برابر مشکلات امکان‌پذیر نیست. قرآن کریم ضمن اشاره به همین مطلب می‌فرماید: «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِکمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ، وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ»[7]، آيا گمان کرديد داخل بهشت مىشويد بى آنکه حوادثى همانند حوادث گذشتگان به شما برسد؟ همانا که گرفتاری‌ها و ناراحتی‌ها به آن‌ها رسيد و آن‌چنان ناراحت شدند که پيامبر و افرادى که ايمان آورده بودند، گفتند: «پس يارى خدا کى فرامی‌رسد» آگاه باشيد که يارى خدا نزديک است.
در خطبه‌ی 198 در این مورد آمده است: هر کس اخذ به تقوا کند، سختی‌ها پس از نزدیکی‌اش دور می‌شود، امور شیرین می‌شود بعد از تلخی، یعنی باید انسان تا حدودی تلخی را تحمل کند. فرمود امواج بلا کنار می‌رود پس از آنکه تراکم پیدا کرده بود و امور دشوار تمام می‌شود، بعد از فروریختن دشواری‌ها. لذا انسان اگر بخواهد ساخته شود باید کمی با مشکلات دست‌وپنجه نرم کند.[8]
پی نوشت:
[1] نهج‌البلاغه، حکمت106
[2] الفروع من الکافى محمد بن يعقوب کلينى، ج5، ص88
[3] نهج‌البلاغه، خطبه131
[4] طلاق، 3-2
[5] نور،32
[6] الرزقُ مَعَ النساءِ و العيالِ - نور الثقلين، ج 3، ص 595
[7] بقره، 214
[8] در حکمت269 نیز در همین رابطه آمده است: مردم در دنيا دو دستهاند، يکى آن کس که در دنيا براى دنيا کار کرد و دنيا او را از آخرتش بازداشت، بر بازماندگان خويش از تهيدستى هراسان و از تهيدستى خويش در امان است، پس زندگانى خود را در راه سود ديگران از دست مىدهد. ديگرى آن که در دنيا براى آخرت کار مىکند و نعمتهاى دنيا نيز بدون تلاش به او روى مىآورد، پس بهره هر دو جهان را چشيده و مالک هر دو جهان مىگردد و با آبرومندى در پيشگاه خدا صبح مىکند و حاجتى را از خدا درخواست نمىکند جز آن که روا مىگردد.
منبع:قدس
