متن ادبی «پیوند نورانی»

اشارات :: بهمن 1382، شماره 57 
عاطفه خرّمی
عرق شرم و حیا بر پیشانی علی علیه‏السلام نقش بسته است. این، بارِ اولی نیست که در محضر رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله زانو می‏زند؛ امّا این بار حاجتی دارد که شرم حضور و حیای معصومانه‏اش زبان سخن گفتنش را می‏بندد. پشت چشم‏های روشنش آرزویی نشسته است. پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله راز چشم‏های علی علیه‏السلام را می‏خواند. پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله می‏داند این چشم‏ها دریچه‏ای رو به بهشت دارند.
«لَعَلَّکَ جِئْتَ لِخُطبِ فاطِمَةَ؛ شاید به خواستگاری فاطمه آمده‏ای؟»
ـ آری
ـ ای علی علیه‏السلام پیش از تو نیز مردان دیگری به خواستگاری فاطمه علیهاالسلام آمده‏اند؛ امّا هیچ کدام از آن‏ها شایستگی همسری فاطمه علیهاالسلام را نداشته‏اند.
رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله نزد فاطمه علیهاالسلام می‏رود. فاطمه علیهاالسلام ، علی علیه‏السلام را خوب می‏شناسد. کمالات و فضایل علی علیه‏السلام ، سابقه‏اش در اسلام، و نزدیکی برادرانه‏اش با پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله بر کسی پوشیده نیست. فاطمه علیهاالسلام سر به زیر می‏اندازد.
رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله منتظر پاسخ زهرا علیهاالسلام است؛ اما پاسخ او جز سکوت نیست؛ سکوتی از سر رضایت.
پیامبر فریاد برمی‏آورد: «اللّه اکبر! سُکُوْتَها اِقْرارُها» جبرئیل بر پیامبر خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله نازل می‏شود. او مأمور شده است فاطمه را به عقد علی علیه‏السلام درآورد. فاطمه علیهاالسلام بهترین انتخاب خداست برای علی و علی شایسته‏ترین مردی است که مِدال همسری زهرا علیهاالسلام را بر گردن می‏آویزد.
«لَوْ لَم یُخْلَقْ عَلِیُّ ما کانَ لِفاطِمَةَ کُفوٌ؛ اگر علی علیه‏السلام خلق نشده بود برای فاطمه همسری نبود.»
علی علیه‏السلام و فاطمه علیهاالسلام با کوله‏باری از کمال و فضل و افتخار، دل به پیوندی می‏دهند که حاصل آن عصاره‏های ناب ایمان و انسانیّت می‏شود. پایه‏های خانه‏ای را بنا می‏کنند که مسیر آمد و رفت ملکوتیان می‏شود. علی علیه‏السلام و فاطمه علیهاالسلام رو به راهی دارند که به آسمان ختم می‏شود.
خانه کوچک علی علیه‏السلام و فاطمه علیهاالسلام کهکشانی می‏شود که یازده خورشید تابناک از مدار نورانی آن سر برمی‏آورند و عالمی را در نور عظمت خود غرق می‏کنند.
پیوند علی علیه‏السلام و فاطمه علیهاالسلام عرش را مَسرور می‏کند و پایه‏های دین خدا را استوار.