تأليفات امام(عليه السلام)
1 . رساله امام در ردّ اهل جبر و تفويض و اثبات عدل خداوند. تمام اين رساله را حسن بن علي بن
شعبه حرّاني در تحف العقول آورده است.
2 . جواب آن حضرت به پرسش هاي يحيي بن اکثم. تمام اين رساله نيز در تحف العقول آمده است
.
3 . قطعه اي از احکام دين که ابن شهرآشوب در مناقب ذکر کرده است.
پي نوشت ها:
1. کنيه نهادن در عرب براي کودکان، نوعي احترام محسوب مي شده و باعث رشد شخصيت
کودک بوده است. ائمه اطهار(عليهم السلام) نيز از همان کودکي براي فرزندان خود کنيه برمي
گزيدند.
2. تاريخ بغداد، خطيب بغدادي، دارالکتب الاسلاميه، بيروت، ج6، ص129؛ دهمين خورشيد امامت
امام هادي، ص62. وي شاعر بوده و شعري نيز درباره فرزندان حضرت زهرا(عليها السلام) سرود
اما در زمان دولت بني عباس انکار کرد. آن شعر چنين است:
و مهما ألام علي حبّهم *** فانّي أحبّ بني فاطمة
بني بنت من جاء بالمحکمات *** و بالدين و السنة القائمة
فلست أبالي بحبّي لهم *** سواهم من النعم السائمة
(تاريخ بغداد، ج6، ص130)
3. گروهي از اصحاب حديث بودند که به ظاهرِ احاديث استناد مي کردند. آنان از نظر اعتقادي قائل
به جبر و تشبيه و تجسيم بودند و براي خداوند حرکت، انتقال، حد و جهت و... قائل بودند.
4. وي از ابوالحسن ثالث و امام حسن عسکري روايت نقل کرده است. او از اصحاب امام جواد نيز
شمرده شده است. در توقيعي که امام حسن عسکري براي ابراهيم بن عبدة نوشته، آمده
است: اي اسحاق! نامه ما را بر بلالي بخوان. چون او ثقه و امانت دار است و آنچه را که بر او
واجب است، مي شناسد. (معجم رجال الحديث، ج11، صص281 و 282).
5. چهل و يکسال و شش ماه و هيجده روز بود. و مدت امامتشان نيز سي و سه سال و هفت ماه
و سه روز بوده است. (منتخب التواريخ، ص705)
6. برخي روز سوم رجب سال 254 را روز شهادت امام مي دانند (بحارالأنوار، ج50 ، صص117 ـ
114 ؛ دهمين خورشيد امامت، امام هادي، ص147).
