به نقل از «مركز آل‌البيت العالمى للمعلومات»، «دكتر فراج» داماد شيخ محمد رفعت در گفت‌وگو با اين پايگاه خبری، پرده از بسياری از ناگفته‌های زندگانی پدر همسرش می‌گشايد، كه مشروح آن از نظر می‌گذرد:

س) شيخ رفعت قبل از ضبط برای راديوی مصر، قرائت برخی از سوره‌های قرآن را برای شبكه راديويی بی‌بی‌سی بر روی نوار كاست ضبط كرد، چرا؟

ج) اولين قرائت شيخ رفعت به‌صورت غيردولتی ضبط شده است كه توسط دوستانش «زكريا باشا مهران» صاحب بانك «مصر» و حاج «محمد خميس» تاجر سرشناس و معروف وقت صورت گرفته است، سپس درخواستی از سوی راديوی بی‌بی‌سی انگليس مبنی بر ضبط قرائتش دريافت كرد و با توجه به بيگانه‌بودن اين شبكه راديويی معتقد بود كه چنين كاری حرام است؛ بنابراين آن درخواست را نپذيرفت. با فتوا خواستن از شيخ «المراغی» رئيس وقت الازهر تغيير عقيده داد و سوره مريم را برای آن شبكه ضبط كرد، در پاسخ به درخواست راديو غيردولتی مصر كه با بيماری اخير شيخ همزمان شده بود برخی سوره‌های قرآن كريم از جمله سوره‌های كهف، مريم و يونس ضبط شدند و به علت اين‌كه آن شبكه آن نوارها را در طول حياتش پخش می‌كرد نارضايتی شيخ را موجب شدند.
بعد از وفات شيخ محمد رفعت مسئولان شبكه راديويی متوجه وجود نوارهای ضبط شده‌ای نزد زكريا مهران و محمد خميس با كيفيت بهتر شدند، بنابراين با ضبط مجدد، برخی نقص‌های فنی آن به كمك و مساعدت شيخ «أبو العينين شعيشع» مرتفع شد كه تا به امروز پخش می‌شوند.

س) در طول دوران بيماری شيخ محمد رفعت از 1943م به بعد كه پزشكان از درمان آن درمانده شدند تا زمانی كه در سال 1950 درگذشت، در طول اين مدت چه كارهايی می‌كرد؟ آيا در اين مدت از قرائت برای راديو امنتاع كرد؟

ج) همان‌طور كه گفتيد در سال 1943 به بيماری دچار شد و با مراجعه به بسياری از پزشكان بعضی از مسكن‌ها را دريافت می‌كرد ولی اثر آن‌ها كوتاه‌ مدت بود، در آن زمان در روزهای دوشنبه و جمعه به راديو مراجعه می‌كرد و اين وضعيت تا سال 1948 ادامه داشت تا اين‌كه بيماری شدت يافت و يك‌بار در حين قرائت در راديو حالتش به علت بيماری مضطرب شد؛ بنابراين به علت نگرانی از دست‌دادن جايگاهش به عنوان يك قاری بزرگ از رفتن به راديو سرباز زد و قرائت در مسجد «فاضل» در كوی «حضرت زينب» را ترجيح داد.

س) چرا با وجود توانايی قرائت، مسجد را بر راديو ترجيح می‌داد؟

ج) يك‌بار همين سؤال را از ايشان پرسيدم كه در پاسخ گفت: من هنگامی كه قرائت می‌كنم اوضاع خودم را خوب تشخيص می‌دهم يعنی بعضی اوقات صدايم قوی و گاهی اوقات به علت بيماری و ضعف صدايم ضعيف می‌شود، بنابراين چنان‌چه در مسجد حالم بر وفق مراد نبود قرائت خوبی از خود بر جای نگذاشتم؛ دوستان و هوادارانم آن را ناديده می‌گيرند ولی در راديو چنين امری به نفع بنده نيست و من به‌ويژه در اين روزهای پايانی اين وضعيت را ترجيح نمی‌دهم.

س) هنگامی‌كه بيماری شيخ رفعت شدت يافت، استاد «احمد الصاوی محمد» نويسنده و روزنامه‌نگار بزرگ فراخوانی مبنی بر جمع‌آوری كمك و مساعدات مالی برای درمان شيخ را خواستار شد ولی شيخ اين موضوع را نپذيرفت، چرا؟

ج) در تابستان 1949 ميلادی مجله «المصور»، خبری تصويری از بيماری شيخ محمد رفعت منتشر كرد كه در آن استاد احمد الصاوی محمد از جمع‌آوری مساعدت برای درمان شيخ خبر داد و اين امر حزن و ناراحتی طرفداران و هواداران را موجب شد و در مدت كوتاهی بيش از 50 هزار يورو جمع شد ولی هنگامی ‌كه شيخ از اين موضوع خبر دار شد، گفت: شكر خدا در شرايطی نيستم كه اين مبالغ جمع شود اگر درمانی وجود داشته بود كه پزشكان درمان می‌كردند ولی درمانی برای اين بيماری وجود ندارد، سپس از بنده خواست ورقی را آماده كنم و بنويسم كه جناب استاد احمد الصاوی از دريافت اين مساعدات اجتناب كن، بيماری بنده در دست خداست و اوست كه می‌تواند شفايم دهد، بنده از شما تشكر می‌كنم و درخواست می‌كنم از همه كسانی كه اين كمك‌ها را جمع‌آوری كردند نيز سپاسگزاری كنيد، بعد از ارسال نامه به الصاوی نامه را در روزنامه «الاهرام» چاپ كرد و در يك سال بعد از آن، شيخ رحلت كرد.

س) شيخ، چند فرزند داشت؟

ج) پنج فرزند به نام‌های محمود، محمد، احمد و دخترش كه همسرم است و حسين كه همگی آنان فوت كرده‌اند.

س) چرا رابطه شيخ رفعت با شيخ «طه النفيسی» خوب نبود؟

ج) اين موضوع صحت ندارد، موضوع از اين قرار بود كه شيخ رفعت برای يكی از پسرانش دختر شيخ طه النفيسی را خواستگاری كرد ولی النفيسی نپذيرفت اين امر شيخ رفعت را ناراحت كرد ولی اين ناراحتی طولی نكشيد.

س) چرا شيخ رفعت در دعاها و تواشيح، شيخ «علی محمود» را پهلوان لقب داده بود؟

ج) اين موضوع تنها نظر شيخ رفعت نبود و يك‌بار به بنده گفت كه آقايان شيخ على محمود را پهلوان لقب می‌دهند وقتی علت را جويا شدم گفت: زيرا در صوت سير می‌كرد وبعد از اوج صدا دستانش را مانند پهلوان‌ها بالا می‌گرفت و اين امر خوشحالی و تشكر مردم را موجب می‌شد.

س) شيخ محمد رفعت يكی از قطب‌های فرقه «نقشبنديه» به‌شمار می‌رفت، ميزان تاثير افكارش بر اين جماعت چگونه بود؟ و آيا اين موضوع بر رفتار عمومی‌اش تاثيری داشت؟

ج) اين جماعت يكی از گروه‌های صوفی است و به موضوع دوستی با خداوند و عدم به زحمت‌افتادن با او ايمان داشت، آن‌ها معتقد بودند كه هيچ مانعی بين آن‌ها و خداوند وجود ندارد، برخی اوقات كه با خدايش خلوت می‌كرد او را با صدايی كه شنيده می‌شد خطاب می‌كرد به‌ويژه آنجايی كه می‌گفت: «درست است كه من گناهكارم... من اعتراضی ندارم... من به گناهم اعتراف می‌كنم... من عزيز شما خادم قرآن هستم... خدايا شفايم بده نمی‌خواهم بميرم... می‌خواهم سبك شوم تا قرآن بخوانم... سپس بميرم... خدايا من بنده شما هستم و شما خدای منی و به قسمت شما راضی‌ام.»

س) آيا قبل از رفتن به راديو تمرين می‌كرد؟

ج) اين موضوع برايش امری مقدس بود، هر روز صبح تمرين صدا می‌كرد و داخل اتاقش می‌رفت و گلويش را با پر مسح می‌كرد.

س) چرا شيخ محمد رفعت دعوت برای حضور در «جشنواره حيدر آباد هند» برای قرائت قرآن را قبول نكرد؟

ج) شيخ كسب روزی از طريق قرآن را نمی‌پذيرفت وقتی از حيدر آباد برای سفر به هند و قرائت و ترتيل قرآن در مقابل دريافت 15 هزار يورو دعوت شد، نپذيرفت.

س) رابطه راديو مصر با ايشان در آخرين روزهای عمرش چگونه بود؟

ج) با وجود نياز شديدی كه شيخ محمد رفعت در آخرين روزهای عمرش به پول داشت، راديوی مصر نوارهای شيخ را ناديده گرفت و در ماه تنها يك نوار را با پرداخت 5 ليره پخش می‌كرد، بعدها پخش صدای شيخ هر هفته يك‌بار شد.

س) آيا زيبايی صدا به كسی از فرزندانش رسيد؟

ج) فرزندش محمد، قرآن را حفظ می‌كرد و صدايش نيز زيبا بود ولی قرائت را خوب ياد نمی‌گرفت.

س) تا قبل از مرگ به كدام‌يك از آرزوهايش نرسيد؟

ج) دائما دعا می‌كرد كه با اين بيماری كه بر صدايش تاثير گذاشته و مانع قرائت شده است نميرد.

س) گفته می‌شود كه شيخ محمد رفعت بينا به دنيا آمده بود؟ آيا اين موضوع صحت دارد؟

ج) بله شيخ بينا به دنيا آمده بود و دخترش اين مسئله را به نقل از پدرش به من گفت، هنگام تولد بسيار زيبا بود كه از سوی برخی مردم مورد حسادت قرار می‌گيرد و يكی از چشمانش بيمار می‌شود و در اثر سهل‌انگاری در درمان كم كم بينايی‌اش ضعيف شد ولی با يكی از چشمهايش كمی می‌ديد تا اين‌كه در سال 1936 بعد از قرائت سوره كهف در مسجد «سيدی جابر الشيخ» در اسكندريه مردم به سويش برای معانقه و ديده‌بوسی يورش آوردند و دست يكی از آن‌ها به‌صورت غيرعمدی در آن يكی چشمش فرو رفت و بينايی‌اش را به‌طور كامل از دست داد.