0

صنایع دستی ایران

 
hossein201273
hossein201273
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1392 
تعداد پست ها : 26938
محل سکونت : سپاهان ایران

پاسخ به:صنایع دستی ایران

يكي از صنايع دستي تزیینی- کاربُردی ايران ” گبه بافي ” نام دارد. گبه نوعي زيرانداز است كه در قسمتهاي جنوب و مركز كشور و ايل قشقايي بافته مي شود. بافت گبه شبيه به بافت قالي مي باشد ولي تفاوت آن در تعداد پودهاي نازك، رنگ، طرح و ابعاد آن مي باشد. در بافت گبه تعداد پودهاي نازك به 2 الي 13 پود مي رسد، اما به جهت اينكه پُرزها بلند گرفته مي شوند، ديده نمي شوند. تفاوت ديگر در رنگ بندي و طرح آن مي باشد كه در بافت گبه، حاشيه ونقوش طبق اصول متداول قالي بافي بافته نمي شوند. ممكن است گبه اي حاشيه نداشته باشد و يا نقوش آن قرينه نباشد. به طور كلي مي توان گفت: نقوش گبه مانند نقاشي كودكان است، ساده و بدون آلايش، الهام گرفته از طبيعت اطراف بافنده، گبه ذهني بافت است، بافنده آزاد است هر چه پيرامون خود مي بيند و دوست دارد، در هر جاي گبه كه مي خواهد ببافد. تفاوت ديگر گبه با قالي در رنگ بندي آن است. پشم هاي به كار رفته در بافت گبه، خود رنگ مي باشند. گبه عموماً براي مصرف شخصي خود عشاير بافته مي شده، ولي امروزه به خاطر نقوش خاص و ساده آن طرفداران زيادي پيدا كرده است. روش نگهداری آن حفاظت از بيد،رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید کننده های شیمیایی و اشیاي نوک تیز و بُرّنده می باشد و با آب ولرم و صابون قابل شستشوی می باشد.

گبه بافی

گبه بافی

گبه بافی

 

مهربان همیشگی من... خودت گفتی:ادعونی استجب لکم... بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا...
گوش کن... این منم که اینروزها بیش از همیشه میخوانمت... اجابت کن مرا...

 

دوشنبه 16 آذر 1394  11:20 PM
تشکرات از این پست
hossein201273
hossein201273
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1392 
تعداد پست ها : 26938
محل سکونت : سپاهان ایران

پاسخ به:صنایع دستی ایران

یکی از صنایع دستی کاربُردی- تزئینی ” لی بافي ” است. این دست بافته جزء لاینفک صنایع دستی عشایری محسوب می گردد. بافت آن با دار زمینی انجام می گیرد به طوری که ابتدا با تارهايي از جنس موی بز یا پشم چله دوانی کرده و پس از سفت و محکم کردن تارها بر روی سر و ته دار، حدود 5 سانتی متر از ابتدای بافت را شله می زنند، سپس با به کارگیری خامه های دست ریس (با رنگ ثابت) شروع به بافت می کنند. عرض هر دار لی حدود 50 الی 70 سانتی متر است. پس از بافت، دو تخته لی مشابه و قرینه را با استفاده از نخ هایی از جنس بز به هم متصل می کنند، که در این صورت پس از اتصال، عرض هر لی به حدود 100 الی 140 سانتی متر و طول آن تا 6 متر می رسد. کاربُرد لی به عنوان فرش در سیاه چادرهاي عشاير است. نقوش به کار رفته در لی اغلب به صورت طرح های هندسی ساده و لوزی می باشد که متأسفانه با کاربُرد سایر زیراندازهای ماشینی و صنعتی خارجی تولید و استفاده دستبافت فوق الاشاره بسیار محدود گردیده است. اين دستبافتۀ زيبا و منحصر به فرد در استان چهار محال و بختياري به دستان هنرمندان عشاير بافته مي شود. حفاظت و نگهداری از لی به طور کلی جلوگیری از صدمه و ضربه بر بدنه، عدم مجاورت با آتش و شستشوی فصلی با آب و صابون است.

لی بافی

 

مهربان همیشگی من... خودت گفتی:ادعونی استجب لکم... بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا...
گوش کن... این منم که اینروزها بیش از همیشه میخوانمت... اجابت کن مرا...

 

دوشنبه 16 آذر 1394  11:21 PM
تشکرات از این پست
hossein201273
hossein201273
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1392 
تعداد پست ها : 26938
محل سکونت : سپاهان ایران

پاسخ به:صنایع دستی ایران

يكي از صنايع دستي تزیینی- کاربُردی ايران “مَفرَش” نام دارد. مفرش دستبافته اي است مستطيل شكل و درب دار به شكل صندوق، كه براي حمل و نقل لحاف و تشك يا اسباب و لوازم زندگي درهنگام كوچ عشاير مورد استفاده قرار مي گيرد. اين دستبافته زيبا، با تكنيك بافت گليم، و الیاف پشمی الوان بافته مي شود و نقوش آن گاهاً برجسته و الحاقي مي باشد. نقش و نگارهاي مفرش، جذاب و شاد است و توليد آن بيشتر اردبیل، در بين ايلات و عشاير منجمله: عشاير كرمان و ايل شاهسون مرسوم است. روش نگهداری آن حفاظت از بيد،رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید کننده های شیمیایی و اشیاي نوک تیز و بُرّنـــــده می باشد و با آب ولرم و صابون و شوينده هاي معمولي و غير اسيدي قابل شستن می باشد.

مفرش

مفرش

مفرش

 

مهربان همیشگی من... خودت گفتی:ادعونی استجب لکم... بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا...
گوش کن... این منم که اینروزها بیش از همیشه میخوانمت... اجابت کن مرا...

 

دوشنبه 16 آذر 1394  11:21 PM
تشکرات از این پست
hossein201273
hossein201273
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1392 
تعداد پست ها : 26938
محل سکونت : سپاهان ایران

پاسخ به:صنایع دستی ایران

يكي از صنايع دستي تزیینی- کاربُردی ايران ” وَرني بافي” نام دارد. وَرني دست بافته اي است كه از لحاظ تكنيك بافت، بين گليم و قالي قرار دارد. بدين صورت كه مانند گليم يا قالي بر روي دار عمودي يا افقي بافته مي شود، داراي پود نازك و ضخيم است، مواد اوليه آن نخ پنبه اي براي تار و پشم هاي الوان يا ابريشم براي پود مي باشد . تفاوت آن با گليم و قالي در آن است كه نخ هاي پود به دور تار پيچيده، ولي رها نمي شوند بلكه ادامه كار را همان پود انجام داده تا جايي كه طرحي تمام شود، اضافي نخ به پشت كار برده و رها مي شود. ورنی نوعی گلیم یک رو یا گلیم فرش نما بدون پرز است که به سبک پود پیچی یعنی گذراندن پود اصلی از تارو پیچش نخ خامه به دور نخ های تار شکل گرفته و نقش می پذیرد. ورنی نه فرش است و نه گلیم بلکه نوعی زیر انداز یک رو است که هم سادگی و سبکی گلیم را دارد و هم ظرافت و زیبایی قالی را. ورنی به دلیل عدم استفاده از گره در بافت آن جزو انواع گلیم و به اعتبار طرح و نقشه و شکل ظاهری آن مشابه قالی به نظر می آید. اين بافته در استان آذربايجان و اردبيل از رواج خوبي برخوردار مي باشد(افسانه اي قديمي است كه مي گويند كشتي نوح در نزديكي اين منطقه فرود آمده و استفاده از موتيف هاي حيوانات بر روي ورني بافي به اين دليل بوده است). به این نوع گلیم های در استان کرمان (شیریکی پیچ) در مناطق استقرار ایل قشقایی در استان فارس و قسمتی از استان خوزستان (رندی) و در چهار محال بختیاری (سرانداز) می گویند با توجه به اینکه ایلات افشار، بچاقچی و قشقایی جزء عشایر ترک زبان هستند که در طی دوران حکومت صفویه عمدتاً از آذربایجان به مناطق یاد شده مهاجرت کرده اند از این نظر گفته می شود که خاستگاه اصلی این صنعت منطقه عشایر نشین آذربایجان بوده که از آنجا به برخی دیگر از مناطق ایران زمین گسترش یافته است گلیم یک رو یا ورنی در مناطقی از جمهوری آذربایجان و شمال و شرق ترکیه ورنی را به اسم سوماک یا به لهجه آذری سومه می گویند. روش نگهداری آن حفاظت از بيد،رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید کننده های شیمیایی و اشیاي نوک تیز و بُرّنده می باشد و با آب ولرم، صابون و شوينده هاي معمولي و غير اسيدي قابل شستشوی می باشد.

وَرنی بافی

 

مهربان همیشگی من... خودت گفتی:ادعونی استجب لکم... بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا...
گوش کن... این منم که اینروزها بیش از همیشه میخوانمت... اجابت کن مرا...

 

دوشنبه 16 آذر 1394  11:22 PM
تشکرات از این پست
hossein201273
hossein201273
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1392 
تعداد پست ها : 26938
محل سکونت : سپاهان ایران

پاسخ به:صنایع دستی ایران

يكي از صنايع دستي تزیینی- کاربُردی ايران “مَهله سازی” نام دارد. زنان عشایر استان فارس برای همیشه معطر نگاهداشتن خود، در فصل تابستان اقدام به جمع آوری دانه های معطر مهله می نمایند، سپس آنها را در مراحل و زمانهای مختلف با حنا ( و دیگر رنگهای گیاهی) رنگ نموده، سوراخ می نمایند و بنا به استطاعت مالی خانواده، به همراه هل، میخک، گلوله های کوچک طلا یا نقره گردنبندی تهیه می نمایند که با تماس مختصری رطوبت (عرق بدن انسان) از آن بوی خوشی متصاعد می شود که علاوه بر رایحه آرامبخش آن، برای تمدد اعصاب مفید می باشد و زیبایی بخصوصی دارد. معمولاً هر زن به همراه لباس عروس خود که همان لباس محلی قوم می باشد یک مهله نیز به همراه دارد که همیشه همراه اوست.

مَهله سازی

 

مهربان همیشگی من... خودت گفتی:ادعونی استجب لکم... بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا...
گوش کن... این منم که اینروزها بیش از همیشه میخوانمت... اجابت کن مرا...

 

دوشنبه 16 آذر 1394  11:22 PM
تشکرات از این پست
hossein201273
hossein201273
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1392 
تعداد پست ها : 26938
محل سکونت : سپاهان ایران

پاسخ به:صنایع دستی ایران

يكي از صنايع دستي تزیینی – کاربُردی ايران ” آلاچیق” نام دارد. آلاچيق مسكن عشاير و چادر نشينان است. آلاچيق به طور معمول داراي چهار قسمت است كه در اسامي محلي به نام هاي مختلفــي خوانده مي شود و معمولا از 4 قسمت اصلي تشكيل شده – قسمت مهمان و بزرگان – نشيمن داخلي – آشپزخانه – قسمت دام كه به وسيله پرده اي از يكديگر قابل تفكيك مي باشد. در برخی عشاير و بنا به تموّل يا موقعيت صاحب آلاچيق در ايل، اين قسمت ها هر كدام داراي يك چادر جداگانه است.

در ساخت آلاچيق از سياه چادر براي سقف (آلا) كه نوعي دستبافته با موي بُز* بوده، و ازني هاي توخالي براي ديواره چادر(‌چيق) استفاده مي شود. (به مبحث هاي سياه چادر و چيق بافي مراجعه شود). تركمن ها براي سقف آلاچيق از نمد استفاده مي نمايند. تزیينات آلاچيق، بستگي به ايل برپا كننده دارد. عشایر با استفاده از موی بُز* و کُمپله های رنگی پشمی، هم اهل خانواده را از گزند حشرات و گزندگان محافظت می کنند و هم بر زیبایی محل زندگی خود می افزایند.

آلاچیق

 

مهربان همیشگی من... خودت گفتی:ادعونی استجب لکم... بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا...
گوش کن... این منم که اینروزها بیش از همیشه میخوانمت... اجابت کن مرا...

 

دوشنبه 16 آذر 1394  11:22 PM
تشکرات از این پست
hossein201273
hossein201273
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1392 
تعداد پست ها : 26938
محل سکونت : سپاهان ایران

پاسخ به:صنایع دستی ایران

مرواربافی یکی از رشته های صنایع دستی است که طی چند سال اخیر در استان گیلان رواج یافته است. مروار یک نوع چوب ترکه ای اسـت که از اطراف تهران ، کرج ، سولقان ، بهارِ همدان ، ملایر و مراغه تهیـه می شود . البته تهیـهٔ آن درمنـاطق دیگر نیز امکان پذیر بوده و حتـی در مناطـق جنـوبی کشور ( از جمله خوزستان ) نیز احتمالاً تولید آن رواج دارد . مرواربافان پس از تهیهٔ ترکه از مناطق فوق آن را انبار نموده و به تدریج پس از گرفتن زوائد آن ، ترکه ها را از طول به سه یا چهار قسمت تقسیم نموده و آنها را در پاتیل های مخصوصی با آب می جوشانند و لایهٔرویی آن را می گیرند و پس از خشک شدن جهت بافتن از آنها استفاده می کنند .
مروار دارای ویژگیهای خاص خود می باشد . رنگ آن زرد است و وقتی روغن جلا می خورد به رنگ طلایی در می آید . لازم به توضیح است که نوع نامرغوب آن بیشتر به رنگ سیاه و سبز می باشد . پس از بافتن مروار باید آنرا نزدیک به ۴۸ ساعت در معرض آفتاب بگذارند و این کار بدین جهت انجام می گیرد که بر اثر تابش نور آفتاب به ترکه های مروار ، رنگ آنها روشن تر شده و به رنگ طلایی در می آید .

محصولاتی که مرواربافان تولید می کنند عبارتند از:

سبـد گردکوچک و بزرگ ـ سبد بیضی کوچک و بزرگ ـ سبد قایقی کوچک و بزرگ ـ کاسه در اندازه های مختلف ـ سبد کشکولی ـ سبد جای میوه ـ سبد پنجره ای ـ ساک پیک نیک ـ سبد دو طبقه سبد سه طبقه ـ جای لباس ـ جای بچه ـ جای روزنامه ـ انواع لوستر ـ انواع شکلات خوری ـ جای سوزن ونخ ـ جای تخم مرغی ـ میز و صندلی و مبل و محصولات متنوع دیگر . در مرواربافی علاوه بر ترکه های مروار ، از مواد دیگری مانند تختهٔ سه لائی ، انواع میخ ، روغن جلا و مفتول های سیمی نیز استفاده می شود و ابزارآلات تولید مروار عبارتست از اره ، رنده ، چکش ، انبردست ، گازانبر و قیچی باغبانی .
مرکز اصـلی فعالیـت دست اندرکان این صنعت اطراف آستانهٔ اشرفیه و مخصوصاً قریهٔ ْ کـورکـا ْ ، می باشد و به طور پراکنده در مناطق دیگر استان گیلان از جمله اطراف بندرکیاشهر و در صیقلان بازار جمعه نیز دیده می شود .
شیوهٔ کار مرواربافان شبیه بافت شعاعی بامبو است ، به این طریق که بافندگان ابتدا ترکه های درخت را که مادهٔ اولیهٔ مورد مصرفشان است انتخاب و آن تعداد از ترکه هایی را که قابلیت تقسیم شدن به دو ، سه یا چهار قسمت را دارند ، برش طولی داده و سپس از نظر اندازه به طول های مورد نیاز درآورده و در آب می خیسانند تا انعطاف پذیر و قابل استفاده شود .
در مرحلهٔ بافت ، تعداد چهار عدد از ترکه ها در کنار یکدیگر قرار گرفته و تعداد چهار یا پنج ترکهٔ دیگر بصورت متقاطع روی آنها قرار می گیرد تا تشکیل یک ستارهٔ هشت پر را بدهد آنگاه به وسیلهٔ ترکه های باریکتری مهار شده و بافنده با ترکه های نازک عمل بافت را به شیوهٔ یکی از زیر ، یکی از رو آغاز نموده و ترکه ها را به طور یکی در میان از لابلای ترکه هایی که قبلاً بطور متقاطع روی یکدیگر قرار گرفته عبور می دهد و اینکار را تا تکمیل قسمت کف شیئی که تولید آن مورد نظر است تعقیب می کند .
بعد از پایان کار بافت قسمت کف ، در محلی که قرار است از آنجا به لبهٔ کار بافته شود عموماً صنعتگران به بافت حالت مارپیچی داده و کار را به شیوهٔ قبلی ادامه می دهند و انتهای کار را نیز بصورت مارپیچ درآورده و سرتکه ها را به داخل قسمت مارپیچ خم می کنند .

مروار بافی

مروار بافی

مروار بافی

مروار بافی

 

مهربان همیشگی من... خودت گفتی:ادعونی استجب لکم... بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا...
گوش کن... این منم که اینروزها بیش از همیشه میخوانمت... اجابت کن مرا...

 

دوشنبه 16 آذر 1394  11:22 PM
تشکرات از این پست
hossein201273
hossein201273
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1392 
تعداد پست ها : 26938
محل سکونت : سپاهان ایران

پاسخ به:صنایع دستی ایران

کاربافی یکی از صنایع نساجی سنتی است که در شهر تاریخی میبد بافته می شود. این هنر دستی که به «کارتوفی»، «کارششوک» و « کارکرباس» معروف است و هنرمندان میبد از روزگار دور تا به حال در خانه می بافتند.
قدمت کاربافی به دوران تیموری باز می گردد و این دستباف سنتی به عنوان پارچه ی پوشاکی برای انواع چادر زنانه، چادر شب، روانداز، روتختی، پارچه های لباسی، بقچه، سفره، دستمال، حوله، پلاس، کیسه حناو … کاربرد دارد.
پارچه های کارباف با دارهای ساده دووردی ساخته شده از چوب و نی بافته می شود که این دارها بر روی چاله ای به عمق 70 سانتی متر بر پا می شود و اغلب در صفه ، ایوان و یا اتاق نشیمن مستقر می کردند.
بافنده این هنر دستی، برای بافت، پشت چاله می نشینند و با ابزار داخل آن کار می کند ، به همین دلیل به آن «کارچاله» نیز می گویند.
تنوع پارچه های کارباف که در محله های ده آباد، دهستان بفروئیه، مهرجرد و محله یخدان شهرستان میبد بافته می شود، در طرح ، نقش و رنگ بندی بسیار متنوع است. طرح راه راه و چهار خانه یکی از طرحهایی است که بر پایه ذوق و سلیقه بافندگان ترکیب بندی می شود و از لحاظ هنری اهمیت خاصی دارد.
هر کدام از این دستباف ها بر حسب کاربردشان ، نام و طرح مخصوصی که دارند در بین مردم میبد کاملا شناخته شده هستند . « خانم شکن» یکی از طرح های خاص کاربافی است که زمینه آن به رنگ مشکی و با نقش خانه های ریز قرمز رنگ می باشد.
چرخ های پنبه ریسی ، ماسوره پر کنی و دونه بری برای خارج کردن دانه گل پنبه از جمله دستگاههای جانبی است که هر کارباف باید در کنار دار کاربافی خود داشته باشد.
گفتنی است: رونق کار بافی در گذشته به حدی زیاد بود که در هر خانه ای حداقل یک یا دو چاله کاربافی وجود داشت و محصولات این هنر دستی به سایر شهرهای کشور صادر می شد اما متاسفانه در طول دهه های اخیر به دلیل ورود ماشین های بافت پارچه به منطقه و جایگزین شدن تولیدات آن ، کاربافی رونق بازار خود را از دست داده است.
در راستای حفظ و احیای این هنر دستی پایگاه پژوهشی میبد اقداماتی نظیر انجام پژوهشی در زمینه های کاربافی در شهر تاریخی میبد، بررسی علل رکود کاربافی و شناخت و معرفی آن و راه اندازی موزه کاربافی در کنار کاروانسرای شاه عباسی را انجام داده است.

کاربافی

کاربافی

کاربافی

 

مهربان همیشگی من... خودت گفتی:ادعونی استجب لکم... بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا...
گوش کن... این منم که اینروزها بیش از همیشه میخوانمت... اجابت کن مرا...

 

دوشنبه 16 آذر 1394  11:22 PM
تشکرات از این پست
hossein201273
hossein201273
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مهر 1392 
تعداد پست ها : 26938
محل سکونت : سپاهان ایران

پاسخ به:صنایع دستی ایران

نمد محصولي از پشم يا موي شتر ، بز يا گوسفند است که بدون تار و پود در هم آميخته مي شود. هنرمند نمدمال در گذر تاريخ، با دست‌هاي پرتوان خود پشم حيوانات دست‌آموز را با دست ماليده و به آن جاني دوباره بخشيده است تا زيرانداز يا پوششي براي همنوعان خود سازد.

نمد بنا به سفارش مشتري، به شکل‌ها و در کاربري هاي گوناگون ماليده مي‌شود. شيوه? نمدمالي و تهيه نمد از زمان‌هاي دور تاکنون تغيير نکرده و در روستاهاي نقاط مختلف ايران، بنا به شرايط اقليمي، تقريباً يکسان است.نمد زيراندازي است که عمري به قدمت تاريخ دارد و نمدمالي يکي از کهن‌ترين صنايع دستي ايران و جهان به‌شمار مي‌رود. قديمي‌ترين نمد موجود که در يکي از موزه‌هاي ژاپن نگهداري مي‌شود، متعلق به سه هزار سال قبل است. درحال حاضر اين رشته از صنايع دستي در خميني شهر و سميرم از توابع استان اصفهان اجرا مي شود.

نمد مالی

نمد مالی نمد مالی

 

مهربان همیشگی من... خودت گفتی:ادعونی استجب لکم... بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا...
گوش کن... این منم که اینروزها بیش از همیشه میخوانمت... اجابت کن مرا...

 

دوشنبه 16 آذر 1394  11:23 PM
تشکرات از این پست
دسترسی سریع به انجمن ها