عقيق/ امام سجاد(ع) عرض مي کند: پروردگارا! عادت تو اين نيست که مردم را به خواستن امر کني؛ اما آنچه که آنها خواستند به آنها ندهي. يعني معناي کرم الهي، رحمت الهي و قدرت محيطه ي الهي اين است که اگر مي گويد بخواهيد، اراده فرموده است که آن خواسته را اجابت کند. اين همان وعده الهي است که در همين آيه صريح اين معنا را بيان مي کند:" وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِى عَنِّى فَإِنّى قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الْدَّاعِ إِذَا دَعَانِ"
هر گاه بندگان من درباره من از تو سوال کنند که کجاست، بگو اي پيامبر(ص) من نزديکم و پاسخ مي گويم و دعوت و خواسته آن کسي را که از من مي خواهد و مرا مي خواند، اجابت مي کنم.
هر کس خدا را بخواند، پاسخي در مقابلش هست:" لکلّ مسالة منک سمع حاضر و جواب عتيد".
هر سوالي از خدا، هر خواسته اي از خدا، يک پاسخ قطعي در مقابل دارد. اين خيلي مهم است و بايد بندگان مومن خدا آن را خيلي قدر بدانند.
اجازه پروردگار
در وصيت اميرالمومنين(ع) به امام حسن مجتبي(ع) اين معنا وارد شده است:" اعلم أنّ الذي بيده خزائن ملکوت الدنيا و الاخرة قد أذن لدعائک و تکفل لاجابتک؛ خداي متعال که همه قدرت آسمان و زمين در قبضه توانايي اوست، به تو اجازه داده که با او دعا کني و حرف بزني و از او بخواهي." و أمرک أن تساله ليعطيک" از او مطالبه کني تا او هم به تو عطا کند.
کلامي از اميرالمومنين(ع) نقل شده است که ايشان – بنا بر نقل – فرموده اند:" ثمّ جعل في يدک مفاتيح خزائنه بما أذن فيه من مسالته" خداي متعال به اين که به تو اذن داده از او بخواهي، کليد همه گنجينه هاي خود را در دست تو قرار داد.
پس، اذني که که خداوند متعال داد تا هر چه مي خواهي از او بخواهي، کليد همه خزائن الهي است.
اگر انسان اين کليد را به شکل درست به کار ببرد – از خدا بخواهد – مسلما آن را در اختيار انسان مي گذارد." فمن شئت استفتحت بالدّعاء ابواب خزائنه" هر وقت بخواهي به وسيله دعا در خزائن الهي را باز مي کني.
ببينيد! اين مساله بسيار مهمي است. چرا انسان خود را از اين وسيله مهم محروم کند؟!
همين که انسان با خداي متعال انس پيدا مي کند، با خدا حرف مي زند، اين لطف الهي است و توفيقي است که خدا به انسان داده است. خود اين "يا الله" متضمن اجابت پروردگار است.
اگر کسي توفيق دعا پيدا کند دعاي با توجه و باحال، بايد بداند مورد لطف پروردگار قرار گرفته است و اجابت در مرحله بعدي است.
