شهید عباسعلی شادور

 در سال 1340 ‏در خانواده ای مذهبی ، در شهر بوشهر متولد شد.

 او از همان دوراز کودکی ، علاقه ی زیادی به نماز و کارهای ‏مذهبی داشت و در این زمینه زبانزد دوستان و خانواده ‏بود.  ‏عباسعلی ، د‏وران ابتدایی را در دبستان سعادت بوشهر، دوران ‏راهنمایی را در مدرسه ی امیرکبیر و مقطع دبیرستان را در مدرسه ی طالقانی سپری کرد.  ‏شهید با اوج گیری انقلاب ، فعالیت های سیاسی خود را شروع کرد و در تظاهرات و راهپیمایی ها و پخش اعلامیه های حضرت امام (ره) شرکت فعال داشت . او عضو بسیج بود و با شروع جنگ تحمیلی ، طی چهار مرحله به جبهه اعزام شد . آخرین باری که به جبهه رفت .

 هنوز ‏بیست روز از رفتنش نگذشته بود که در عملیات فتح المبین در تاریخ 1361/1/2 ‏به درجه ی رفع شهادت نائل آمد .

ناصر خدری

 ناصر دوره ی دبستان را در مدرسه ی سعادت بوشهرگذراند .

 از نظر درسی ، همیشه جزء دانش آموزان زرنگ بود .

 از همان کودکی روخوانی قرآن را یاد گرفت و بعدها قرآن را ختم کرد . از 7 سالگی نمازش را سر وقت می خواند و به خواندن نماز جماعت علاقه داشت.

دوست داشت نمازش را در مسجد بخواند ، روزه می گرفت و به همسایگان احترام می گذاشت .

‏ایشان در دوران شکل گیری انقلاب اسلامی ؛ شرکت فعال داشت .

با شروع جنگ ، داوطلبانه به مدت دو سال در جبهه حضور یافت و بعد از آن به خدمت سربازی اعزام شد . خدمت سربازی او در سپاه شیراز بود و ایشان از طرف سپاه به جبهه اعزام شد .

زمان مفقود شدنش ؛ بهمن ماه 63

ناصر جزء گروه شناسایی بود و تنها 15روز به تمام شدن خدمتش مانده بود ، که به درجه رفیع شهادت نائل شد . 

سید محمد تقی بحرانی در سال 1349 در خانواده ای مسلمان و متدین در شهر بوشهر به دنیا آمد .

وی دوران ابتدایی را در مدرسه امام جعغر صادق(ع) و دوره راهنمایی را در مدرسه 22 ‏بهمن شهرستان بوشهرگذراند .

ایشان در دوران انقلاب 8 ‏ساله بود ولی علی رغم سن کمی که داشت باتفاق برادرش در راهپیمائی و اعتراضاتی که بر علیه رژیم ستم شاهی پهلوی بر پا می گردید شرکت می کرد . محمد تقی از همان کودکی همراه با اعضای خانواده ، مسجد را به عنوان محل عبادت و راز و نیاز خویش انتخاب کرد و با شور و شوق و علاقه ای که به نماز جماعت داشت ؛ به عنوان یکی از مکبران و موذنهای فعال در مسجد حضور پیدا می کرد .

‏در سال 1361 ‏در حالی که تنها 12 ‏سال سن داشت همراه برادرش به بسیج ‏ محل می رفت و شبها را در کنار دیگر بسیجیان در کوچه  و محل به نگهبانی می پرداخت .

 برای دومین بار در سال 65 ‏همراه با کاروان سپاه محمد(ص) به همراه جمعی از برادران هم محلی و خویشان خودی به جبهه اعزام گردید و در گردان تازه تأسیس ‏کمیل به عنوان نیروی کمک آر.پی.جی زن به رزم پرداخت . ‏

سرانجام در تاریخ 65/10/4 ‏در عملیات کربلای 4 ‏قایق حامل او و تعدادی از همرزمانش در حالی که به سوی اهداف از پیش تعیین شده در حرکت بود ، مورد اصابت خمپاره ی دشمن قرار گرفته و همگی به شهادت رسیدند ‏.

شهید حسین آستروتین

نام پدر:احمد عالی پور

نام مادر: زلیخا آستروتین

تاریخ تولد:1332

محل تولد: لاور شرقی

میزان تحصیلات : دوم دبیرستان

شغل پشت جبهه:افسر نیروی هوایی

وضعیت تاهل:متاهل

تعداد فرزندان:3

عضویت:ارتشی

تاریخ شهادت:6/7/59

محل شهادت :پایگاه هوایی بوشهر

محل دفن:گلزار شهدای خورموج

 نام و نام خانوادگی:مير بهزاد شهرياري
نام پدر : محمد طاهر 
تاریخ تولد : جمعه ، 17 دي ، 1333 
محل تولد : خورموج (استان بوشهر)
سن هنگام شهادت: 27 سال 
تحصیلات : كارشناسي، حوزوي 
تخصص : فقه و مباني اسلامي 

زندگي نامه
سابقه مبازاتي: برپايي راهپيمايي ضد رژيم، مبارزه عليه طاغوت، پخش اعلاميه هاي حضرت امام در پادگانها، ساماندهي عظيم ترين راهپيمايي ضد رژيم در شهرستان خورموج، مبارزه با جريانهاي فكري منحرف و منافق

كار تشكيلاتي: عضويت در حزب جمهوري اسلامي

مسئوليت ها: دبير دبيرستان هاي شهرستان خورموج، مديريت كميته انقلاب اسلامي، بنياد مسكن انقلاب اسلامي، نماينده مردم رودباران در مجلس شوراي اسلامي، عضو كميسيون كشاورزي تهران و عمران روستايي و منشي هيئت رئيسه سني مجلس

محمدتقي در سال 1329 در شهر نيشابور ديده به جهان گشود پس از دوران کودکي به تحصيل پرداخت و تا سال پنجم ابتدائي درس خواند وي سپس حرفه چاپ را برگزيد و در يک چاپخانه مشغول به کار شد.او به شغلش علاقه داشت و در اين زمينه از مهارت خوبي برخوردار شده بود. پس از شروع انقلاب نسبت به انجام امور چاپي از هيچ کوششي فروگذاري نمي‌کرد. محمدتقي پس از 28 سال تلاش در روز 21/11/1357 در حاليکه ميکوشيد مقداري مهمات را که به دست آورده براي مبارزه با عمال رژيم به کار گيرد در پادگان نيروي هوايي هدف گلوله واقع شد و به لقاء محبوب شتافت پيکر مطهر وي در بهشت‌زهرا (س)‌به خاک سپرده شد. 
 منبع:كتاب يادنامه

شهيد عبدالله آجرلو 

تاريخ تولد :1308
نام پدر :زينل
تاریخ شهادت : 26/آذر/1357
محل تولد :قزوين /آوج 
طول مدت حیات :49 
محل شهادت :بيمارستان
 

عبدالله در سال 1308 درروستايي از توابع آوج استان قزوين ديده به جهان گشود، دوران کودکي را در محيط پاک و بي‌آلايش روستا گذراند و با تربيت اسلامي آشنا شد و از سواد قرآني بهره‌مند گرديد. عبدالله که جواني پرشور بود و کشاورزي مي‌کرد و با ظلم و بيداد مخالف بود، و بارها با ارباب ده که فرد ستمکاري شمرده مي‌شد، به مخالفت برخاسته بود، مدتي بعد در پرتو روشنگريهاي امام خميني مبارزه با ظلم را جهت داد، او در 15 خردادماه سال 1342 حضور پرشوري داشت و در اجتماعات اعتراض‌آميز مردمي شرکت مي‌کرد، اعلاميه‌ها و پيامهاي امام را با دقت مي‌خواند و در بين ديگر افراد توزيع مي‌کرد، او به نماز اول وقت پايبند بود، و هيچ کاري را بر آن مقدم نمي‌دانست، تا اينکه در روز 9/9/1357 در بيمارستان و در 49 سالگي به شهادت رسيد. 

 منبع:كتاب يادنامه شهيدان

حسن فرزند بالااوغلان در سال 1341 در تهران قدم به عرصه گيتي نهاد و در سايه حمايت‌هاي بي‌دريغ خانواده تا سال سوم راهنمايي به تحصيل پرداخت، سپس در کارخانه روغن نباتي به عنوان کارگر استخدام شد اخلاق حسنه او و ايمان خالصانه‌اش به خداوند متعال او را در ميان دوستان و آشنايان ممتاز ساخت، وي در کلاس‌هاي قرآن شرکت مي‌نمود و علاقه خاصي به امام خميني (ره) داشت، و هميشه مي‌گفت:«من قرباني راه امام خميني (ره) خواهم شد، حسن سرانجام در روز پيروزي انقلاب در تاريخ 22/11/1357 در سن 16 سالگي هنگام تصرف پادگان شاهپور به جمع آسمانيان پيوست. مزار پاک او در بهشت‌زهرا قرار دارد. 
 منبع:كتاب يادنامه

شهيد شاهپور آذرفر

 

شاهپور در سال 1333 در تهران متولد شد، و در سايه زحمات پدري مهربان همچون غلامحسين پرورش يافت، او پس از اخذ مدرک ديپلم به خدمت سربازي رفت، و بعد از آن به عنوان تعميرکار وسايل برقي مشغول به کار شد تدين و ايثار آذرفر او را به صحنه انقلاب کشاند، و در صف سربازان روح‌الله (ره) قرار داد، مطالعه کتاب‌هاي مختلف نيز بر اطلاعات سياسي او افزود، وي در تاريخ 22/11/1357 براي تصرف مراکز دولتي به پادگان جي رفت و توسط مأموران رژيم سلطنتي در سن 24 سالگي به شهادت رسيد، پيکر پاک او را در بهشت‌زهرا (س) به خاک سپردند.

 منبع:كتاب يادنامه

جواد آرداني فرزند رجب در سال 1334 در تهران متولد شد.کودکي را پاي به پاي همسالان خود طي کرد و تحصيلات خود را تا سال دوم دبيرستان ادامه داد سپس شغل آزاد را برگزيد، با آغاز انقلاب اسلامي شجاعانه به مردم پيوست و در راه هدف و اعتقادش مجاهدت نمود و در راهپيمايي‌ها شورآفريني کرد.بالاخره در تاريخ 22/11/1357 در جريان تصرف پادگان عشرت‌آباد گلوله مزدوران به او اصابت کرد و در سن 23 سالگي خونين بال به آسمان پر کشيد مزار پاک او در بهشت زهرا (س) قرار دارد.
 منبع:كتاب يادنامه

در سال 1331 شهرزاد در تهران قدم به عرصه هستي نهاد.پس از طي دوران کودکي به تحصيل پرداخت و تا اخذ مدرک ليسانس به تحصيل ادامه داد.وي آنگاه به کار روي آورد و در يک شرکت استخدام گرديد.پس از شروع نهضت انقلاب اسلامي به مبارزين مسلمين پيوست و در صحنه‌هاي خطرخيز شرکت نمود. سرانجام در روز هفدهم شهريور ماه سال 1357 در سن 26 سالگي در ميدان شهدا هدف گلوله مزدوران رژيم قرار گرفت و به شهادت رسيد پيکر پاکش را در بهشت‌زهرا به خاک سپردند.از او يک فرزند به يادگار ماند.

رضا در سال 1338 در شهرستان شميران استان تهران ديده به جهان گشود. دوران کودکي را با شوري وصف ناشدني سپري کرد، و تحصيلاتش را تا اخذ مدرک سيکل ادامه داد. سپس در يک مغازه الکتريکي مشغول به کار شد. با اغاز دوره جواني به خدمت سربازي رفت و به گارد ويژه شاهنشاهي راه يافت. زمانيکه امام خميني (ره) بر عليه شاه قيام نمود، به ياري ايشان شتافت. با شنيدن فرمان تاريخي امام (ره) مبني بر ترک پادگانها از خدمت فرار کرد. او در روز پيروزي انقلاب براي تصرف پاسگاه «دولت آباد» به ياري مردم شتافت و در تاريخ 22/11/1357 توسط مأموران در سن 19 سالگي به شهادت رسيد. مزار پاک او در بهشت زهرا (س) قرار دارد.
 منبع:كتاب يادنامه شهداي تا بهمن 57

رضا در سال 1338 در تهران در ميان خانواده‌اي محروم اما معتقد تولد يافت، دوران کودکي را با شادي توأم با سختي پشت سر نهاد و با پشتکار بر مشکلات فائق آمد، سپس او در حاليکه کار مي‌کرد، به تحصيل پرداخت و تا اول راهنمايي درس خواند، رضا از ظلم حاکم بر جامعه ناراضي بود و در پي فرصتي بود تا به مبارزه با طاغوتيان بپردازد.انديشه و افکار امام خميني او را تحت تأثير قرار داد و باعث شد که در اين راه از هيچ کوششي فروگذاري ننمايد، آسوده که به عنوان کارمند در تأمين مخارج خانواده تلاش مي‌کرد در کليه تظاهرات‌ها حضور داشت، سرانجام رضا آسوده در روز هفدهم شهريورماه سال 1357 در حاليکه دست پدر و مادرش را بوسيده و از آنان حلاليت طلبيده بود، به سيل خروشان مبارزان پيوست و بر اثر اصابت گلوله در سن 19 سالگي در ميدان شهدا به شهادت رسيد و در بهشت‌زهرا مدفون گشت.
 منبع:كتاب يادنامه شهيدان

شهيد محمدحسين آشوري 
تاريخ تولد :1329
نام پدر :احمد
تاریخ شهادت : 23/آذر/1353
محل تولد :تهران /تهران 
طول مدت حیات :24 
محل شهادت :بيمارستان
مزار شهید :بهشت زهرا (س)

در سال 1329 محمدحسين آشوري در تهران قدم به عرصه هستي نهاد، شيريني ايام کودکي محمدحسين با مشکلات مالي خانواده در هم آميخت اما اين شرايط او را براي آينده مهياتر نمود. با اين وجود آشوري به تحصيل پرداخت و پس از پايان دوره دبيرستان دوارد دانشگاه گرديد و دررشته ادبيات و علوم انساني پذيرفته شد. اما روح عطشناک او در پي چشمه‌اي بود که زلالي وحي را به وي بياموزد و طريق زندگي را برايش روشن نمايد لذا دروس حوزي را به همراه درسهاي دانشگاه مطالعه نمود و فعاليت‌هاي سياسي خود را در حوزه ادامه داد. سرانجام عوامل رژيم طاغوت او را دستگير نموده و تحت شکنجه‌هاي سختي قرار دادند، و سپس پيکر نيمه‌جان محمدحسين را به خانواده تحويل دادند، اما او در 23/9/1353 و در سن 24 سالگي در بيمارستان به شهادت رسيد،‌ و در بهشت‌زهرا (س) به خاک سپرده شد. 

 منبع:كتاب يادنامه شهداي تا بهمن 57

---

شهيد حسين آقابابايي 
 

تاريخ تولد :1328
نام پدر :عباس
تاریخ شهادت : 22/بهمن/1357
محل تولد :اصفهان /نطنز 
طول مدت حیات :29 
محل شهادت :پادگان عشرت آباد
مزار شهید :بهشت زهرا (س)

حسين آقابابايي فرزند عباس در سال 1328 با ولادت خود، شهر نطنز (استان اصفهان) را شور و حالي ديگر بخشيد وي پس از پشت سر نهادن دوران طفوليت وارد مدرسه شد و تا پايان دوره ابتدايي درس خواند، پس از آن به شغل آزاد روي آورد حسين جواني درستکردار و مذهبي بود و نمازهايش را اکثراً به جماعت و در مسجد مي‌خواند وقتي انقلاب آغاز شد با سرافرازي و از صميم دل به آن پيوست و با تکثير و پخش اعلاميه‌هاي امام امت (ره) و برپايي تظاهرات مبارزه خود را وسعت بخشيد.سرانجام پس از تمامي اين تلاشها در تاريخ 22/11/1357 مقابل پادگان ولي عصر (عج) تير دژخيمان رژيم به او اصابت کرده و در سن 29 سالگي به مقام والاي شهادت نائل آمد. مزار اين شهيد گلگون کفن در بهشت زهرا (س) قرار 
منبع:كتاب يادنامه

گزارش مصور خاطرات روزهای انقلاب 57

روز 16 آذر به مناسبت شهادت سه دانشجوى دانشكده فنى دانشگاه تهران به دست مزدوران رژيم شاه، روز دانشجو ناميده شده است. اين دانشجويان به همراه جمعى از دانشجويان ديگر دانشگاه تهران، در اعتراض به ورود «نيكسون» (معاون رئيس جمهور آمريكا) دست به تظاهرات زده بودند كه به وسيله مأموران شاه در صحن دانشگاه به شهادت رسيدند. اسامى آنها شهيد قندچى، بزرگ‏نيا و شريعت رضوى مى‏باشد.

جهت آشنايي بيشتر مقاله اي در ادامه ارائه مي گردد:
16 آذر، تولد «مرگ بر آمريكا»
نويسنده: محسن حيدري

پس از سرنگونى دولت ملى دكتر مصدق در پى وقوع كودتاى 28 مرداد 32، شاه كه در پي شكست كودتاى اول مورخ 25 مرداد 32 از طريق بغداد به رم گريخته بود، در 31 مرداد به تهران بازگشت.
چهار روز بعد در 4 شهريور 1332 نخست وزير دولت كودتا سرلشكر زاهدى كه به درجه سپهبدى ارتقا يافته بود در نامه‏اى به آيزنهاور رييس جمهور وقت آمريكا اعلام داشت كه قصد دولت او بهبود وضع بينالمللى ايران است. زاهدى همچنين در اين نامه به طور تلويحى مقامات ايالات متحده را از قصد خود مبنى بر تجديد مناسبات سياسى ايران و انگليس مطمئن ساخت.
زاهدى براى آن چه «نجات ايران از هرج و مرج اقتصادى و مالى» مى‏ناميد از آمريكا تقاضاى كمك فورى كرد.
آيزنهاور كه به تقاضاى مشابه دكتر مصدق كه در دى ماه 31 عنوان شده و در خرداد 32 تكرار شده بود، پاسخ منفى داده بود، اين بار لوى هندرسن سفير امريكا در تهران را كه از گردانندگان اصلى ستاد كودتا بود مامور مذاكره با دولت زاهدى كرد.
در 12 شهريور همان سال دولت امريكا موافقت خود را با پرداخت مبلغ 23/4 ميليون دلار بابت كمك‏هاى فنى سالانه اصل چهار اعلام كرد.
در 14 شهريور نيز دولت امريكا مبلغ 45 ميليون دلار كمك بلاعوض به ايران اعطا كرد. روزنامه كيهان مورخ 12 شهريور 1332 به نقل از اعلاميه رسمى دولت امريكا، علت اين اقدام دولت مزبور را چنين عنوان كرد: «ايالات متحده از اين‌كه حكومت جديد در نيل به تفاهم با انگلستان در مورد ملى‌شدن نفت متعلق به ايتاليا در ايران بى‌تحرك نيست، رضايت دارد.» اگرچه امريكايى‏ها هدف خود را كمك به دولت جديد ايران براى «اعاده ثبات در كشور» و ريختن پايه‏هاى پيشرفت اقتصادى» عنوان كردند اما واقعيت اين بود كه ارسال كمك‏هاى مالى به دولت كودتا ضرورى بود زيرا از يك سو صادرات نفت ايران دچار وقفه شده بود و پولى از اين بابت عايد دولت وقت ايران نمى‏شد و از سوى ديگر دولت ايران به منظور مقابله با فشار شوروى در مرزهاى شمالى و مبارزه با قدرت حزب توده در درون مرزها نيازمند تقويت بنيه مالى به منظور سازماندهى دوباره ارتش و دستگاه ادارى بود.
و دقيقا به همين علت بود كه امريكايى‏ها از اعطاى كمك‏هاى بيشتر به دولت زاهدى خوددارى كرده و عملا آن را به تجديد روابط سياسى ـ اقتصادى با انگليس و پايان مذاكرات نفت موكول كردند. در واقع امريكايى‏ها مى‏خواستند هر چه زودتر دولت ايران به علت نيازهاى مالى قرارداد نفتى را با كنسرسيوم بين‌المللى امضا كند. از همين رو امريكا تنها پس از امضاى قرارداد كنسرسيوم در 28 شهريور 1332 با پرداخت 127/3 ميليون دلار به عنوان وام به ايران موافقت كرد.
مقامات لندن، تجديد مناسبات سياسى بين دو كشور را گام نخست براى حل مسأله نفت مى‏دانستند و عليرغم موضع قبلى مقامات ايران مبنى بر تقدم مسأله نفت بر تجديد روابط با انگليس، دولت انگليس ضمن نشان دادن ملايمت در دو موضوع مورد اختلاف يعنى با بازپس گرفتن شكايت خود از يك شركت ژاپنى خريدار نفت ايران و موافقت با تحويل لوكوموتيوهاى انگليسى خريدارى شده از سوى ايران توانست گامى به سوى تجديد مناسات سياسى با ايران بردارد.
در 16 آبان 32 همزمان با امتناع امريكا از ارسال كمك‏هاى مالى بيشتر به دولت زاهدى و با شدت گرفتن نيازهاى مالى دولت، مذاكرات مخفيانه‏اى بين مقامات دو كشور آغاز شد تا موضوع تجديد مناسبات سياسى مورد بررسى قرار گيرد.
نتيجه اين مذاكرات پيشاپيش معلوم بود.
دولت كودتا به رغم آگاهى از حاكم‌بودن احساسات ضد انگليسى بر افكار عمومى، تجديد فورى مناسبات را در دستور كار خود قرار داد و براى كاستن از پيامدهاى داخلى تصميم خود، تنها به اجراى سياست‏هاى گام به گام و اتكا بر نقش بازيگرى به نام ايالات متحده اكتفا كرد.
اعلاميه مشترك دو دولت در 14 آذر 32 تصميم دو دولت را مبنى بر «مبادله بدون تأخير سفير» اعلام داشت و هر چند وزارت خارجه ايران در اعلاميه مورخ 9 آبان 32 آورده بود «تنها توقع دولت (ايران) اين است كه براى اختلاف نفت قوانين مصوبه كشور محترم شمرده شود.» اما همگان مى‏دانستند كه طرح اين تقاضا، صرفاً يك «نمايش سياسى» با مصرف داخلى است كه به منظور پيشگيرى از بروز احساسات ضد انگليسى مردم ترتيب داده شده است. از همان روز اعلام رسمى تجديد روابط ايران و انگليس در 14 آذر 32 كه با وعده ورود قريب الوقوع «دنيس رايت» به عنوان كاردار سفارت انگليس در تهران همراه بود ناآرامى‏ها و تظاهرات پراكنده‏اى در چند نقطه پايتخت از جمله بازار تهران و دانشگاه تهران به وقوع پيوست و در پس آن عده‏اى از معترضين در دانشگاه و بازار دستيگر شدند.
همزمان با بروز اين ناآرامى‏ها، روز 17 آذر براى ورود نيكسون معاون رييس جمهور امريكا به تهران تعيين و اعلام شد.
پيش از اين در 24 آبان همان سال اعلام شده بود كه نيكسون از طرف آيزنهاور رييس جمهورى ايالات متحده و به دعوت رسمى دولت ايران به تهران مى‏آيد. نيكسون در واقع به ايران مى‏آمد تا نتايج تحولات اخير را كه به تعبير آيزنهاور «پيروزى سياسى اميدبخشى را در ايران نصيب قواى طرفدار تثبيت اوضاع و قواى آزادى نموده است» ببيند.
پيشاپيش وقوع تظاهرات هنگام ورود نيكسون قطعى مى‏نمود. به رغم يأس گسترده مبارزان و سركوب شديد مخالفان دولت كودتا، هنوز در برخى مجامع مخالفت‏هاى جدى بروز مى‏كرد. در اين ميان و با آشكار شدن نقش مداخله‌جويانه ايالات متحده امريكا در تمهيد مقدمات سرنگونى دولت ملى دكتر مصدق، اين دولت خارجى كه پيش از اين با شعار كمك به گسترش آزادى و پيشرفت اقتصادى و مقابله با گسترش نفوذ كمونيسم، توانسته بود روابط خوبى را به دور از قضاوت منفى افكار عمومى با دولت ايران برقرار نمايد، براى اولين بار به عنوان يك «نيروى مداخله‌جوى منفور» نزد افكار عمومى درآمد.
امريكايى‏ها كه به دنبال جاى پاى محكم‏ترى در ايران مى‏گشتند و در قرارداد كنسرسيوم نفتى در پى سهم بيشترى بودند به سرعت مورد قضاوت افكار عمومى ايران قرار گرفتند و البته با توجه به روابطه حسنه دولت سپهبد زاهدى با دولت امريكا و نيز سابقه عدم همكارى قبلى اين دولت در حل مشكلات مالى دولت دكتر مصدق قضاوت افكار عمومى نمى‏توانست مثبت باشد.
در روز 5 آذر 32 نيروهاى نظامى و امنيتى شديم شاه به منظور كنترل اوضاع و حفظ آرامش سفر نيكسون، در دانشگاه تهران مستقر شدند تا از هر گونه مخالفت احتمالى جلوگيرى كنند.
در همين روز يكى از دربان‏هاى دانشگاه شنيده بود كه تلفنى به يكى از افسران گارد مستقر در دانشگاه دستور مى‏رسد «بايد يك دانشجو را شقه كرد و جلوى درب بزرگ دانشگاه آويخت تا عبرت همه شود و هنگام ورود ميهمانان خارجى صداها خفه گردد و جنبنده‏اى نجنبد.»
انتشار اين خبر در فرداى آن روز بر جو ملتهب دانشگاه افزود.
در روز 16 آذر نيروهاى نظامى مستقر در دانشگاه، با ورود به دانشكده‏هاى پزشكى، داروسازى، حقوق و علوم عده زيادى را دستگير كردند.
مهندس مصطفى چمران كه خود شاهد اين واقعه بوده است بعدها در انجمن اسلامى دانشجويان امريكا روايت مستندى از واقعه را مكتوب و ارائه كرد كه همواره مورد استناد ديگر نويسندگان سياسى دهه 40 و 50 و بعد از آن بوده است. مطابق اين روايت، دستگيرشدگان به وسيله كاميون به نقطه ديگرى منتقل شدند و رييس وقت دانشگاه تهران از بيم ناآرامى‏هاى گسترده‏تر دانشگاه را تعطيل اعلام كرد. در پى اعتراض چند دانشجو به حضور سركوبگرانه نظاميان در دانشگاه، ارتشى‏ها براى دستگيرى آنان وارد دانشكده فنى شدند. درگيرى دانشجويان و نظاميان در دانشكده فنى اوج گرفت و نظاميان به سوى دانشجويان آتش گشودند و سه دانشجو به نام‏هاى مصطفى بزرگ‌نيا، آذر شريعت رضوى و احمد قندچى به ضرب گلوله كشته شدند.
در روز 17 آذر همزمان با ورود نيكسون به تهران تمام دانشگاه‏هاى پايتخت در اعتصاب كامل به سر مى‏بردند و وقتى كه نيكسون براى دريافت دكتراى افتخارى حقوق در دانشكده حقوق و علوم سياسى دانشگاه تهران حاضر شد يكى از مطبوعات در سر مقاله خود با عنوان «سه قطره خون» در قالب نامه سرگشاده‏اى خطاب به نيكسون، ضمن اشاره به سنت مهمان‌نوازى ايرانيان و رسم سر بريدن يك قربانى در پيش قدم مهمان، نوشته بود: «آقاى نيكسون! وجود شما آن قدر گرامى و عزيز بود كه در قدوم شما سه نفر از بهترين جوانان اين كشور يعنى دانشجويان دانشگاه را قربانى كردند».
چند روز بعد از ناآرامى‏هاى 16 آذر، ورود دنيس رايت كاردار موقت بريتانيا در تهران كه اتفاقا با محكوميت دكتر مصدق در دادگاه نظامى همزمان شده بود، نيز خشم و نارضايتى افكار عمومى را برانگيخت.
در 4 بهمن همان سال على سهيلى به عنوان سفير ايران در لندن تعيين شد. سهيلى كه پيش از تعطيلى كنسولگرى‏هاى انگليس در ايران در دى ماه 1330 و احضار وى به تهران، به عنوان سفير ايران در لندن به سر مى‏برد، همان كسى بود كه هنگام خداحافظى با مقامات وزارت خارجه انگليس در سال 1330 ايشان را به پايدارى در برابر دولت ملى ايران و سرنگونى دولت مصدق تشويق كرده بود.

کاربران گرامی

با سلام، خواهشمند است به چند نکته ذیل دقت فرمایید:

* در پست های خود لینکی قرار ندهید و از ارجاع کاربران به سایت های دیگر خودداری نمایید.

* خواهشمند است پست های خود را پس از ارسال بررسی نمایید که به طور کامل بارگزاری گردد. 

* در ارسال تصاویر ارسالی دقت نمایید که سایز تصویر استاندارد باشد چون در غیر اینصورت باعث بهم ریختگی صفحات سایت می گردد.

پیشنهاد می شود برای حضوری فعال و کسب امتیاز بیشتر قوانین انجمن و چگونگی ارسال پست، را از آدرس های زیر مطالعه فرمایید:

http://www.rasekhoon.net/forum/thread/605647/page1/

http://rasekhoon.net/forum/thread/879286/page1/

امید است که شاهد فعالیت خلاقانه و مستمر شماباشیم.

با سپاس.موفق باشید

در تاریخ انقلاب اسلامی برگی زرین و مقطعی حساس و مناسبتی پرخاطره است بخصوص آنکه چهارده سال بعداز تبعید حضرت امام (ره ) در همین روز (13 آبان 1357 ) فرزندان امام و صدها دانش آموز و دانشجو در مقابل دانشگاه تهران و خیابان های اطراف با شعار « درود بر خمینی » و « مرگ بر شاه » پایه های حکومت را به لرزه در آوردند و با گلوله های ماموران شاه به خاک و خون غلتیدند. دانش آموزان همچون سایر گروه های ملت در اطاعت از فرمان حضرت امام (ره ) که همه را دعوت به مبارزه بی امان با رژیم امریکایی شاه می نمود سر از پا نمی شناختند و نجات اسلام را در پیروی کامل از امام (ره ) سازش ناپذیر می دانستند. این طبقه جوان و فعال جامعه بحق یکی از ارکان و پایه های مهم انقلاب پیروزمند اسلامی بودند. 
صبح روز 13 آبان 1357 ه . ش دانش آموزان در حالی که مدارس را تعطیل کرده بودند روبه سوی دانشگاه نهادند تا بار دیگر پیوندشان را با رهبر بت شکن خویش به جهان اعلام نمایند. این جوانان پرشور خداجو گروه گروه داخل دانشگاه شدند و به همراه دانشجویان و گروههای دیگری از مردم در زمین چمن دانشگاه اجتماع کردند. ماموران شاه دانشگاه را به محاصره خود درآورده بودند تا چنانچه فریاد حق طلبانه از گلویی برخاست آن را با گلوله پاسخ دهند. دانش آموزان در کناره نرده ها و زمین چمن اجتماع کرده بودند و فریاد مقدس « الله اکبر » آنان فضا را می شکافت و تا فاصله های دور طنین می انداخت . ساعت یازده صبح ماموران ابتدا چند گلوله گاز اشک آور در میان دانش آموزان و دانشجویان پرتاب کردند. اجتماع کنندگان در حالی که به سختی نفس می کشیدند صدای خود را رساتر کردند و با فریاد دشمن شکن الله اکبر خميني رهبر لرزه بر اندام ماموران مسلح شاه افکندند. در این هنگام تیراندازی آغاز شد و لاله های انقلاب یکی پس از دیگری در خون غلتیدند جوانان با فریاد الله اکبر و با شعارهای مرگ بر امریکا و مرگ بر شاه به شهادت رسیدند و انقلاب خونین اسلامیشان را تداوم بخشیدند و دشمنان اسلام را بیش از پیش به رسوایی و شکست کشاندند . در این واقعه 56 تن شهید و صدها نفر مجروح شدند . یکی از شاهدان عینی می گوید : 
« شنبه 13 آبان سال 1357 ساعت 11 صبح بیش از هفت هزار دانش آموز و دانشجو و دیگر طبقات مردم در محوطه دانشگاه تهران گرد آمده و عده ای سرگرم تماشای نمایشگاه عکس بودند و گروهی به سخنرانی گوش می کردند که ناگهان یک کپسول گاز اشک آور در هوا چرخید و روی زمین دانشگاه فرود آمد. عده ای سراسیمه به سوی در ورودی دانشگاه دویدند ولی در همین موقع صدای تیراندازی بلند شد. سربازان از پشت میله های دانشگاه به سوی مردم شلیک کردند. هنوز فریادهای « نترسید تیراندازی هوایی است » بلند بود که دانشجویی به زمین غلتید از این لحظه به بعد دانشگاه و خیابان های اطراف آن مبدل به صحنه جنگ و گریز شد. دانشجویان و دانش آموزان قصد داشتند آن روز به سوی منزل مرحوم آیت الله طالقانی راه پیمایی کنند. درست هنگامیکه عزم خروج از دانشگاه کردند با تیراندازی نیروها مواجه شدند و به دنبال آن دانشگاه صحنه برخوردهای خونین شد. مجروحان توسط دانشجویان به بیمارستان منتقل شدند. » 
در همان ساعات اولیه نیروهای ضربت وارد دانشگاه شدند و دانشجویان و دانش آموزان برای مقابله با این حمله آتش افروختند و به دنبال آن ماموران پس از چند متر پیشروی در دانشگاه آنجا را ترک کردند. 
با شدت گرفتن تظاهرات ماموران حکومت نظامی خیابان های اطراف دانشگاه و قسمتی از خیابان انقلاب را بستند و دانشجویان و دانش آموزان در خیابانهای اطراف پراکنده شدند. تظاهر کنندگان در چند نقطه خیابانهای جمهوری اسلامی و ولی عصر (عج ) و خیابان های منشعب از آن آتش افروختند و با دادن شعار الله اکبر و لا اله الا الله خود را از حملات ددمنشانه ماموران نجات می دادند. 
« ساعت دو بعداز ظهر مجددا سربازان حکومت نظامی بر روی دانشجویان و دانش آموزان که در داخل دانشگاه بودند تیراندازی کردند که در همان لحظات اول عده ای از دانشجویان به زمین افتادند و در خون غلتیدند. دانشجویان و دانش آموزان با پلاکاردهایی که در آن شمار کشته شدگان دانشگاه را نوشته بودند با دادن شعار الله اکبر خمینی رهبر به راه پیمایی پرداختند. جنگ و گریز ماموران نظامی با دانشجویان و دانش آموزان تا پاسی از شب ادامه داشت » ... 
امام خمینی (ره ) در پیامی که به همین مناسبت از پاریس برای امت قهرمان ایران فرستادند فرمودند : 
« عزیزان من صبور باشید که پیروزی نهایی نزدیک است و خدا با صابران است . ایران امروز جایگاه آزادگان است ... من از این راه دور چشم امید به شما دوخته ام ... صدای آزادیخواهی و استقلال طلبی شما را به گوش جهانیان می رسانم . » 
از آن تاریخ به بعد سیزدهم آبان ماه با عنوان روز دانش آموز به عنوان حماسه خونین لاله های انقلاب در جریان نهضت اسلامی گرامی داشته میشود. شکوه سیزدهم آبان را پاس می داریم زیرا مردانگی و فتوت ایثار و از خود گذشتگی و دشمن ستیزی با سران کفر را مقدس می دانیم . یاد همه شهیدان این روزهای بزرگ گرامی باد و خاطره سیزده آبان همیشه در جانها جاودان باد. 
سیزدهم آبان روزی است که جوانه های سبز ایمان رویید و دانش آموزان مسلمان به نشانه اعتراض به حکومت در دانشگاه تهران اجتماع کردند و تاریخ شاهد خون به ناحق ریخته آنان شد. دانش آموزان انقلابی برخاستند تا نورگوهر دانش و دانش آموزی را در آیینه حماسه ودلیری بتابانند و غبار خودباختگی را از سیمای مدرسه بروبند. آنان برخاستند تا انقلاب ننشیند و فریاد کردند تا جهان پیام انقلاب را بشنود. 
اینک ما مانده ایم با خاطرات آن روزها و می دانیم که امروز اگر به سایه راحت نشسته ایم مدیون استقامت شهیدانی هستیم که در آشوب ظلمت چیره به مصاف شب رفتند تا ایمان خفته انسان را به سامان صبح برسانند. ماموران ابتدا چند گلوله گاز اشک آور در میان دانش آموزان و دانشجویان پرتاب کردند. اجتماع کنندگان در حالی که به سختی نفس می کشیدند صدای خود را رساتر کردند و با فریاد دشمن شکن « الله اکبر » لرزه بر اندام ماموران مسلح شاه افکندند. در این هنگام تیراندازی آغاز شد و لاله های انقلاب یکی پس از دیگری در خون غلتیدند. امام خمینی (ره ) در پیامی که به همین مناسبت از پاریس برای امت قهرمان ایران فرستادند فرمودند : « عزیزان من صبور باشید که پیروزی نهایی نزدیک است و خدا با صابران است . ایران امروز جایگاه آزادگان است ... من از این راه دور چشم امید به شما دوخته ام ... صدای آزادیخواهی و استقلال طلبی شما را به گوش جهانیان می رسانم.

روزنامه جمهوری اسلامی ۱۳۸۶/۰۸/۱۲