مهم نیست که طبیعت‌گرد هستید یا نه، کافی است تنها یک‌بار بهترین مناطق طبیعی دنیا را در اینترنت جستجو کرده باشید تا به نام گرند کنیون (Grand Canyon) یکی از شاهکارهای طبیعت بربخورید. مطالب بسیاری درباره اینکه چه نکاتی باعث شهرت جهانی این منطقه شده است، در اینترنت وجود دارد.
دلایل بسیار زیادی در مورد زیبایی و جذابیت گرند کنیون (Grand Canyon) وجود دارد. این بخش ارزشمند کره خاکی، از فضا نیز قابل مشاهده است و سالانه توسط گردشگرهای مختلفی مورد بازدید قرار می‌گیرد. همان‌طور که می‌دانید این منطقه دیدنی بسیار بزرگ است، مطالب بسیاری درباره آن نوشته شده و عکس‌های زیادی نیز در اینترنت وجود دارد، اما موارد بسیار جالبی نیز هست که احتمالاً در مورد آن‌ها چیزی نمی‌دانید؛ که با خواندن این مقاله به آن‌ها پی خواهید برد، اما در ابتدا باید با خود گرند کنیون بیشتر آشنا شویم.
گرند کنیون دره‌ای است که میان آن رود کلرادو قرار دارد و در ایالت آریزونای آمریکا واقع شده است. بخش بزرگی از گرند کنیون در پارک ملی گرند کنیون قرار دارد که یکی از اولین پارک‌های ملی در آمریکا است.
طول گرند کنیون ۲۷۷ مایل (حدود۴۴۶ کیلومتر) و پهنای آن تا ۱۸ مایل (حدود ۲۹ کیلومتر) است و عمق آن ۱ مایل (۱٫۸ کیلومتر) است. این دره احتمالاً ۲ میلیارد سال پیش و با فرسایش سنگ‌ها توسط رود کلرادو به وجود آمده است.
پیش از مهاجرت اروپاییان، این دره محل زندگی بومیان آمریکایی بوده است. نخستین اروپایی که به دره گرند کنیون رسید، فردی اسپانیایی به نام گارسیا لوپز دکاردناس است که در سال ۱۵۴۰ میلادی به این دره رسید. جالب است بدانید که هنوز هم در حدود ۵۰۰ سرخ‌پوست در گرند کنیون زندگی می‌کنند.
گرند کنیون از جاذبه‌های بزرگ گردشگری در آمریکا است به ویژه چشم‌اندازهای کناره جنوبی آن که بسیاری از گردشگرها و طبیعت‌گردها را می‌توان در آنجا پیدا کرد. اما این شاهکار طبیعت مکان‌های بسیار آرامی نیز در دل خود جا
ی داده است که کمتر کسی به سراغ آن می‌رود.
گرند کنیون آب‌وهوای خود را ایجاد می‌کند
تغییرهای بزرگ جوی در ارتفاعات بالا باعث ایجاد تغییر بسیار بزرگی در سطح دما و بارش این دره می‌شود. این موضوع به این معنی است که خود گرند کنیون روی آب و هوای بی‌نظیرش تأثیرگذار خواهد بود. انواع مختلفی از «خرده آب‌وهوا» (Micro Climates) در گرند کنیون یافت می‌شود. این خرده آب و هواها به طور ناگهانی باعث کاهش دما به اندازه ۵٫۵ درجه فارنهایت (حدود ۱۴٫۷ سانتیگراد) در ازای هر ۱۰۰۰ فوت (حدود ۳۰۵ متر) می‌شوند. سردترین دمای گزارش شده -۲۲ درجه فارنهایت (-۳۰ درجه سانتیگراد) در «لبه شمالی» (North Rim) در سال ۱۹۸۵ میلادی بوده است. تا پیش از دانستن این موضوع حتماً فکر نمی‌کردید که آریزونا سابقه هوای سرد آن هم تا این اندازه را داشته باشد.
این دره بسیار بزرگ است اما به این معنا نیست که گرند کنیون طولانی‌ترین و عمیق‌ترین دره جهان است
شاید تا به حال فکر می‌کردید که گرند کنیون بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین دره جهان است اما بزرگ‌ترین دره، دره‌ای به نام «یارلونگ ساگپو» (YarlungTsangpo) در هیمالیا است که دارای عمیق‌ترین تنگه در جهان بوده و عمق آن به ۱۷۵۶۷ فوت (حدود ۵۳۵۵ متر) می‌رسد و این یعنی این دره حدود ۱۱۰۰۰ فوت (۳۳۵۳ متر) عمیق‌تر از گرند کنیون و طول آن نیز ۳۰ مایل (۴۲٫۸ کیلومتر) از گرند کنیون بیشتر است. پس همان‌طور که می‌بینید گرند کنیون طولانی‌ترین و عمیق‌ترین دره در جهان نیست.
یک قبیله‌ی بومی آمریکایی ناحیه «اسکای واک» را تصرف کرده است و تا به امروز کنترل آن را در دست دارد
در مورد ناحیه‌ی بسیار سرد اسکای واک در گرند کنیون مطالب زیادی شنیده شده است، اما در مورد اختلاف نظرها در پشت پرده پروژه‌ی ۳۰ میلیون دلاری (حدود ۱۰۵ میلیارد تومان) بزرگراه ۹۳ چیزی شنیده‌اید؟ بدیهی است که دوستداران محیط زیست در مورد اثرهای مخرب ایجادشده توسط این پروژه مواردی را همیشه بیان کرده باشند، اما داستان غم‌انگیز و تلخ دیگری پشت این پروژه وجود دارد. اسکای واک (Sky Walk) که سالانه ۳۷۰ هزار گردشگر را به خود جذب می‌کند، توسط شرکت توسعه‌ی اسکای واک گرند کنیون (Grand Canyon Skywalk Development) ساخته شده است. امروزه مردمی که آن را ساخته و برای اولین بار آن را اجرا کرده‌اند، هیچ‌گونه کنترلی روی این نقطه گردشگری محبوب ندارند. رقیبان اولیه اسکای واک شامل قبایل آریزونای بومی بودند که در سال ۲۰۱۲، شورای اتحاد قبیله هولاپائی (Hualapai Tribe Council) کنترل این ناحیه را به دست گرفتند؛ اما برای شرکت توسعه اسکای واک در گرند کنیون ناراحتی نداشته باشید زیرا آن‌ها نیز در جریان این اختلافات مالکیتی توانستند ۲۸ میلیون دلار در سال ۲۰۱۳ غرامت دریافت کنند.
در گرند کنیون هیچ فسیل دایناسوری پیدا نخواهید کرد
حتماً از خود می‌پرسید چرا؟ خوب اگرچه گرند کنیون دارای لایه‌های سنگی مختلفی است که از لحاظ سنی نیز باهم فرق دارند اما راه این دره خیلی قدیمی‌تر از دوران حیات دایناسورهاست. به معنای واقعی کلمه این راه، میلیاردها سال بزرگ‌تر است؛ اما فسیل‌های مختلف فراوانی در سنگ‌های این دره کشف شده است. برخی از این فسیل‌ها شامل فسیل‌های دریایی مانند مرجان‌ها، اسفنج‌ها، فسیل زمینی و خاکی مانند برگ، ردپا و حتی استخوان ۱۱ هزارساله‌ی جانوران تنبل می‌شود.
همه انسان‌های کره زمین نمی‌توانند آن را پر کند
«مایکل واساکه» (Michael of Vsauce) فردی که در شبکه ویدیویی یوتیوب ویدیوهای بسیاری را ساخته، درویدیوی خود به خوبی این موضوع را نشان داده است. به گفته مایکل حتی اگر تمامی ۷ میلیارد نفر جمعیت جهان را در این دره بریزیم، باز هم نخواهیم توانست آن را پر کنیم و تنها بخشی از آن را پر می‌شود.
دگرشیبی بزرگ می‌تواند باعث ایجاد سردرگمی در شما شود
دست‌های این مرد را می‌بینید؟ او در حال لمس بخشی از سطوح زمین‌شناسی است که دگرشیبی (Unconformity) نام دارد. دگرشيبى عبارت است از انفصال و قطع‌شدگى عمل رسوب‌گذاری در توالى چينه‌شناسى و سطحى که در امتداد آن رسوب‌گذارى براى مدت معينى قطع شده، به نام سطح دگرشيبى ناميده مى‌شود. تفاوت سنی بین سنگی که انگشتان بالایی او لمس می‌کنند و سنگی که انگشت شست او لمس می‌کند بین ۱ میلیارد سال است. اجازه دهید این موضوع را به طور کامل توضیح دهیم. آماده‌اید؟ همان‌طور که قبلاً هم گفتیم، گرند کنیون دره‌ای قدیمی است اما زمین شناسان دریافته‌اند که حدود ۱ میلیارد سال از تاریخ زمین‌شناسی این منطقه به طرز مرموزی گم شده است. در واقع سنگ‌هایی که زیر سنگ‌های فوق‌العاده قدیمی دره یافت شده است، به زمان‌های بسیار دور برنمی‌گردد. دانشمندان در مورد نحوه تشکیل این سنگ‌ها با یکدیگر توافق نظر ندارند. امروزه تحقیقات بیشتری برای درک این مورد در حال انجام است.
گرند کنیون میزبان دورافتاده‌ترین جامعه انسانی آمریکا در فاصله کمتر از ۴۸ مایلی (۷۷٫۳ کیلومتری) خود است
سوپایی (Supai) در ایالات آریزونا و در شهرستان «کاکانینو کانتری» (Coconino County) و جالب‌تر اینکه در داخل گرند کنیون واقع شده و نام جمعیتی انسانی است که در حدود ۲۰۸ نفر جمعیت دارد (با توجه به سرشماری سال ۲۰۱۰) و تنها منطقه‌ای در ایالت متحده آمریکا است که هنوز نامه‌رسانی به آن از طریق قاطر صورت می‌گیرد. تنها راه رسیدن به این منطقه از طریق قاطر یا بالگرد (هلیکوپتر) است و باید گفت جزء معدود مکان‌هایی است که بشر امروزی در آن زندگی می‌کند و هنوز هیچ ماشینی به این ناحیه وارد نشده است.
شایع‌ترین علت مرگ‌ومیر در گرند کنیون آن چیزی که شما فکر می‌کنید، نیست
شاید فکر کنید شایع‌ترین علت مرگ در این دره، سقوط از لبه‌های آن، از دست دادن آب بدن یا گرمای هوا باشد اما این‌گونه نیست بلکه بیشترین علت مرگ در این ناحیه سوانح هوایی است. دکتر مایکل پی. گیگلیئری (Michael P. Ghiglieri) دکترای محیط‌زیست، متخصص اورژانس، سرباز کهنه‌کار و کمک نویسنده کتاب «روی لبه: مرگ در گرند کنیون» معتقد است در این منطقه بیش از ۶۵ سانحه هوایی مرگبار رخ داده که این سوانح تا به حال ۳۷۹ قربانی گرفته است. نکته ترسناک ماجرا اینجاست که بیشتر این سوانح هوایی، پروازهای تجاری یا شخصی (با هواپیمایی خصوصی) بوده است. شاید الان دارید درباره اجاره کردن یک تور بالگرد(هلیکوپتر) به این ناحیه بیشتر فکر می‌کنید.
لاشه هواپیماهای سقوط کرده هنوز هم در این دره یافت می‌شوند
در سال ۱۹۵۶ میلادی ۲ هواپیمای مسافربری به خاطر وجود شرایط آب و هوایی نامساعد جوی بر فراز گرند کنیون با یکدیگر برخورد کردند. کوهنوردان ماجراجو ادعا کرده‌اند که لاشه‌های ۲ هواپیمای تجاری را که در بخش شرقی گرند کنیون با یکدیگر برخورد کرده بودند، پیدا کرده‌اند؛ اما هنوز ایده و نظری در این باره ارائه نشده است. برای یافتن لاشه‌های هواپیما شما باید زحمت کوهنوردی ۲ روزه شامل ۱۸ مایل (حدود ۲۹ کیلومتر) پیاده‌روی و عبور از رودخانه‌های مختلف را به جان بخرید. اگر تخصصی در این زمینه ندارید، بهتر است از رفتن به این ناحیه چشم‌پوشی کنید. ما هواپیماهای پوسیده‌ای در این ناحیه ندیدیم اما مطمئن هستیم که این منطقه یکی از مناطق وحشی و رها شده در کل آریزونا است.
