ادامه:

سوارکاري

سوارکاري از آن دسته رشته هاست که در ظاهر مشکلي براي اعزام برون مرزي ندارند. لباس ها کاملاً پوشيده است و مانند تيراندازي سفارشات اسلامي را هم پشت خود دارد اما مشکل درباره اين رشته جاي ديگري است، به طوري که حتي سوارکاران مرد هم تجربه چنداني در مسابقات برون مرزي ندارند. مشکل قرنطينه اسب ها باعث شده سوارکاران ايراني نتوانند با اسب هاي شخصي شان در مسابقات شرکت کنند اما حل موقت اين مشکل به حضور هاله نکويي در بازي هاي آسيايي منجر شد. نکويي که تنها زن عضو تيم چهار نفره ايران بود، نتيجه خاصي به دست نياورد. در ديگر اعزام هاي محدود سوارکاري زنان، آنها مجبور بودند از اسب هاي عاريه يي کشور ميزبان استفاده کنند. با اين حال اولين حضور آنها برمي گردد به سال 76 که در مسابقات دوجانبه فرانسه شرکت کردند و البته يک مقام چهارمي هم به دست آوردند.

دوچرخه سواري

دوچرخه سواري با دردسرهايي که در داخل ايران و در بخش همگاني داشت، بالاخره سال 86 اولين حضور بين المللي اش را در مسابقات آسيايي تايلند تجربه کرد. تيم دختران ايران لباس متفاوتي با ديگر تيم ها داشتند و در اولين تجربه شان نتيجه قابل توجهي به دست نياوردند. شايد تنها نتيجه اين اعزام را بتوان تثبيت حضور تيم ايران به عنوان يک تيم مسلمان در مسابقات رسمي دانست.

اسکيت

اسکيت دختران ايراني کارش را در بخش نمايشي شروع کرد اما هنگامي که متوجه شدند اگر در بخش سرعت و استقامت کار کنند، شانس اين را دارند که در ميادين برون مرزي حاضر شوند، فعاليت خود را روي اين بخش متمرکز کردند، در نهايت هم زماني که هنوز حتي فدراسيون اسکيت تشکيل نشده بود و همه چيز در يک انجمن زير نظر فدراسيون ورزش ها خلاصه مي شد، دو دختر اسکيت باز سال 83 به مسابقات قهرماني آسيا در ژاپن اعزام شدند. اگرچه مارال راسخي و سارا فرشتيان در آن رقابت ها عنوان خاصي به دست نياوردند اما با گذشت چند سال حالا اسکيت دختران خيلي خوب جلو مي رود.آنها در مسابقات آسيايي چين تايپه توانستند پنج مدال برنز بگيرند؛ در سه هزار متر امدادي جوانان، 200 متر جاده جوانان، 8- 5 هزار متر امدادي، پنج هزار متر امدادي بزرگسالان و اسکيت نمايشي. با وجود نوپا بودن اين رشته، عملکرد دختران در مسابقات آسيايي قابل ستايش است.

در اسکي دختران تاکنون دو بار در مسابقات رسمي حضور داشته اند. اولين بار سال 76 در رقابت هاي کره جنوبي شرکت کردند، اين در حالي بود که از سال 68 تيمي تحت عنوان تيم ملي بانوان تشکيل شده بود. دومين اعزام آنها هم مربوط به بازي هاي زمستاني آسيايي 2007 چين است که در مارپيچ بزرگ پنجم شدند.

شمشيرباز

شمشيربازي دختران مدتي مشکل طراحي لباس داشت. نهايتاً قرار شد دامني کوتاه به لباس معمول شمشيربازان اضافه شود که البته کمي بعد تغيير کرد و به مانتويي بدون آستين تبديل شد. نهايتاً لباس جديد تاييد شد و سال 83 دختران شمشيرباز راهي مسابقات قهرماني آسيا و اقيانوسيه در فيليپين شدند. از آن زمان تاکنون هنوز عنوان خاصي در مسابقات سطح اول به دست نيامده و در حالي که به نظر مي رسد فدراسيون بيشتر تمايل دارد تيم هاي رده هاي سني را به مسابقات اعزام کند، همه چيز به جرقه هاي زودگذر در مسابقات بين المللي محدود شده است. در اتومبيلراني هم با وجود آنکه ورزشکاران شناخته شده يي دارند، تاکنون هيچ اعزامي به مسابقات برون مرزي انجام نشده چرا که حتي در بخش مردان هم اين اتفاق رخ نداده است.

جودو

جودو هم تا سال گذشته به دليل مشكل لباس شان به مسابقات داخلي ايران محدود شده بود. با وجود پوشيده بودن لباس فرم جودو، درگيري دو حريف مانع از اعزام جودوكاران دختر ايراني به مسابقات برون مرزي مي شد. سال گذشته پيش از بازي هاي آسيايي دوحه گفته شد لباس دختران ايراني مورد تاييد فدراسيون جهاني قرار گرفته اما باز هم اعزامي انجام نشد.

كيك بوكسينگ

كيك بوكسينگ ديگر رشته رزمي مورد علاقه دختران است كه سال 86 اولين اعزام بين المللي اش را پشت سر گذاشت. البته اين فقط يك رقابت بين المللي بود و جزء مسابقات رسمي به شمار نمي آيد اما به هر حال دختران ايران در مسابقات بين المللي گرجستان كه تيرماه برگزار شد، قهرمان شدند اما در مقابل در كونگ فو هنوز فرصتي به دختران داده نشده است.

 تنيس روي ميز 

تنيس روي ميز اولين بار در سال 81 به مسابقات برون مرزي اعزام شد. در آن مسابقات كه تحت عنوان رقابت هاي قهرماني خاورميانه در كشور قزاقستان برگزار شد، تيم زير 17 سال ايران در مجموع تيمي عنوان سومي را به دست آورد و يك عنوان دوم انفرادي هم كسب كرد. پينگ پونگ بازان دختر ايراني سال گذشته موفق شدند در جريان مسابقات جهاني از بين تيم هاي دسته چهارم خود را يك دسته بالاتر بكشند و نام شان هم در رنكينگ جهاني ثبت شد.

ورزش هاي آبي

در بين رشته هاي آبي اين تنها قايقراني است كه اجازه حضور در ميادين برون مرزي را دارد. شنا، شيرجه، واترپلو و نجات غريق شرايط ويژه يي دارند اما قايقراني در اين ميان استثنا است و دختران ايران با پوشش ويژه خود اولين بار در سال 84 راهي چين شدند تا در مسابقات قهرماني آسيا شركت كنند. از آن پس آنها در بازي هاي آسيايي و جهاني هم شركت كردند و بهترين عملكردشان راهيابي به مراحل پاياني و فينال مواد مختلف بوده است.(4)

ادامه دارد .....

ادامه:

 رشته هاي پايه

شنا، ژيمناستيك و دووميداني را رشته هاي پايه مي نامند اما به جز دووميداني كه چند صباحي است شاهد حضور دختران ايران است، دو رشته ديگر نقشي در اين ميان ندارند. ناگفته پيداست كه شنا، شيرجه، سينكرونايز و همين طور ژيمناستيك با شرايط ويژه يي كه دارند هيچ گاه شانسي براي حضور در ميادين بين المللي ندارند و تمام تلاش شان به حضور در بازي هاي كشورهاي اسلامي كه هر چهار سال يك بار در ايران برگزار مي شود، محدود شده است. البته در مورد ژيمناستيك گفته مي شد قرار است در تورنمنت هاي دوجانبه با كشورهاي عربي شركت كنند كه اين اتفاق رخ نداد و كار به جايي رسيد كه رئيس فدراسيون ژيمناستيك گفت براي روحيه دادن به ژيمناست هاي دختر آنها را همراه با تيم پسران به مسابقات برون مرزي مي فرستند تا حداقل از نزديك شاهد رقابت هاي سطح اول اين رشته باشند. حتي اگر اين وعده هم عملي شود، اعزام دختران ژيمناست به عنوان تماشاچي در كارنامه ورزش بانوان ايران ثبت نخواهد شد .

   ورزشهاي رزمي

    از ابتداي شروع بحث اعزام تيم هاي ورزشي دختران به مسابقات برون مرزي اين طور به نظر مي رسيد كه ورزش هاي رزمي از اقبال بلندتري برخوردارند و با لباس هاي پوشيده يي كه دارند مشكل دختران ايراني با يك مقنعه حل مي شود اما مساله به اين سادگي نبود و به غير از تكواندو كه از ابتدا توانستند موافقت مسوولان تكواندو آسيا و جهان را براي حضور دختران تكواندوكار با حجاب اسلامي كسب كنند، باقي رشته ها چندان خوش شانس نبودند تا جايي كه ووشو با رايزني هاي مختلف و سعي و تلاش فراوان توانست اين مانع را از پيش رو بردارد و كاراته هم همچنان ناكام مانده و مجبور است به رقابت هاي غيررسمي بين المللي دل خوش كند.

    در اين بين ووشو هم خوش اقبال بوده چرا كه با تلاش هاي سال هاي گذشته آنها هم اجازه آن را دارند كه با پوشش و حجاب اسلامي در ميادين رسمي حاضر شوند.اولين تجربه آنها سه سال پيش و در جريان مسابقات قهرماني آسيا در ميانمار به دست آمد و در طول اين مدت آنها حتي بازي هاي آسيايي دوحه را هم تجربه كردند اما اوج درخشش ووشوكاران كه اتفاقاً در سان شو موفق تر از تالو ظاهر شده اند، مسابقات جهاني چين است كه منجر به كسب چهار مدال براي دختران ايران شد. اين مسابقات كه مردادماه امسال برگزار شد، دو مدال برنز و دو نقره براي دختران ايران به همراه داشت و به احتمال زياد تيمي از دختران ايراني در مسابقاتي كه به صورت نمادين در رقابت هايي كه همزمان با المپيك پكن برگزار مي شود، شركت مي كنند. اما كاراته كاران كه از نظر اعزام هاي برون مرزي ركورددار هستند، هنوز شانس حضور در رقابت هاي رسمي را به دست نياورده اند. مقنعه يي كه دختران ايران به عنوان حجاب اسلامي به لباس فرم كاراته اضافه مي كنند، مورد تاييد فدراسيون بين المللي كاراته و كنفدراسيون آسيايي قرار نگرفته و فدراسيون ايران تنها به اين اميد دل بسته است كه با اجباري شدن استفاده از كلاه براي كاراته كاران، مشكل دختران ايران هم حل شود. به هر حال اولين اعزام آنها مربوط به سال 77 است كه عازم مجارستان شدند اما با گذشت 9 سال به دليل عدم حضورشان در مسابقات رسمي هنوز عنوان درخشاني در كارنامه آنها ثبت نشده است.(5)

منابع

 (1)،سايت http://www.tebyan.net.

۱-ديدگاه هاي علمي در ورزش بانوان ، نويسندگان: ژاكلين ل . پل ، سي. هارمون و ... مترجمان: دكتر شكوه نوابي نژاد، دكتر مهوش نوربخش، فريده هادي ، تهران: اميد دانش، ۱۳۸۱.

۲-ورزش بانوان، به كوشش: بخش طرح ها و تحقيقات جهاددانشگاهي گروه علوم انساني-كميته تربيت بدني، ۱۳۶۵.

۳-آمادگي جسماني براي بانوان، مترجم: شيلا رياضي، انتشارات: خجسته، ۱۳۷۵.

۴-زنان نيرومند جوان مي مانند، نويسنده: مريام نلسون، مترجم: شهره عبدالهي   ، انتشارات : ياسمن، ۱۳۷۷.

۵-آمادگي جسماني بانوان، مترجم: صديقه جباري و بهروز ژاله دوست، انتشارات: ناهيد، ۱۳۷۲

۶-تمرين تندرستي، جودي آلتر، مترجم: سكينه (مهري) خرازي، انتشارات: علم و حركت، ۱۳۷۴.

۷-دفاع شخصي زنان، بري ديوس، مترجم: آذردانش اشراقي، انتشارات: موج ۱۳۸۱.

(2)، .blogspot.com http://lavaee.html

(3)، http://www.tavanir.org.ir

(4)، فدراسيون هندبال  http://www.irhandball.org

(5)، http://www.magiran.com

(6)،www.etemadnews.com

رشد بی‌سابقه و حیرت‌انگیز ورزش بانوان پس از پیروزی انقلاب اسلامی کم‌کم تبدیل به رویای به حقیقت پیوسته‌‌ای شده که قبل از آن در ذهن بانوان ورزشکار نمی‌گنجید!

مقایسه پیشرفت‌ بسکتبالیست‌ها در قبل و بعد از انقلاب

به گزارش سایت ورزش بانوان؛ بسکتبال مانند سایر رشته های ورزشی تاریخچه خاص خود را دارد و از زمان پیدایش آن تاکنون، تغییرات قابل ملاحظه ای در قوانین، مقررات، شکل بازی و دیگر ابعاد آن به وجود آمده است.

تاریخچه پیدایش بسکتبال در جهان

اما قبل از ابداع بسکتبال نیز رشته هایی وجود داشتند که شباهت بسیاری به آن داشتند. در قرن دهم قبل از میلاد نوعی بازی با نام “پوک تا پوک” در قبایل “اولمک” مکزیک رواج داشت که در آن از حلقه و توپی شبیه به بازی بسکتبال امروزی استفاده می شد، این ورزش در میان قبایل “اولمک” مکزیک یک نوع جشن مذهبی شناخته می شده است.

در واقع رشته بسکتبال در سال 1891 میلادی شناخته شد. در آن زمان یک آموزگار به نام جیمز نیسمیت از “ایالت ماساچوست” آمریکا برای نخستین بار این رشته را در استادیوم “اسپرینگ فیلد” به نمایش در آورد.
او به دلیل اینکه بتواند بازیکنان بیس بال و فوتبال را در فصول سرد سال نیز آماده نگه دارد یک ورزش سالنی را ابداع کرد که بتواند با کمترین امکانات و خطر، بدن آنها را در فرم دلخواه نگه دارد.

در سال ۱۹۳۲ فدراسیون آماتوری بسکتبال (FIBA) در ژنو با نمایندگی چند کشور تشکیل شد. از آن پس بسکتبال به رشته های ورزشی المپیک پیوست. اولین دوره مسابقات در سال ۱۹۳۶ در المپیک برلین ، با شرکت ۲۱ تیم برگزار شد.

بسکتبال از سال 1314 وارد ایران شد

اما این ورزش در ایران در سال ۱۳۱۴ شمسی، توسط فریدون شریف زاده که در آن زمان در کشور ترکیه دانشجو بود به ایران شناسانده شد و ابتدا در کالج البرز رواج یافت. بالاخره ده سال بعد، یعنی در سال ۱۹۴۸ تیم بسکتبال کشورمان در المپیک لندن شرکت نمود.

فاطمه کرم زاده، نایب رئیس بانوان فدراسیون بسکتبال از تاریخ حضور بانوان ایرانی در این رشته ورزشی به خبرنگار سایت ورزش بانوان گفت: بانوان ایرانی پس از انقلاب یعنی حدود 40 سال پیش به صورت دائم و حرفه ای در لیگ های متفاوت حضور داشتند.

تفاوت بسکتبال بانوان در قبل و بعد از انقلاب

وی در پاسخ به این پرسش که فعالیت بانوان ایرانی قبل از انقلاب در این رشته ورزشی اظهار داشت: قبل از انقلاب تیم های باشگاهی ایران در بخش دختران با بعد از انقلاب قابل مقایسه نیست چرا که شاید پیش از انقلاب جمهوری اسلامی، پنج و یا شش تیم باشگاهی در این بخش فعالیت می کردند اما الان در حال حاضر بیش از 60 تیم باشگاهی از سراسر کشور در مسابقات لیگ و قهرمانی کشور حضور پیدا می کنند.

حضور بانوان در لیگ های باشگاهی

نایب رئیس بانوان فدراسیون بسکتبال در خصوص مسابقاتی که در سطح کشور برگزار می شود، توضیح داد: الان در حال برگزاری مسابقات سوپر لیگ A  هستیم و بانوان در رقابت های لیگ سوپر B، لیگ دسته یک و لیگ دسته دو فعالیت دارند. علاوه بر آن برای بانوان مسابقات قهرمانی کشور را برگزار می کنیم.

وی ادامه داد: این مسابقات در رده های سنی مینی، نونهالان، نوجوان، جوانان و امید برگزار می شود.

کرم زاده در خصوص برگزاری کلاس های آموزشی برای مربیان و داوران اظهار داشت: هر استانی که درخواست برگزاری کلاس را کند اساتید به آن استان اعزام می شوند و برای مربیان و داوران آنها کلاس های تقویتی برگزار می شود.

نایب رئیس بانوان فدراسیون بسکتبال در ادامه یاد آور شد: در بهمن ماه سال جاری یک مدرس خارجی به ایران می آید تا بحث آموزش را برای مربیان لیگ کشور در بخش بانوان داشته باشد

اصل چهل و چهارم قانون اساسی اشاره می کند: «نظام اقتصادی جمهوری اسلامی ایران بر پایه سه بخش دولتی، تعاونی و خصوصی با برنامه ریزی منظم و صحیح استوار است. بخش دولتی شامل کلیدی صنایع بزرگ، صنایع مادر، بازرگانی خارجی، معادن بزرگ، بانکداری، بیمه، تامین نیرو، سدها و شبکه های بزرگ آبرسانی، رادیو و تلویزیون، پست و تلگراف و تلفن، هواپیمایی، کشتیرانی، راه آهن و مانند اینهاست که به صورت مالکیت عمومی و در اختیار دولت است. بخش تعاونی شامل شرکت ها و موسسات تعاونی تولید و توزیع است که در شهر و روستا بر طبق ضوابط اسلامی تشکیل می شود. بخش خصوصی شامل آن قسمت از کشاورزی، دامداری، صنعت، تجارت و خدمات می شود که مکمل فعالیت های اقتصادی دولتی و تعاونی است.» خصوصی سازی از جمله مسائلی است که به ویژه در این سال های اخیر بحث آن نه فقط در ورزش بلکه در بسیاری از زمینه های دیگر مطرح می شود.

ناگفته پیداست هدف از خصوصی سازی به کارگیری و بهره مندی از توان و تخصص بخش خصوصی در قالب فعالیت ها و تشکیلات عمومی است و همچنین کم کردن حجم کارهای اجرایی دولت و هدایت توان دولت به سوی نظارت و رهبری امور و در نهایت توسعه و رفاه در خدمات برای مردم. در واقع دولت با واگذاری امور اجرایی به بخش خصوصی بیشتر به کیفیت امور توجه و نظارت می کند. اما نکته ای که قابل تامل به نظر می رسد، این است که بخش خصوصی تا چه اندازه تخصص و تعهد لازم و کافی را برای به دست گیری امور دارد. بدیهی است بخش خصوصی با انگیزه ای صرفا اقتصادی وارد چنین فعالیت هایی می شود یا حداقل هدف اول آن همین است; اینجا همان نقطه انحراف از قضیه است و اگر با این موضوع با تسامح برخورد شود امور دچار خلل بزرگی خواهد شد. البته نیروهای متخصص در کشور ما بسیارند اما باید توجه کرد که گزینش ها در قالب واگذاری به بخش خصوصی بدون غرض باشد و منافع عمومی بیش از هر چیز دیگری مورد توجه دستگاه ها قرار گیرد. شکی نیست که ورزش باید فراگیر و عمومی باشد و مدیریت در امر ورزش و فدراسیون ها و هیات های ورزشی باید برخاسته و مرتبط با متن و روح ورزشی باشد و صرفا حضور فیزیکی یک دولتمرد غیرورزشی نمی تواند جوابگوی نیازهای ورزش باشد.

در پایان امیدواریم توان و قابلیت های مستعد ورزشی کشور بیش از پیش همچون گذشته روند رو به رشدی داشته باشد

ورزش ایران در سال‌های پس از انقلاب با دستاوردها و چالش‌های بسیاری روبرو بود اما در سایه مشکلاتی از جمله جنگ تحمیلی و تحریم‌های بین‌المللی، امروز در برخی از رشته‌ها حرف اول دنیا را می‌زند.

به گزارش خبرنگار مهر، ورزش به عنوان دومین پدیده فراگیر در جامعه جهانی بعد از مذهب شناخته می‌شود که از یکسو در سلامت جامعه تاثیرگذار بوده و از سوی دیگر موفقیت‌ها و شکست‌های تیم‌های ورزشی و ورزشکاران در عرصه‌های قاره‌ای و جهانی، تاثیرات فراوانی را در سطح یک جامعه از خود برجای می‌گذارد تا جائیکه برخی از ورزش‌ها و ورزشکاران به  الگوهای اجتماعی در سطح جوان جامعه مبدل می‌شوند.

ورزش ایران هم پس از انقلاب شکوهمند اسلامی وارد فاز جدیدی از فعالیت خود شد که در دهه اول انقلاب به خاطر جنگ تحمیلی نتوانست در عرصه‌های بین‌المللی حضوری موفق داشته باشد اما بعد از دوران سازندگی، امروز شرایط برای شکوفایی استعدادهای ایران در بخش‌های انفرادی و تیمی بوجود آمده و شاهد موفقیت‌های تیم‌ها و ورزشکاران ایران در رقابتهای مهم بین‌المللی هستیم.

ورزش که در قانونی اساسی ایران اینگونه به آن اشاره شده: «دولت موظف است برای آموزش و پرورش و تربیت بدنی رایگان برای همه در تمام سطوح، همه امکانات خود را به کار برد»، هنوز نتوانسته جایگاه واقعی‌اش را در کشور بدست آورد که رسیدن به این موضوع نیاز به توجه ویژ‌ه‌تر در بحث‌‌های تخصیص بودجه و استفاده از مدیران کاربلد و با تجربه در همه عرصه‌های آن دارد.

همچنین بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران هم بارها در سخنان خود توجه به فعالیت‌های ورزشی را گوشزد کرده و جمله معروف "من خودم ورزشکار نیستم اما ورزشکارها را دوست دارم" بیانگر اهمیت ورزش برای ایشان است. مقام معظم رهبری هم جمله معروف "امر به ورزش، امر به معروف است" را برای این مقوله مهم اجتماعی به کار برده که میزبان اهمیت ورزش برای مردم کشور را بیان می‌کند

قهرمانی‌های تیم‌های فوتبال، کشتی فرنگی، کشتی آزاد، تکواندو، ووشو، بسکتبال و موفقیت‌های بزرگی که امروز والیبالیست‌های ایران بدست آورده‌اند و کسب میزبانی مسابقات مهم آسیایی و جهانی، نشان می‌دهد ورزش ایران در مسیر مناسبی قرار گرفته، هرچند امروز ورزش نیاز به توجه بیشتر از نظر منابع مالی و استفاده از مدیران کاربلد و متخصص دارد تا این روند رو به رشد، متوقف نشود.

قطعا ورزش ایران در این سال‌ها با دستاوردها و چالش‌های بسیاری در دو بخش همگانی و قهرمانی روبرو بوده است اما در سایه مشکلاتی از جمله جنگ تحمیلی و تحریم‌های غیر منطقی بین‌المللی امروز در برخی از رشته‌ها ایران حرف اول را در دنیا زده و در برخی از رشته‌ها در حال پیشرفت‌های چشمگیر است.

افزایش سرانه ورزشی روستائیان
عوامل خدماتی شاید در مهاجرت روستاییان به شهرها نقش داشته باشد اما توجه به اوقات فراغت و فراهم کردن محیط‌های ورزشی از عوامل مهم دیگر در جلوگیری از مهاجرت‌ها محسوب می‌شود، موضوعی که پیش از انقلاب توجه اندکی به آن صورت گرفته بود اما پس از پیروزی انقلاب مورد توجه ویژه مسئولان کشور و ورزش قرار گرفت.

عباس فلاحی عضو کمیسیون عمران مجلس با اشاره به این موضوع اعلام کرد خوشختانه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، حرکت‌های خوبی در زمینه توسعه خدمات ورزشی به روستائیان صورت گرفت که این موضوع باید ادامه داشته باشد زیرا کافی نیست.

طبق اعلام عضو کمیسیون عمران مجلس، در سال ۵۸ تنها در ۱۲ روستا زمین‌های ورزشی وجود داشت اما امروز ۲۱۸۲ روستای کشور از زمین‌های ورزشی برخوردار شده‌اند. همچنین تعداد سالن‌های ورزشی روستایی در سال ۵۸ تنها ۵ مورد بود اما هم اکنون ۳۶۰ روستا دارای سالن ورزشی است.

فعالیت‌های زیربنایی و تقویت اماکن ورزشی
پروژه‌های نیمه تمام ورزشی که ماحصل سوء مدیریت در برخی از دولت‌های گذشته بود، شاید بازتاب‌های منفی بسیاری در جامعه داشته و در مواردی تمامی فعالیت‌های ارزشمند عمرانی و زیربنایی صورت گرفته برای تقویت اماکن ورزشی در سراسر کشور را زیر سوال برده است اما در این بین نمی‌توان خدمات صورت گرفته در عرصه کشوری را نادیده گرفت.

در سال‌های پس از انقلاب شکوهمند اسلامی در ایران و بعد از جنگ تحمیلی، پروژه‌های عمرانی رشد چشمگیری داشته و تاکنون حدود ۳۰۰ پروژه ورزشی در سطح کشور افتتاح شده است. طبق اعلام مراجع رسمی، تا به امروز فعالیت‌های عمرانی صورت گرفته بالغ بر ۵۳۲۳۳۸ متر مربع فضای سرپوشیده و ۱۲۹۵۳۳۷ مترمربع فضای ورزشی روباز به سرانه قبلی ورزشی کشور افزوده که در مجموع ۲۴۳ سانتی‌متر مربع بر سرانه ورزشی ایران اضافه کرده است.