حوزه/ امام سجاد عليه السلام: فَحَقّ أُمّک فَأَنْ تَعْلَمَ أَنّهَا حَمَلَتْک حَيثُ لَا يحْمِلُ أَحَدٌ أَحَداً وَ أَطْعَمَتْک مِنْ ثَمَرَةِ قَلْبِهَا مَا لَا يطْعِمُ أَحَدٌ أَحَداً وَ أَنّهَا وَقَتْک بِسَمْعِهَا وَ بَصَرِهَا وَ يدِهَا وَ رِجْلِهَا وَ شَعْرِهَا وَ بَشَرِهَا وَ جَمِيعِ جَوَارِحِهَا مُسْتَبْشِرَةً بِذَلِک فَرِحَةً مُوَابِلَةً مُحْتَمِلَةً لِمَا فِيهِ مَکرُوهُهَا وَ أَلَمُهَا وَ ثِقْلُهَا وَ غَمّهَا حَتّي دَفَعَتْهَا عَنْک يدُ الْقُدْرَةِ وَ أَخْرَجَتْک إِلَي الْأَرْضِ فَرَضِيتْ أَنْ تَشْبَعَ وَ تَجُوعَ هِي وَ تَکسُوَک وَ تَعْرَي وَ تُرْوِيک وَ تَظْمَأَ وَ تُظِلّک وَ تَضْحَي وَ تُنَعّمَک بِبُؤْسِهَا وَ تُلَذّذَک بِالنّوْمِ بِأَرَقِهَا وَ کانَ بَطْنُهَا لَک وِعَاءً وَ حَجْرُهَا لَک حِوَاءً وَ ثَدْيهَا لَک سِقَاءً وَ نَفْسُهَا لَک وِقَاءً تُبَاشِرُ حَرّ الدّنْيا وَ بَرْدَهَا لَک وَ دُونَک فَتَشْکرُهَا عَلَي قَدْرِ ذَلِک وَ لَا تَقْدِرُ عَلَيهِ إِلّا بِعَوْنِ اللّهِ وَ تَوْفِيقِهِ.
امام سجاد عليه السلام فرمودند:حق مادرت اين است که بداني او تو را چنان در رحم خويش نگه داشته و پرورش داده که کس ديگري را بدان گونه برنگيرد، و از ميوه دل خود تو را چنان تغذيه نموده که هيچ کس ديگري را آن گونه غذا ندهد و به راستي تو را با گوش و چشم و دست و پا و پوست و تمام اعضا و جوارحش با خوش رويي و دلشادي نگهداري کرده و هر ناگواري و درد و سختي و نگراني [دوران بارداري را] تحمّل کرده، چنان که دستِ تجاوز [آفات و بلايا] را از تو دور ساخته و تو را بر زمين نهاده و خشنود بوده است که تو سير باشي و اوخودش گرسنه مانَد، و تو لباس بر تن داشته باشي و او برهنه باشد و تو را سيراب سازد و خودش تشنه مانَد و تو را در سايه قرار دهد و خودش زير آفتاب به سربرد، و با بيچارگي خود تو را نعمت دهد، و با بي خوابي خود به تو لذّت خواب را چشاند، و شکمش ظرف وجودِ تو بوده و دامنش پرورش گاه تو و پستان چشمه نوش تو و جانش نگهدارتر. سرد و گرم دنيا را براي تو و به خاطر تو چشيده است، پس براي قدرشناسي از اين همه [ايثار و از خودگذشتگي] او را سپاس گزار باش و جز با ياري و توفيق خداوند نخواهي توانست اين همه را قدرداني کني.
