محمد الیثی در سال 1952 میلادی در روستای نخاس از توابع شهر زقازیق در استان شرقی مصر به دنیا آمد و در خانواده ای قرآنی رشد و تربیت یافت، پدرش «محمد ابوالعلا» تنها فردی بود كه در روستا توانسته بود كل قرآن كریم را حفظ كند.

از این رو محمد تحت تعلیم پدر خود شروع به حفظ قرآن كریم كرد و توانست به یاری پروردگار و به مدد استعداد و هوش بسیار خوب خود در سن سه سالگی كل قرآن كریم را حفظ كند.

علاقه روزافزون محمد به تلاوت قرآن كریم سب شد تا وی در سن شش سالگی فنون مربوط به تلاوت قرآن كریم را نیز به طور كامل و تحت تعلیم پدرش فرا بگیرد، همچنین با مراجعه به بعضی از قاریان بزرگ در آن زمان توانست علم اختلاف قرائات را نیز بیاموزد و از آن پس بود كه وی تلاوت قرآن را در محافل و مراسم های مختلفی كه داخل روستا برگزار می شد آغازكرد.

بیش از 15 بهار از زندگی محمد نوجوان نگذشته بود كه شهرت او و تلاوت های زیبایش به روستاها و شهرهای مجاور نیز رسید و تقریباً در استان شرقی مصر در امر تلاوت قرآن كریم صاحب شهرت و منزلت شد.

مردم از صدای زیبا و نفس طولانی محمد در تلاوت قرآن كریم شگفت زده شده و باور نمی كردند كه جوانی مانند او بتواند از قاریان بزرگی مانند استاد عبدالباسط محمد عبدالصمد، استاد مصطفی اسماعیل، استاد محمد رفعت، استاد كامل یوسف بهتیمی و استاد سعید عبدالصمد الزناتی، آن هم با آن دقت و ظرافت تقلید كند.

محمد الیثی در سال 1984 میلادی توانست مجوز تلاوت در رادیو مصر را دریافت كند و از آن پس بودكه شهرتش به سراسر مصر رسید و همه نیز او را به عنوان قاری ممتاز شناختند.

پس از ورود به رادیو وی به عنوان قاری برتر استان شرقی مصر انتخاب شد و در مساجد بزرگی مانند مسجد امام حسین (ع)، مسجد حضرت زینب (س)، مسجد نور و مسجد شافعی به تلاوت قرآن پرداخت و تلاوت هایش نیز به صورت زنده از رادیو قاهره پخش می شد.

محمد الیثی به کشورهای زیادی برای تلاوت قرآن کریم سفر کرد از جمله آن ها می توان به هند، پاکستان، جنوب آفریقا، آلمان و آمریکا اشاره کرد.

وی در سال 1379 هجری شمسی به همراه استاد احمد نعینع به جمهوری اسلامی ایران نیز سفر کرد و با تلاوت های زیبای خود شوق و شور وصف ناشدنی را در بین دوستداران قرآن کریم در ایران به راه انداخت.

پس از مراجعت از سفر ایران وی احساس کرد که حنجره اش دیگر توان قرائت قرآن همانند گذشته را ندارد، به همین منظور به پزشک مراجعه کرد اما درمان موفق حاصل نشد و وی پس از اینکه شش سال تحت مداوا بود در روز یکشنبه 5 مارس سال 2006 میلادی مطابق با 14 اسفند سال1384 هجری شمسی به دیدار معبود شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد.

شیخ اللیثی دارای صبر و پشتکار فوق العاده ای بود که قاریان از بیان آن عاجزند.یک خاطره ای رو ایشون نقل کردند که استاد در دوران سربازیشون درایستگاه اتوبوس ابوخلیل تلاوتی داشتند که به حدی زیبا بود که مسافران سوار اتوبوس شدن رو فراموش کردند و فراموش کردند که سوار اتوبوس بشن تا عازم شهرشون بشن! ...

استاد لیثی در عصری که همه ی قراء مشهور مصر مثل شیخ سعید عبدالصمد , شیخ حمدی زامل و شیخ محمد شبیب زندگی می کردند قرائت رو شروع کرد و رقیب ایشون در این زمان استاد شحات انور بود و شب های بسیار با حلاوت و زیبایی بود وقتی این دو نفر در استان شرقی با هم یک جا برنامه ی تلاوت داشتند.و مثل دو قطب قرائت در محافظه الشرقیه بودند...

وقار و شخصیت بالایی داشتند و به همین دلیل هم مستمعین همیشه ایشون رو تحسین می کردند.شاید بعضی از افراد استاد رو مغرور توصیف می کنند بعضی وقت ها! در صورتی که قلب ایشون از قلب یک کودک بی گناه هم پاک تر بود و همیشه لبخند بر لب داشتند و در منش ایشون تواضع و علاقه و احترام و تکریم دیگران موج می زد!! و منزل ایشان هیچ گاه از حضور دوستان و قرآنیان خالی نمی شد.

وقار و شخصیت بالایی داشتند و به همین دلیل هم مستمعین همیشه ایشون رو تحسین می کردند.شاید بعضی از افراد استاد رو مغرور توصیف می کنند بعضی وقت ها! در صورتی که قلب ایشون از قلب یک کودک بی گناه هم پاک تر بود و همیشه لبخند بر لب داشتند و در منش ایشون تواضع و علاقه و احترام و تکریم دیگران موج می زد!! و منزل ایشان هیچ گاه از حضور دوستان و قرآنیان خالی نمی شد.

وقار و شخصیت بالایی داشتند و به همین دلیل هم مستمعین همیشه ایشون رو تحسین می کردند.شاید بعضی از افراد استاد رو مغرور توصیف می کنند بعضی وقت ها! در صورتی که قلب ایشون از قلب یک کودک بی گناه هم پاک تر بود و همیشه لبخند بر لب داشتند و در منش ایشون تواضع و علاقه و احترام و تکریم دیگران موج می زد!! و منزل ایشان هیچ گاه از حضور دوستان و قرآنیان خالی نمی شد.

یک خاطره ای رو ذکر می کنند به این مضمون که یکی از اهالی روستای السناجره به قصد به دام انداختن استاد! او را به مراسمی دعوت می کنه.وقتی که استاد وارد اون مجلس می شوند به ایشان می گویند که اشتباه وارد شدید! این جا مراسم تشییع جنازه ی زنی هست که گدایی می کرد و قوت روزانه ی خودش را هم پیدا نمی کرد!اما استاد با این حال در اون مجلس بدون دریافت مزد قرائت انجام دادند و فرمودند که خدا من رو به این محفل دعوت کرده و آن شب یکی از زیباترین شب ها بود...