دهه فجر انقلاب اسلامی، حماسه، شعر، شور و شعور
در آن روزهای انقلاب اکثر شعارهای مردمِ به جان آمده از ستم و طاغوت " مرگ بر شاه " بود
و میدانستند که " تا شاه کفن نشود این وطن وطن نشود "،
آنان با شعارهای متعددی نفرت از طاغوت را به نمایش میگذاشتند: " مرگ بر این سلطنت پهلوی "
"توپ ، تانک ، مسلسل دیگر اثر ندارد، شاه به جز خودکشی راه دگر ندارد ؛ نظام شاهنشاهی نابود باید گردد"
بالاخره با مقاومت جانانه مردم ، شاه به بهانه معالجه و استراحت از کشور فرار کرد. ولی مردم مجازات شاه را می خواستند و شعار می دادند:
" مردم! رفتن شاه یه حقه سیاسی است! گول نخورید نهضت ما اساسی است شاه باید برگردد اعدام باید گردد "
" مرگ بر این سلطنت پُر فریب ؛ مردم ما بیدارند ، از سلطنت بیزارند "
مردم از سویی نفرت و انزجار خود را از طاغوت به نمایش میگذاشتند و از سوی دیگر ، اهداف بلند خود را نیز به جهانیان اعلام میکردند ، آنان با شعارهایی چون:
" الله اکبر " ، " لا اله الّا الله " ، " یا حس ین! "
" ای شهید حق آیم به سویت ، بهشت موعود در پیش رویت " ،
" مادر نیدیده روی تو الله اکبر ، پدر نشسته سوگ تو الله اکبر "
مرگ بر شاه ، مرگ بر شاه و خون در رگ آنها میجوشید و در برابر تفنگ دژخیمان سینه را سپر میکردند و با خشم انقلابی فریاد میزدند:
" میکُشم ، میکُشم ، آنکه برادرم کُشت "
" توپ ، تانک ، مسلسل ، دیگر اثر ندارد شاه به جز خود کشی راه دگر ندارد "
" وای اگر خمینی حکم جهادم دهد ارتش دنیا نتواند که جوابم دهد "
" از جان خود گذشتیم ، با خون خود نوشتیم : یا مرگ یا خمینی "
سرانجام با قیام مردم و وحدت کلمه و رهبری امام خمینی دیو سرنگون شد و صبح آزادی دمید.
" در بهار آزادی جای شهدا خالی "
" نهضت ما حسینیه رهبر ما خمینیه "
با صراحت و قاطعیّت و اطمینان و ایمان کامل میگفتند:
" کار شاه تمام است ، خمینی امام است ، استقلال آزادی جمهوری اسلامی ، این آخرین کلام است "
رهبری امام خمینی مهمترین نقطه توجه مردم در سال 57 بود. او محور حرکت چرخهای انقلاب بود و همه تنها گوش به فرمان او بودند و در مسیری حرکت میکردند که رهبر محبوبشان ترسیم میکرد. این مسئله در شعارهای پرشور مردم به خوبی نمایان بود:
" الله اکبر ، خمینی رهبر "
" تا خون در رگ ماست ، خمینی رهبر ماست "
" نهضت ما حسینیه ، رهبر ما خمینیه "
" ما همه سرباز توایم خمینی ، گوش به فرمان توایم خمینی "
" حزب فقط حزب الله ، رهبر فقط روح الله "
در هر راهپیمایی جوانان بسیاری با گلوله مزدوران شاه به شهادت میرسیدند و مانند لاله پرپر میشدند مردم پیکر جوانان شهید را به دوش میگرفتند و دردمندانه میسرودند:
"ای شاه خائن آواره کردی،خاک وطن را ویرانه کردی،کشتی جوانان وطن آه و واویلا،کردی هزاران تن کفن آه و واویلا"