اگر وحدت را همچو صورت انسان بنگرم
واو را در شکل آن دایره می بینم ،
تکمیل کننده حدت آن می بینم
ح را جمع در مسئله واو، غرق می بینم
همچون چشمانی نمایان گر واو می بینم.
دال ادامه ره ح می بینم.
همچو گوش هایی اطاعت گر ح می بینم.
ت را در انتهای آن همچون دهان و چشمان می بینم که هم ولایت پذیر است و هم نماینگر همه گروه.
اما چه خوش است اگر این نگاه، زبان و گوش با اسلام جان بپذیرد و وحدت اسلامی را که نمایان گر امت اسلامی و اسلام ناب محمدی است را بارور سازد.
