داستانی از دوران کودکی امام هادی(ع)
حدیثى درباره كودكى امام هادی(ع) است، كه نمىدانم شنیدهاید یا نه؛ وقتى معتصم در سال
218 هجرى، حضرت جواد را دو سال قبل از شهادت ایشان از مدینه به بغداد آورد، حضرت هادى كه
در آن وقت شش ساله بود، به همراه خانوادهاش در مدینه ماند. پس از آن كه حضرت جواد به بغداد
آورده شد، معتصم از خانواده حضرت پرس و جو كرد و وقتى شنید پسر بزرگ حضرت جواد، على
بن محمد، شش سال دارد، گفت این خطرناك است؛ ما باید به فكرش باشیم. معتصم شخصى را
كه از نزدیكان خود بود، مأمور كرد كه از بغداد به مدینه برود و در آن جا كسى را كه دشمن اهلبیت
است پیدا كند و این بچه را بسپارد به دست آن شخص، تا او به عنوان معلم، این بچه را دشمن
خاندان خود و متناسب با دستگاه خلافت بار بیاورد. این شخص از بغداد به مدینه آمد و یكى از
علماى مدینه را به نام «الجنیدى»، كه جزو مخالفترین و دشمنترینِ مردم با اهلبیت علیهمالسّلام
بود - در مدینه از این قبیل علما آن وقت بودند - براى این كار پیدا كرد و به او گفت من مأموریت دارم
كه تو را مربى و مؤدبِ این بچه كنم، تا نگذارى هیچ كس با او رفت و آمد كند و او را آن طور كه ما
مىخواهیم، تربیت كن. اسم این شخص - الجنیدى - در تاریخ ثبت شده است. حضرت هادى هم
- همانطور كه گفتم - در آن موقع شش سال داشت و امر، امر حكومت بود؛ چه كسى
مىتوانست در مقابل آن مقاومت كند. بعد از چند وقت یكى از وابستگان دستگاه خلافت،
الجنیدى را دید و از بچهاى كه به دستش سپرده بودند، سؤال كرد. الجنیدى گفت: بچه؟! این بچه
است؟! من یك مسأله از ادب براى او بیان مىكنم، او بابهایى از ادب را براى من بیان مىكند كه
من استفاده مىكنم! اینها كجا درس خواندهاند؟! گاهى به او، وقتى مىخواهد وارد حجره شود،
مىگویم یك سوره از قرآن بخوان، بعد وارد شو - مىخواسته اذیت كند - مىپرسد چه سورهاى
بخوانم. من به او گفتم سوره بزرگى؛ مثلاً سوره آلعمران را بخوان؛ او خوانده و جاهاى مشكلش
را هم براى من معنا كرده است! اینها عالمند، حافظ قرآن و عالم به تأویل و تفسیر قرآنند؛ بچه؟!
ارتباط این كودك - كه علىالظاهر كودك است، اما ولىالله است؛ «و آتیناه الحكم صبیّا» - با این
استاد مدتى ادامه پیدا كرد و استاد شد یكى از شیعیان مخلص اهلبیت!
