بسم الله الرحمن الرحیم
در این مقاله به بیست خطایی که بسیاری از والدین در تربیت فرزندان مرتکب آن می شوند اشاره می کنیم.
1ـ خشم: اغلب اوقات بر فرزندانمان در کاری عصبانی می شویم که اصلا جای عصبانیت ندارد. و سبب این عصبانیت به خاطر فشارهای زندگی روزمره می باشد. در این حالت ما باید به فرق بین فشارهای زندگی و فشار بر فرزند پی ببریم. و نباید کودکانمان را قربانی فشارهای زندگی کنیم.
2ـ بی خردی و بی باکی: بعضی از والدین با ندانم کاری و بی خردی فرزندانشان را در مقابل دوستان و نزدیکانشان مورد استهزا و تمسخر قرار می دهند و شخصیت آنان را خرد می کنند. مثلا می گویند: فرزندم شب ها در رختخواب خودش را خیس می کند، و یا در باره لکنت زبان آنان می گویند که تمام این موارد اثر منفی بر کودک به جا می گذارد.
3ـ جاسوسی: نباید در کیف و لباس های فرزندانمان دنبال چیزی بگردیم. بلکه بهترین روش اجازه گرفتن از آنهاست نه جاسوسی کردن زیرا این کار باعث از بین رفتن علاقه بین فرزند و والدین و عدم اعتماد به آن ها می شود.
4ـ نگهبانی: ما همیشه به گونه ای از فرزندانمان نگهبانی می کنیم، مانند اینکه دوربین های بیست و چهار ساعته هستیم. سپس از ضعف شخصیت کودک و یا گوش ندادن به حرف هایمان شکایت داریم در حالی که روش صحیح این است که به فرزندمان آزادی دهیم تا جنب و جوش از خود نشان دهند و به دور از والدین اعتماد به نفس پیدا کنند.
5ـ کتک زدن: انتقام گیری، کتک زدن و فریاد کشیدن بر فرزند بدترین روش های تربیت به حساب می آید. و این دقیقا خلاف سنت نبوی است. زیرا ام المؤمنین عایشه رضی الله عنها می فرماید: (رسول الله صلی الله علیه و سلم هیچ وقت کسی را کتک نزد نه زن و نه خادم، و همواره در راه الله کوشش می کرد)[1].
6ـ دخالت: دخالت و سرکشی در تمام امور زندگی فرزندانمام، مثل دخالت در لباس، غذا و انتخاب اسباب بازیها باعث ضعف شخصیت و اعتماد به نفس کودک می گردد پس بهتر است میدان حرکتی و اخذ تصمیم گیری را به آنان دهیم و ازدور نظاره گر باشیم.
7ـ توجه زیادی به فرزند: برخی از والدین که صاحب یک فرزند و یا فرزندی دارند که بیمار مزمنی دارد در اهتمام به آنان مبالغه می کنند. در حالی که نمی دانند این کار باعث سرکشی فرزند وحتى کار به جایی می رسد که فرزند دستور صادر می کند.
8ـ تعویض: بعضی از پدران می خواهند کاری را که فرزندشان در کوچکی از انجام آن عاجز بوده اند برایشان انجام دهند هرچند که برخلاف میل فرزند باشد.
9ـ مبالغه در حمایت و پشتیبانی: بعضی از والدین در حمایت از فرزندانشان مبالغه می کنند تا جایی که باعث می شود فرزند شخصیتی ترسو و بدون بهره پیدا کند و همچنین باعث می شود فرزند خیلی زود به راه منحرف کشیده شود. در حالی که روش درست داشتن حالت توازن در برخورد با آنان است.
10ـ متهم کردن: انگشت اتهام را به سوی فرزندان دراز کردن بدون دلیل آشکار و از روی احساسات، باعث می شود که فرزندان والدین خود را دوست نداشته باشند و در آینده به فکر انتقام بیافتند.
11ـ زیاد انتقاد کردن: درطول شبانه روز زیاد ازعملکرد فرزندانمان انتقاد می گیریم که با این کار فرزندانمام را در تصمیم گیری دچار شک و ترید می کنیم. و روش صحیح وارد شدن از در گفت و گو است نه انتقاد کردن، و همچنین اینکه با تعریف داستان و قصه آنان را متوجه اشتباهاتشان سازیم.
12ـ انتقاد همیشگی: ما همه روزه در هر اشتباه کوچک و بزرگ از فرزندمان انتقاد می کنیم در حالی که بهتر است از بعضی اشتباهات آنان چشم پوشی کنیم و یا دو یا سه اشتباه را جمع کنیم سپس با یک انتقاد آن را حل کنیم تا باعث تنفر فرزندان نشویم.
13ـ ترک دعا برای فرزندان: کم کاری می کنیم از دعایی که رسول الله صلی الله علیه و سلم مسلمانان را به آن وصیت فرموده (اللهم جنبنا الشیطان وجنب الشیطان مارزقتنا). ترجمه: پروردگارا از رزق ازدواجی که به ما ارزانی فرموده ای شیطان را از ما دور گردان. طلب فرزندی می کنیم که شیطان به او ضرر رسانده و این فرزند ما را دچار مشکل می کند.
14ـ رها کردن فرزندان در هنگام بازی: کودک را در هنگام بازی با دستگاه های الکترونی مانند کامپیوتر و اینترنت نباید تنها بگذاریم بلکه باید وقت مشخص شده ای را برای آنان قرار دهیم و در هنگام بازی با آنان مشارکت داشته باشیم تا بدانیم که چه بازیهایی می کنند.
15ـ تمسخر دوستان فرزندانمان: کودکان وقتی به سن 10ـ 14 می رسند بیشتر دوست دارند با دوستانشان باشند تا والدین. بنابر این بهتر است به جای مسخره کردن دوستان فرزندان با آن ها رابطه برقرار کنیم.
16ـ هدیه دادن: بعضی از والدین به محض اینکه فرزندشان با مشکلی مواجه می شود هدیه ای به او می دهند. در حالی که نمی دانند با این کار تفکر و حل مشکل را از آنان سلب می کنند و در نهایت هم به فردی تبدیل می شود که همواره به دیگران متکی است.
17ـ نبود قانون: عدم قانون گذاری در خانه (برای غذا خوردن، لباس، و ارتباط با دوستان) باعث می شود که فرزند بی بند و بار پرورش یابد.
18ـ کلمات اهانت کننده: به زبان آوردن کلماتی مانند سرت را می شکنم، می کشمت، دوستت ندارم، از تو متنفرم ..... در هنگام عصبانیت باعث به وجود آمدن دشمنی بین ما و فرزندانمان می شود.
19ـ تناقض و دورویی: زمانی که کودک به والدینش فحش می دهد و یا آنان را می زند و در مقابل، والدین می خندند اما اگر همین کار را در جلو مهمانی انجام دهد بر وی عصابی می شوند، باید بدانید که این کار باعث دوگانگی تربیت فرزندان می شود.
20ـ مشغول بودن والدین: برخی از والدین تمام طول شبانه روز مشغول هستند و هیچ وقتی برای فرزندانشان نمی گذارند و در عین حال توقع دارند که فرزندشان متمیز، مؤدب، و نماز خوان ... باشد اما نمی دانند که این معجزه است. والدین باید برای فرزند وقت بگذارد تا او هم بهترین را به او ارایه دهد.
این 20 اشتباهاتی بود که در همه منازل تکرار می شود و احتیاج به علاج دارد. پس دوست داشتم آن را به رشته تحریر در بیاورم تا برای والدین روشن شود و در هنگام تربیت از این اشتباهات دوری کنند، زیرا همه دوست داریم فرزندانی صالح، موفق، و متمیز داشته باشیم. و این اشتباهات با اینکه کوچک به نظر می رسند اما با تکرار این اشتباهات مانند قطره ها ی باران خواهد بود که بر روی سنگ می بارد، کم کم در آن اثر می کند هر چند بعد از مدت طولانی باشد. و امیدوارم که والدین این مقاله را برای فرزندانشان نیز بخوانند سپس به تمام نظرات آنان گوش فرا دهند.
مترجم: ام محمد.
منبع: www.saaid.net
