شیخ محمد اللیثی چالش ها و ناسازگاری هایی با روسای رادیو و تلویزیون زمان خودش قرار داشت و در مقایسه با بقیه ی قراء, تلاوت هایی که از او قرار می دادند خیلی کم بود و این به دلیل این بود که شیخ لیثی به توانایی های خودش اعتماد داشت و ارائه ی هر گونه امتیازی رو نمی پذیرفت!یک شاهد مثال برای این قضیه این هست که: تلاوت های ایشان در برنامه های رادیو کم یافت می شه و حتی در زمان حیاتش هم مانند قراء فوت شده از او یاد می کردند....

شیخ لیثی صدمات و پیشامدهای زیادی در زندگی برایش پیش آمد که یکی از آن ها برای ازبین بردنش کافی بود ولی او به دلیل اعتماد به خود و ایمانش از همه ی آن صدمات قوی تر و بزرگتر از قبل خارج شد.حتی ایشون اشاره داشتند که اهل روستایی که شیخ لیثی در آن جا ساکن بودند برای ایشان مکر و حیله می کردند ولی او هیچ کینه ای به دلش نگرفت مگر دوستی و محبت به ایشان...

من ندیدم شیخ لیثی خیلی توجه بکنه به آن چیزی که خودش خونده [قرائت خودش] در موقع ستاره بودن و اوجش! هیچ وقت به آن چیزی که اجرا کرده بود قانع نبود با وجود این که تلاوت هایش خیلی نادر و زیبا بودند.او همیشه به من می گفت:آن چیزی که از ادا کردن من از نغمات در عقل و فکر من است خیلی بهتر از چیزی هست که اجرا می کنم.آن موقعی که استاد در اوج بودند به تلاوت های خودشون زیاد توجهی نمی کردند!

ولی موقعی که دست از تلاوت کشیدند دوست داشت که به تلاوتش گوش بده و با تلاوت خودش گریه می کرد و می گفت: نگاه کن به ادا و زیبایی و حلاوت این تلاوت و انگار بار اول بود که آن را می شنید و ما هم دلمان برایش می سوخت و تلاش می کردیم کاست را متوقف کنیم ولی او از این کار جلوگیری می کرد و گوش می داد و گریه می کرد و می گفت: دوست دارم مردم بر این قرائت و حلاوت آن و صاحب آن گریه کنند.

هر کس می خواهد به قاری ای اقتدا کند و از صفر به قله ی ستاره شدن برسد باید به شیخ لیثی اقتدا کند [ منظورشون منش و رفتارشون هست] و ایشان شخصیتی هست که احتیاج به مطالعه ی دقیق دارد.....

شیخ لیثی از زبان شیخ منصور جمعه:به عقیده ی من هیچ کس نتوانسته ادامه دهنده ی راه شیخ لیثی باشد.من برای شیخ لیثی مثل پسرش بودم و او را بسیار دوست داشتم , با او صحبت می کردم و با او زیاد نشست و برخاست می کردم و دوست داشتم صدای زیبای خدادای او را بشنوم...او می توانست مستمعین رو به اندازه ای که می خواست جذب کند

در زندگی نامه استاد اومده :

فحفظ ابنه القران و هو ابن الثالثة من عمره فمن الله عليه بحفظ القران كاملا وهو ابن السادسة من عمرة

یعنی سه ساله بود که حفظ قرآن رو شروع کرد و در شش سالگی حافظ کل قرآن شد.

بنده به خاطر رفاقت و دوستی با شیخ محمد لیثی و همراهی ایشان در بسیاری از محافل در نزد ایشان حضور داشتم.
فرصت ها همگی میسر بود تا از نزدیک علاقه مردم را به شیخ لیثی زیر نظر بگیرم و از مواردی که که بر حسن صوت و زیبایی تلاوتش دلالت میکند رابیان میدارم:بنده کلاس سوم متوسطه بوم.شیخ بنده را صدا زد(بنده در ان لحظه مشغول بازی فوتبال بودم)پس باصدایش از محل بازی خارج شدم و به ایشان گفتم :خیراست ای دوست من شیخ محمد؟ ایشان از بنده 5 سال بزرگتر بود سپس به بنده گفت:سریع به خانه برگردد و لباسهایت رابپوش تا به قطار ملحق شویم چراکه من برای تلاوت به هیها دعوت شده ام.بنده با سرعت به خانه رفتم و لباسم راپوشیدم و باشیخ همراه شدم و از دیارمان به زقازیق که 9 کیلومتر از ما دیرتر بود؛سوار قطار شدیم سپس قطار دیگر راکه منتهی میشدبه منصوره راسوار شدیم و هنگامی که در ههیا پیاده شدیم چادر های بزرگی را دیدیم(در40سقف). هنگامی که شیخ شروع به تلاوت نمود بنده به کار خود پرداختم(به مردم توجه نمودم) و علاقه استماع مردم را به تلاوت ایشان زیرنظرگرفتم.مستمعین با تلاوت ایشان که به چیره دستی تلاوت مینمود؛لحظات خوبی راسپری میکردندو هنگامی که باتلاوتش اندوه رابه عزاداران منتقل نمود یکی از انان خواست که به او پول بدهد اما او منتظر ماند تا این کار را پس از خروج مردم انجام دهد ولی ناگهان وقتی شیخ لیثی گفت:صدق الله العظیم کسی حرکت ننمود و عزا و ماتم همه جا را فرا گرفت.در نهایت شخص نشست تا شیخ را ببیند در حالی که ایشان در تلاوت و زیبایی صدایش می افزود...صدایی که دلها را می رباید!!!در پایان مراسم شب؛ شیخ لیثی به اصحاب عزا شگفت زده گریست(به خاطر مزد بیش از حد) در حالی که انان از7جنیه به 10 جنیه به او مزد اعطا نمودند(جنیه واحد پول کشور مصر)در ضمن ماشینی معتبر رانیز فراهم نمودند تا ما را به دیارمان (النخاس) برسانند.این ماجرا نتیجه رضایت و علاقه پر شور مردم به تلاوت شیخ بود و خداوند در ان شب به ایشان که حقیقتا زیبا تلاوت نمود؛ توفیق بزرگی عطا نمود.

در ادامه عکسهایی از استاد محمد لیثی تقدیم می شود.