متخصصان و کارشناسان تغذیه اغلب روی اهمیت شیوه درست خوردن میوه ها و سبزی ها تاکید می کنند اما منظور این متخصصان و کارشناس ها از شیوه درست خوردن میوه ها و سبزی ها چیست؟

تقریبا همه کارشناس های تغذیه بر این باورند که پوست میوه ها سرشار از آنتی اکسیدان ها و ویتامین هایی هستند که به نوعی پوست را به عنوان مغذی ترین بخش میوه تبدیل می کنند.

خوردن پوست سخت میوه هایی همچون پرتقال و انار برای اکثر افراد ناخوشایند است اما نخوردن پوست میوه هایی همچون سیب یک چیز بی ربط و بی معنی است.خوردنی نبودن پوست بعضی از میوه ها بدین معنا نیست که پوست این میوه ها هیچ ارزش غذایی ندارد.پوست اکثر مرکبات مانند لیمو شیرین و پرتقال حاوی ارزش غذایی فراوان و فیبر است.

توصیه می شود که این چنین پوست هایی را به نوعی در رژیم غذایی خود بگنجانید. برای مثال، می توانید آنها را خشک کنید و به صورت پودر درآورید و در غذاها استفاده کنید. علاوه بر این، پوست میوه هایی همچون هندوانه، موز و پرتقال را می توانید شور بیندازید یا به همراه سبزی ها یا برنج بجوشانید .

برای روشن کردن فواید و مزیت های پوست میوه ها بهتر است به میوه هایی بپردازیم که بیشتر مصرف می کنیم. بررسی و توصیف ویژگی

پوست این میوه های مرسوم می تواند روشن کننده این حقیقت باشد که دور ریختن پوست میوه ها کار عاقلانه ای نیست:

سرشار از آنتی اکسیدان ها: اغلب اوقات به ما توصیه می شود که میوه های رنگارنگی بخوریم. اگرچه در نظر ما ممکن است خوردن میوه رنگارنگ یک چیز بی اهمیت باشد، اما رنگ دانه های رنگ دهنده پوست میوه ها باعث افزایش ارزش غذایی پوست میوه ها نیز می شوند، به طوری که پوست میوه ها در مقایسه با گوشت میوه ها حاوی آنتی اکسیدان بیشتری است.

تاحدودی می توان گفت که پوست های تیره تر مانند بنفش یا آبی سرشار از گلیکوزیدهای آنتوسیانین هستند، درحالی که پوست های زرد حاوی کاروتن ها و رنگ دانه های لوتئین هستند. برای مثال، می توان به میوه هایی همچون قره قاط (بلوبری)، انگورها، هویج و کیوی اشاره کرد.

منبع خوبی از فیبر: پوست میوه ها منبع خوبی از فیبرهای حل نشدنی است. این نوع از فیبرها حرکات روده ها را تنظیم و از یبوست جلوگیری می کنند. پوست بسیاری از میوه های متنوع سرشار از پکتین هستند که یک فیبر حل شدنی است و مزایای سلامتی فراوانی برای بدن دارد. پکتین سطوح کلسترول را پایین می آورد و به تنظیم سطوح قند خون کمک می کند.

پوست های بعضی از میوه ها علاوه بر پکتین حاوی دیگر فیبرهای رژیم غذایی مانند همی سلولز نیز هستند که تا حدودی بدن را در مقابل سرطان روده مصون می دارند.پوست سیب یکی از بهترین منبع های پکتین است.

کالری کم: پوست میوه ها یک گزینه سالم برای افرادی است که خواهان جلوگیری از چاقی و داشتن بدن خوش فرم هستند.پوست میوه ها تقریبا هیچ فیبر، چربی و شکری ندارند و سرشار از فیبر هستند که به سیری زودتر و طولانی تر کمک می کنند.خوردن پوست میوه ها اشتهای بی نهایت شما را کاهش می دهد و جذب کالری کمتر را برای شما آسان می سازد.

ویتامین C: همان طور که می دانید ویتامین C برای افزایش کارایی سیستم ایمنی بدن مفید است و مرکباتی همچون پرتقال سرشار از ویتامین C هستند.متاسفانه اکثر افراد پوست پرتقال را دور می اندازند، اما کارشناس های تغذیه بیان می کنند که پوست پرتقال در مقایسه با گوشتش حاوی ویتامین C بیشتری است.هر ۱۰۰ گرم پوست پرتقال حاوی ۱۳۶ میلی گرم ویتامین C است، درحالی که هر ۱۰۰ گرم گوشت پرتقال حاوی ۷۱ میلی گرم ویتامین C دارد.

سرشار از مواد معدنی: پوست میوه ها سرشار از مواد معدنی مانند پتاسیم، منیزیم، کلسیم، روی و دیگر مواد معدنی است.پتاسیم برای سلامتی قلب، کلسیم برای سلامتی اسکلت بدن و منیزیم برای سلامتی عضله ها ضروری است.همه ما می دانیم که موز سرشار از پتاسیم و منیزیم است، اما این را باید دانست که پوست موز در مقایسه با گوشت آن حاوی مواد مغذی ضروری بیشتری است.

سبزی هایی که باید با پوست خورد

سیب زمینی: اکثر افراد برای درست کردن پوره سیب زمینی یا سیب زمینی سرخ کرده پوست آن را می کنند.پوست سیب زمینی سرشار از پتاسیم، منیزیم، آهن، ویتامین B6 و ویتامین C است.اگرچه این مواد مغذی در گوشت سیب زمینی نیز یافت می شوند، اما میزان این مواد مغذی در پوست سیب زمینی بیشتر است.دور انداختن پوست سیب زمینی به معنای از دست دادن کلسیم و آهن فراوان است.سیب زمینی های شیرین سرشار از بتا کاروتن هستند و بیشتر این بتا کاروتن ها در پوست سیب زمینی شیرین وجود دارند.به هنگام فرایند هضم بتا کاروتن تبدیل به ویتامین A می شود.بتاکاروتن سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند و برای سلامت سلولی ضروری است.

پیاز: تنها تعداد معدودی از مردم جهان پوست پیاز را خوردنی می دانند. اما در پوست پیاز نیز می توان ارزش غذایی یافت. پوست کاغذی پیازها حاوی آنتی اکسیدان های فراوان است منبع خوب از کورستین (یک فلاوونوئید مفید برای بیمارهای قلبی) است.گفته می شود که کورستین به کاهش فشارخون و جلوگیری از پلاک های شریانی کمک می کند. ازآنجایی که پوست پیازها را نمی شود خام مصرف کرد، آن را در آبگوشت، سوپ و خورش خود بریزید تا جوش بخورد و به ارزش و طعم غذای شما بیفزاید.

بادنجان: بادنجان سرچشمه مواد مغذی است. بسیاری از ارزش های غذایی این گیاه در پوست و زیر پوست آن وجود دارد.آنتی اکسیدان ناسونین عامل رنگ بنفش این گیاه است و تحقیقات نشان می دهند که این آنتی اکسیدان از رشد سرطان، بخصوص سرطان های تاثیرگذار روی مغز و سیستم عصبی جلوگیری می کند.علاوه بر این، پوست بادنجان سرشار از اسید کلروژنیک است که یک آنتی اکسیدان شمرده می شود.این ترکیب طبیعی برای افراد دیابتی سودمند است، چون آزادسازی گلوکز به جریان خون را تنظیم می کند و کاهش می دهد.

خیار: خیار را باید با پوستش خورد، اما اکثر افراد خیار را پوست می کنند.توصیه می شود که از پوست کندن خیار خودداری کنید، چون پوست سبز خیار به این گیاه ارزش غذایی فراوانی می دهد. ویتامین K خیار اساسا در پوست آن متمرکزشده است و پوست خیار سرشار از آنتی اکسیدان ها، پتاسیم و فیبر حل نشدنی است.