در زمان امام حسن عسكرى صلوات اللّه عليه دو نفر به نام هاى احمد و عبّاس با يكديگر درباره استقرار اعضاء بدن روى زمين در حال سجده و چگونگى آن در حال نماز اختلاف پيدا كردند.
احمد گويد: چون در اين مشاجره به نتيجه اى نرسيديم كه آيا بينى هم هنگام سجده بايد روى زمين قرار گيرد، يا خير؟
عازم منزل امام عسكرى عليه السلام شديم.
در بين راه در حالى كه حضرت سوار مركب خود بود، برخورد كرديم، همين كه حضرت متوجّه ما شد، ايستاد و روى خود را به طرف ما نمود و سپس انگشت سبّابه خود را بر پيشانى نهاد و اشاره نمود كه سجده فقط به وسيله پيشانى تحقّقق مى يابد، نه به وسيله بينى؛ و بعد از آن به راه خود ادامه داد و رفت.
پس از مدّتى كه از اين جريان گذشت، نيز بر سر گوشت مشاجره شد كه كدام قسمت گوشت گوسفند لذيذتر و سالمتر است، كه همچنين به نتيجه نرسيديم.
ناگهان خادم حضرت ابومحمّد، امام حسن عسكرى عليه السلام بر ما وارد شد و بدون آن كه ما سخنى بگوئيم و يا سؤالى كرده باشيم، خادم حضرت قطعه گوشت گوسفندى كه كِتف و دست حيوان بود از جلوى ما برداشت و گفت:
مولايم فرمود: آن قسمتى كه نزديك به سر و گردن باشد، سالمتر و لذيذتر است و آغشته به مراض نمى باشد، و امّا ران را نصيحت نمود كه حتى الا مكان استفاده نشود. (1)
احمد گويد: امام عليه السلام بدون آن كه ما سؤالى كرده باشيم و يا پيامى داده باشيم، در جريان امور قرار داشت و براى تقويت قلوب و از بين بردن هر گونه شكّى پاسخ ما را مطرح فرمود و رفع مشاجره گرديد. (2)
------------------------------
1-در روايات بسيار وارد شده است بر اين كه ائمّه عليهم السلام گوشت كِتف و دست گوسفند را
بيش از ديگر قسمتها مورد استفاده قرار مى دادند، مخصوصاً حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و
آله كه نسبت به آن اظهار علاقه مى ورزيد.
2-هداية الكبرى حضينى: ص 332.
