مردى نزد رسول خدا (صلی الله علیه وآله) از دندان درد شکایت کرد. رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به او فرمود بگو:
«أُسْكُنِي أَيَّتُهَا الرِّيحُ اسْكُنِي بِاللهِ الَّذِي سَكَنَ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ».
«اى درد! تو را سوگند مى‌دهم به حق خدایی که آفریده‌هاى آسمان و زمین برایش آرام و فروتن هستند آرام گیر که خدا شنونده و آگاه است».1
پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود: کسى که دندانش درد مى‌کند، انگشتش را بر روى آن بگذارد و هفت مرتبه این آیه را بخواند:
(هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالاَْبْصارَ وَالاَْفْئِدَةَ قَلِيلاً ما تَشْكُرُونَ)2 3.
«او خدایی است که شما را آفرید و برایتان گوش و دیدگان و دل‌ها قرار را داد. کمى از شما سپاس مى‌گویید».
جبرئیل به امام حسین (علیه السلام) براى درمان دندان درد توصیه کرد که چوب یا قطعه آهنى بر دندان بگذارد و هفت بار بخواند:
«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ. الْعَجَبُ كُلُّ الْعَجَبِ دُودَةٌ تَكُونُ فِي الْفَمِ تَأْكُلُ الْعَظْمَ وَتُنْزِلُ الدَّمَ أَنَا الرَّاقِي وَاللهُ الشَّافِي وَالْكَافِي لا إِلهَ إِلّاَ اللهُ وَالْحَمْدُ للهِِ رَبِّ الْعالَمِينَ (وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِيهَا وَاللهُ مُخْرِجٌ مَّا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ * فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا كَذَلِكَ يُحْيِي اللهُ الْمَوْتَى وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ)».4
«به نام خداى بخشنده مهربان، شگفتا که کِرْمى در دهان هست که استخوان را مى‌خورد و خون جارى مى‌شود. من دعا مى‌نویسم و خدا شفا بخش و کافى است. خدایی جز خداى یگانه نیست و سپاس مخصوص خدایی است که پروردگار جهانیان است. به یاد آرید آنگاه که کسى را کشتید و یکدیگر را در موضوع آن متهم کردید، خداوند رازى که پنهان مى‌داشتید آشکار فرمود. پس دستور دادیم که پاره‌اى از اعضاى آن گاو را بر بدن کشته زنید. آرى خداوند این گونه مردگان را زنده مى‌کند و نشانه‌هاى قدرت خویش را به شما نشان مى‌دهد شاید که شما بیاندیشید».
هفت مرتبه این کار را تکرار کنید.5
ابوبصیر گوید: نزد امام باقر (علیه السلام) از درد دندان شکایت کردم و عرض کردم که این درد خواب را از من گرفته است. امام (علیه السلام) به من فرمود: هر وقت احساس درد کردى دستت را بر روى دندانت بگذار و سوره «حمد» و «توحید» را بخوان سپس این آیه را تلاوت کن:
(وَتَرَى الْجِبالَ تَحْسَبُها جامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ صُنْعَ اللهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِما تَفْعَلُونَ).6
«و تو کوه‌ها را مى‌بینی و گمان مى‌کنى که جامدند در حالیکه به سرعت ابر مى‌گذرند کار خدایی است که هر چیزی را به کمال پدید آورده، او به آن چه انجام مى‌دهد، آگاه است».
پس درد برطرف مى‌شود و دیگر بر نمى‌گردد.7
مفضّل گوید: خدمت امام صادق (علیه السلام) رسیدم در حالى که به دندان درد دچار بودم به ایشان شکایت نمودم. امام(علیه السلام) فرمود: نزدیک شو، نزدیک ایشان شدم و انگشت خود را روى دندان من گذارد و آهسته دعایی خواند بلافاصله درد آرام شد حضرت پرسید: آیا دردت آرام شد؟ گفتم: آرى. امام تبسمى کرد و من تقاضا کردم که آن را به من بیاموزد فرمود: فاطمه (سلام الله علیها) محضر پیامبر (صلی الله علیه وآله) شرفیاب شد و از درد دندان شکایت کرد حضرت انگشت سبابه دست راست را بر دندانى که درد داشت گذارد و فرمود:
«بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ أَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ وَجَلاَلِکَ وَقُدْرَتِکَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ فَإِنَّ مَرْيَمَ لَمْ تَلِدْ غَيْرَ عِيسَى رُوحِکَ وَكَلِمَتِکَ أَنْ تَكْشِفَ مَا تَلْقَى فَاطِمَةُ بِنْتُ خَدِيجَةَ مِنَ الضِّرْسِ كُلِّهِ».
«به نام خدا و با یارى خدا، خدایا به حق عزت و جلالت و به حق قدرتت بر همه چیز و این که مریم جز عیسى ]که روح و کلمه تو است [نزایید. از تو مى‌خواهم درد دندان فاطمه دختر خدیجه را برطرف کنى».
بلافاصله درد دندان حضرت زهراء (سلام الله علیها) برطرف شد همان طور که دندان تو آرام گرفت، بر آن دعا چیزى اضافه نکن.8
شخصى به نام عطا نقل کرد که از درد دندان به امام صادق(علیه السلام) شکایت کردم، فرمود: بر محل درد هفت بار بخوان:
«بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ اسْكُنْ بِقُدْرَةِ اللهِ الَّذِي خَلَقَکَ فَإِنَّهُ قَادِرٌ مُقْتَدِرٌ عَلَيْکَ وَعَلَى الْجِبَالِ أَثْبَتَهَا وَأَثْبَتَکَ فَقِرَّ حَتَّى يَأْتِيَ فِيکَ أَمْرُهُ وَصَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ».9
«به نام خدا و به یاری خدا به قدرت خدایی که تو را آفرید آرام گیر که او بر تو و بر کوه‌ها مسلط است تو و کوه‌ها را پابرجا ساخت. آرام گیر تا امر خدا درباره تو انجام گیرد و بر محمّد (صلی الله علیه وآله) و آل او درود فرست».
1 . بحار الأنوار: 92 / 97.
2 . مكارم الأخلاق: 406.
3 . سوره ملك: 23.
4 . سوره بقره: 72 ـ 73.
5 . مكارم الأخلاق: 406.
6 . سوره نمل: 88.
7 . طبّ الأئمّة: 23.
8 . مكارم الأخلاق: 406.
9 . مكارم الأخلاق: 407.
