زمین بمیر که احیاگری در پیش است!

ای معصیت!
امروز از عصمت آیینه‌ی ما بسوز!
که فردا نابود و ناپیدا می‌شوی؛
آن روز که دست خدا بر سر بندگانش قرار می‌گیرد و عقل‌ها را کامل می‌کند.(3)

ای بیداد!
امروز از عدالت‌آوری منجی ما داد برآور!
که فردا می‌گریزی؛
آن روز که جهانی که در قبضه‌ی چنگال ستمگری‌ات بود،
به آبادانی و امنیّت دستان پر رحمت و عدل‌آورش، آرامش می‌یابد.(4)

ای دشمن مولا!
امروز، از نام پنهان و هیبت مستور مولای ما بگریز!
که فردا روزگار ذلّت و خواری را به خود خواهی دید؛
آن زمان که مایه‌ی سرافرازی و عزّت دوستان خدا،
دشمنان آل‌الله را به خاک حضیض (5) می‌نشاند.(6)

ای منکر علی(ع)!
امروز از بلندای قدرت پیروان امیر(ع)، بهراس!
که فردا، عذاب نزدیک را خواهی دید؛(6)
آن زمان که علی‌زاده‌ی محمّدصفت، مهدی(ع)،
در هر گلدسته و مأذنه‌ا‌ی، امیری این خاندان را آشکارا فریاد می‌کند.(7)

ای بدخواه دوستدار خدا!
از آه بی‌پناه مستضعفان بترس!
که فردا، طعم روزگارِ تلاطم امواج سهمگین انتقام خدا را خواهی چشید؛
آن زمان که زمین به مستضعفان به ارث می‌رسد(8)
و رادمردی از تبار حسین(ع)
حقّ از بین رفته‌ی هر مؤمن را به او بازخواهد گرداند؛ حتّی اگر به قدر خردلی باشد.(9)

ای ابلیس!
بمیر،
پیش از آنکه روزگار مردنت،
به دست بالابرنده‌ی نام خداوند در زمین و آسمان‌ها فرا برسد.(10)

منتظران!
آماده باشید...

پی نوشت‌ها:

پی نوشت‌ها:
1. امام صادق(ع) فرمودند: «[آیه‌ی] زمین به نور پروردگارش روشن می‌گردد» یعنی به نور امام زمین [روشن می‌گردد]. در آن زمان که چنین شود، مردم از نور خورشید و ماه بی‌نیاز می‌گردند و زمین به نور امام روشن می‌شود. (قمى، على بن ابراهيم، «تفسير القمي»، قم، چاپ سوم، 1404ق.، ج‏2، ص 253.)
2. همان.
3. امام باقر(ع) فرمودند: «هنگامی که قائم ما قیام کند، خداوند دستش را بر سر بندگان قرار می‌دهد و بدین وسیله عقل‌هایشان جمع و حلمشان کامل می‌گردد.» (کلینی، محمد بن يعقوب، «الكافي»، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.، ج‏1، ص25.)
4. اشاره به روایت متعددی که به پر شدن جهان از عدل پس از پر شدنش از ظلم می‌پردازد.
5. حضیض یعنی مکان پست و ذلّت بار.
6. اشاره به این بند از فراز دعای ندبه: « أَيْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِيَاءِ وَ مُذِلُّ الْأَعْدَاء؛ کجاست عزّت‌بخش دوستان [خدا] و به مذّلت کشاننده‌ی دشمنان.»
7. عذاب و مرگ خوفناک و نزدیک (موضوع آیه‌ی وَ لَوْ تَرى‏ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ) در روایات به حضرت قائم(ع) تعبیر شده است. (عياشى، محمّد بن مسعود، «تفسير العيّاشي»، تهران، چاپ اوّل، 1380 ق.، ج‏2، ص 57.)
8. مجلسى، محمّد باقر بن محمّد تقى، «مهدى موعود ( ترجمه جلد 51 بحار الأنوار)»، تهران، اسلامیه، چاپ بیست و هشتم، 1378، ص1116.
9. اشاره به آیه 5 سوره‌ی قصص: وَ نُريدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثين‏؛ و می خواهیم بر مستضعفان زمین منّت گذاریم و آنان را امامان و وارث زمین قرار دهیم.»
10. بحارالانوار، ج 53، ص 34؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، نشر قائم آل محمد (ص)، ج1، ص 191.
11. بر اساس روایتی از امام صادق علیه السلام. عياشى، محمد بن مسعود، تفسير العيّاشي - تهران، چاپ: اول، 1380 ق. ج‏2 ؛ ص242.