یـکـى از عـلل نـاامـنى جوامع بشرى ، تقسیم جامعه به دو طبقه غنى و فقیر است . على رغم پـیـشـرفـت عـلم و صنعت و تکنولوژى ، نه تنها مساءله فقر جهانى و گرسنگى میلیونها انسان ، حلّنشده که بر تعداد قربانیان فقر افزوده شده است .
غـارت ذخـائر مـلت هـاى مـحـروم تـوسط حکومت هاى زورگو و احتکار و مکیدن خون مستضعفان توسط ثروتمندان سیرى ناپذیر، که ریشه در زیاده خواهى ها و منفعت طلبى ها و تعدى به حقوق دیگران دارد، موجب پیدایش جامعه طبقاتى و زمینه ساز ناامنى ها مى شود.
و تـا ایـن نظام طبقاتى و فاصله ها که محصول زیاده خواهى هاى افراطى انسانهاست ، از بین نرود، امنیت به جامعه باز نمى گردد.
عـصر مهدویت ، عصر شکوفایى اقتصاد و فراوانى نعمت هاست . واژه فقیر و غنى ، شکاف طـبـقاتى و دو قطبى و چند قطبى شدن جامعه معنى ندارد. چرا که ریشه هاى جامعه طبقاتى یعنى حرص و ولع و افزون طلبى ها از بین مى رود و مردم به فراخى نعمت مى رسند به گـونـه اى کـه نـفـقـات و صـدقـات روى دسـت مـردم مـى مـانـد، گستره رفاه و شکوفایى اقـتـصـادى چنان فراگیر است که مردگان آرزو مى کنند دوباره به دنیا بازگردند.
زمـیـن حـیـات مـجـدّد مى یابد و برکات از آسمان و زمین بر حکومت صالحان و خداجویان مى بارد.
رسول خدا(ص ) آن روزگار طلایى را چنین ترسیم مى کند:
تـَنـعـّمَ اُمـّتـى فـیـه نـِعمَةَ لَم یَتَنَّعمُوا مِثلَها قَطُّ، تُؤ تى الاَرضُ اُکَلها، وَ لا تدخَّرُ مِنه شـَیـئا، و الم ال یـَومـئذٍ کـَدوس یـَاءتـیـهِ الرَّجـلُ فـَیـقـولُ: یـا مـَهـدى اَعـطـنـى فَیَقُول لَهُ: خُذ فَیَحثّى لَهُ مِن الذَّهبِ فى ثَوبِه مَا استَطاعََان یَحمِلَه .
امـّت مـن (در عصر مهدى ) به حدّى از نعمت ها برخوردارند که هیچ امتى چنین تنعّمى نداشته اسـت . زمـیـن تـمـام نعمت هایش را در معرض استفاده انسانها قرار مى دهد، و هیچ نعمتى را در خـود نـگـه نـمـى دارد. آن چنان ثروت انباشته است که مردى به آن حضرت مى گوید: یا مـهـدى به من عنایت (و کمک ) فرما. آن حضرت مى فرماید: بگیر، آنگاه به قدر توانایى بردنش ، به او طلا مى بخشد.
همچنین امام باقر(ع ) فرمود: ((یُسوّى بَین النّاسَ حَتّى لا تَرى مُحتاجا اِلى الزّکاةِ))
(آن حـضرت ) آنچنان میان مردم مساوات و برابرى برقرار مى کند، تا آنجا که هیچ کس را نیازمند زکات در میان مردم نمى یابى .
معاملات بر اساس شریعت اسلام انجام مى گیرد و ربا، رشوه ، غش در معامله و... از بین مى رود.
