۩۩۩ قرآن شناسی ۩۩۩

عمق درياها و موجهاي داخلي درياها در قرآن

خدای متعال در کتاب آسمانی قرآن در سوره مبارکه نور آیه 39 اعمال کافران را به سرابی تشبیه می فرماید که شخص تشنه فکر می کند آن آب است، اما هنگامي كه به آن مي رسد، مي فهمد كه چيزي نيست و درعوض، خدا را آنجا مي يابد، تا جزاي كامل اعمالش را بدهد. سپس در آیه بعدی در مورد کافران تشبیه دیگری می آورد که شاید برای مردمی که در زمان پیامبر اسلام می زیستند عجیب و شگفت انگیز بود. در آیه 40 سوره نور خدای رحمان شخص کافر را به کسی که درداخل اقیانوسی خروشان قرار دارد تشبیه می فرماید که موجهایی که روی آنها موجهای دیگر و در بالای آنها مه غلیظ قرارگرفته شده است:
(24:40) أو كظلمت في بحر لجي يغشيه موج من فوقه موج من فوقه سحاب ظلمت بعضها فوق بعض إذا أخرج يده لم يكد يريها ومن لم يجعل الله له نورا فما له من نور
[24:40] مثال ديگر، بودن در تاريكي مطلق است در داخل اقيانوسي خروشان، با امواج روي امواج، توام با مه غليظ. تاريكي روي تاريكي- اگر شخص به دست خود نگاه مي كرد، به سختي مي توانست آن را ببيند. خدا هر كه را از نور محروم كند، او هيچ نوري نخواهد داشت.
در آیه 40 سوره نور خدای متعال اشاره به تاریکی در درون اقیانوسها دارد. بر طبق علوم اقیانوس شناسی بين 3 تا 30 درصد نور خورشيد در سطح دريا بازتاب مي يابد. سپس، همانطوری که تصویر زیر نشان می دهد، در 200 متر اول عمق دريا، تقريبا تمامي رنگهاي طيف نور بجز رنگ آبي جذب مي شوند.




نکته ای که توجه متفکران را به خو جلب می کند اشاره خدای حکیم به وجود دو موج در اقیانوس ها است. با تکامل تکنولوژی و فرستادن زیر دریایی های مخصوص به اعماق اقیا نو سها، دانشمندان متوجه گشتند که بعلت غلظت بیشتر آبهای واقع در اعماق اقیانوسها (در مقایسه با آبهای سطحی) دو نوع موج در درون آنها پدید می آید، موجهای داخلی و موجهای سطحی. همانطوری که شکل زیر نشان می دهد موجهاي داخلي در محل برخورد دو لايه آب با چگاليهاي مختلف که يکي از آنها دارای چگالی بیشتر (لايه زيري) و ديگري دارای چکالی کمتر(لايه بالايي) است بو جود می آیند. چگونه بشری که هزار و چهار صد سال پیش در بیابانهای سوزان عربستان می زیسته است می توانست بدون اتکاء بعلم الهی ازمو جهای درونی اعماق اقیانوسها مطلع گردد؟

درياها و رودخانه ها در قرآن

خدای آگاه و دانا به همه علوم، در قرآن کریم در سوره الرحمن آیه های 19 و20 اشاره به جدا بودن دو دریا در محلی که بهم می پیوندند نمو ده ومی فرماید که حائلی میان دو دریا قرار داده شده است تا از مخلوط شدن آنها جلوگیری کند:
(55:19) مرج البحرين يلتقيان
[55:19] او دو دريا را در جايي كه به هم مي پيوندند، از هم جدا مي كند.
(55:20) بينهما برزخ لا يبغيان
[55:20] حايلي ميان آنها قرار داده شده است، تا از تجاوز به حدود يكديگر جلوگيري كند.

علوم دریا شناسی امروز بوضوح این پدیده را باثبات رسانیده است. هنگامي که درياي مديترانه در جبل اطارق به اقيانوس اطلس مي ريزد، با توجه به اختلاف درجه حرارت، شوري و غلظت، مانعي بين آنها قرار مي گيرد همانطوری که در تصویر زیر نشان داده شده است.



همچنین مدبر آسمانها و زمین در سوره مبارکه فرقان آیه 53 به حایلی محکم و نفوذ ناپذ یر که بین دو دریای شور وشیرین قرارگرفته و باعث جدایی آنها می گردد اشاره می فرماید:
(25:53) وهو الذي مرج البحرين هذا عذب فرات وهذا ملح أجاج وجعل بينهما برزخا وحجرا محجورا
[25:53] اوست كه دو دريا را به هم مي پيوندد؛ يكي تازه و گواراست، در حالي كه ديگري شور و غير قابل نوشيدن. و او آنها را با حايلي محكم و نفوذناپذير (تبخير) از هم جدا كرد.
در شکل زیر سطح مقطع يک خليج و درصد شوري آب آن نشان داده شده است. در اين شکل مي توانيم جدايي آب شيرين و شور را ( partition zone)همانطوری که خدای علیم در قرآن کریم بیان فرموده است به وضوح ببنيم.

قسمت پيشين مغز در قرآن

در سوره 96 خدای متعال درمورد کسی که دیگران را از دعا و نیایش بازمیدارد میفرماید که اگراوبه کفربگرود و از اعمالش دست برندارد ما او را با پیشانی (جلوی سر) خواهیم گرفت:
(96:15) كلا لئن لم ينته لنسفعا بالناصية
[96:15] مسلما، اگر دست برندارد، او را با جلوي سر خواهيم گرفت.

شکل زیرمحدوده هاي رفتاري انسان در نيمکره چپ مغزواقع گردیده است. قسمت پيشين مغز محل تصميم گيريهاي مهم انسان است. در اين بخش از مغز، برنامه ريزي، انگيزش، تصميم گيري در مورد کارهاي درست و غلط و راستگويي و دروغگويي صورت میگیرد. همانطوری که خالق انسانها در قرآن کریم بدرستی و دقت بیان فرموده است تصمیم گیری درمورد گرایش به طریق کفر و یا ایمان در پیشانی (جلوی سر) انسانها صورت میگیرد. این قسمت از مغز است که مسئول رفتارانسانهاست. بنابراین آیا طبیعی نیست که خدای دانا و توانا انسانهای گناهکار و کافر را از جلوی سر گرفته در روز قیامت به بازخواهی بطلبد؟

جنين انسان در قرآن - جنين شناسي درست و دقيق

خدای متعال در قران مجید مراحل بوجود آمدن انسان را چنین بیان می فرماید:
(23:12) ولقد خلقنا الإنسن من سللة من طين
[23:12] ما انسان را از نوعي گل مخصوص آفريديم.

(23:13) ثم جعلنه نطفة في قرار مكين
[23:13] پس از آن، او را از قطره اي كوچك به وجود آورديم كه در داخل محيطي كاملا محفوظ قرار گرفته است.

[23:14] ثم خلقنا النطفة علقة فخلقنا العلقة مضغة فخلقنا المضغة عظما فكسونا العظم لحما ثم انشانه خلقا ءاخر فتبارك الله احسن الخلقين
[23:14] سپس ما آن قطره را به (رويان) معلق تبديل كرديم و بعد (رويان) معلق را به تكه (جنين) رشد داديم، سپس از تكه (جنين) استخوانها را آفريديم، آنگاه استخوانها را با گوشت پوشانديم. اين چنين، ما مخلوقي جديد به وجود مي آوريم. خجسته ترين خداست، بهترين خالق.
درآیه 23:14 کلمات عربی علقه و مضغه برای بیان حالت های جنین در رحم مادر بکار رفته است. در ادبيات عرب، براي کلمه علقه سه معناي متفاوت مي يابيم:
1. زالو
2. یک چیز آویزان
3. توده یالخته خون
تصویرa درزیریک جنین را درمراحل ابتدایی شکل گرفتنش دررحم مادر نشان می دهد. تصویرb نمودار یک زالورا نشان می دهد. مقایسه این دو تصویر مارابه حکمت کاربرد لغت علقه توسط خالق مدبرجهان هستی در آیه 23:14 قرآن مجید راهنمایی می کند.

کلمه علقه در زبان عربی همچنین بمعنای یک شیء آویزان است. تصاویر زیر عکس یک جنین را در مراحل اولیه شکل گرفتنش در رحم مادر نشان میدهد. این تصاویر که با استفا ده از تکنولوژی فتو ميکرو گراف برداشته شده است، آويزان بودن جنين به خوبي (با علامت b) در مرحله علقه (تقريبا 15 روزه گي جنين) در رحم مادر نشان میدهد. اندازه جنين در اين مرحله حدود 6/. ميليمتر است.

سومین معنای کلمه علقه در زبان عریی مرادف است با یک توده یا لخته خون. نمودار زیریک جنین را درحالی که از رحم مادر آویزان است نشان میدهد. وجودمویرگهای انبوهی که در آنها خون جاری است جنین رادر این مرحله از شکل گرفتنش به یک توده یا لخته خون تبدیل نموده است.


حال بیایید عقل و وجدان خودرا به داوری بخوانیم. چگونه بشری بدون اتکاء به علم خالق انسانها وبی هیچ دسترسی به علوم و تکنولوژی پزشکی امروزه می توانست چنین تعبییر دقیق و علمی از شکل گرفتن جنین در رحم مادررا آورده باشد؟!!! خجسته باد نام خدا خالق آسمانها و زمین و هستی دهنده تمام موجودات.
اما مرحله بعدی شکل گرفتن جنین در قرآن مجید مضغة نامیده شده است که به معناي چيز جويده شده است. تصویر زیرشکل جنین را درمرحله مضغه (a) با شکل یک قطعه آدامس جویده شده نشان میدهد(b). تشابه این دو شکل بازفرد عاقل را از دقت علمی کاربرد مفاهیم طبیعی درقرآن کریم متحیرمی کند.

کوه ها در قرآن



فقط بخش کوچکی ازحجم کوهها در سطح زمین قرار دارند وقابل رویت می باشند. پایه ها و ریشه های کوهها گاه کیلومترها در اعماق زمین همانند میخهایی عظیم در داخل زمین فرورفته است. این یافته علمی زمین شناسان که تا چند دهه پیش برای انسانها پوشیده بود در قرآن کریم بنحو مطلوبی بوضوح توسط خالق آسمانها و زمین بیان گردیده است:
(78:7) والجبال أوتادا
[78:7] و كوه ها را همچون ميخهايي (بناکرد)؟


کوه ها ريشه هاي عميقي دارند که همچون ميخهايي در زمين فرو رفته اند.


بیایید اندکی دراین آیه های عظیم قرآن تفکر کنیم. اگرعقل خود را بقضاوت طلبیم و از پیش داوری های شکل گرفته از تعصبات و باورهای فرهنگی و سنتی اجتناب کنیم درمی یابیم که چه گوهرهای نابی در این کتاب آسمانی آشکار و نهفته است. چگونه یک انسان بدون اتکاء به علم خالق آسمانها و زمین می توانست در یکی از ابتدائی ترین جوامع بشری از لحاظ علمی بدین زیبایی و دقت پدیده های طبیعی را بیان کند؟ زمین شناسان امروزثابت نموده اندکه کوهها بمانند میخهایی عظیم باعث ثبات و استقرار زمین می شوند و زمین را از لغزش های مکررباز می دارند. حال بیایید به قرآن مجید رجوع کرده و ببینیم که چگونه این مفاهیم بزیبایی و دقت در این کتاب آسمانی بیان شده است:
(16:15) وألقى في الأرض روسي أن تميد بكم وأنهرا وسبلا لعلكم تهتدون
[16:15] و او در زمين استحكاماتي (كوه ها) براي توازن قرار داد تا مبادا با شما بلغزد، همين طور رودخانه ها و جاده ها، باشد که هدايت شويد.

سحاب چشم گربه(Cat’s Eye Nebula)

موقع انفجار و فرو پاشی ستارگان گازها و موجهای حاصله ترکیبی بسیار زیبا بمانند گل رز ایجاد می کنند. این پدیده در قرآن مجید در سوره الرحمن ایه 37 بیان گردیده است:
(55:37) فإذا انشقت السماء فكانت وردة كالدهان
[55:37] هنگامي كه آسمان از هم پاشيده شود و مانند رنگ، به سرخي رز درآيد.

حال عبارت قرآن را با عکس ناسا (NASA) که توسط تلسکوپ هابل (Hubble Telescope)گرفته شده است، مقايسه کنيد!

چگونه بشری که در هزاروچهارصد سال پیش می زیسته است می توانست بدون داشتن هیچگونه تلسکوپ ویا دسترسی به تکنولوژی امروزی به پدیده ای که در میلیونها کیلومتری زمین رخ می دهد پی برده باشد؟ آیا بجز این است که آیه های اعجاز آور و شگفت انگیز قرآن ازطرف آن یکتا خالق هستی که آگاه مطلق به کلیه امورهستی است براو نازل گردیده است؟

گسترش جهان هستي

فرضیه اثبات شده گسترش آسمانها یکی از یافته های مهم علمی در قرن بیستم بود که خدای متعال با صراحت آنرا در قرآن بیان فرموده است. 
(51:47) والسماء بنينها بأييد وإنا لموسعون
[51:47] ما آسمان را با دست هاي خود بنا كرديم و ما به توسعه آن ادامه خواهيم داد.

ترتيب شب و روز

روردگار هستی در سوره مبارک الرحمن آیه 17 در قرآن مجید و در سوره زخرف آیه 38 اشاره به وجود دو مشرق و دو مغرب می کند:
(55:17) رب المشرقين ورب المغربين
[55:17] پروردگار دو مشرق و دو مغرب.

(43:38) حتى إذا جاءنا قال يليت بيني وبينك بعد المشرقين فبئس القرين
[43:38] هنگامي که او نزد ما بيايد، خواهد گفت: "آه، کاش ميان من و تو به اندازه دو مشرق فاصله بود. چه همزاد بيچاره کننده اي"!
اشاره به و جود دو مشرق و دو مغرب در آیه های فوق نشانه آن است که، بر خلاف مفروضات آمیخه با خرافات زمان پیامبر اسلام، زمین مسطح نیست بلکه کروی شکل است. اگر این آیه را بهمراه آیه 30 سوره مبارک النازرات مطالعه کنیم کروی (تخم مرغی شکل) بودن زمین و ترتیب شب و روز(دو مشرق و دو مغرب) در نیمکرههای آن کاملا مشخص می گردد:
(79:30) والأرض بعد ذلك دحيها
[79:30] او زمين را تخم مرغي شكل ساخت.

معجزه علمی قرآن در جو زمین!



در قرآن خداوند توجه ما را به موضوع مهمی در مورد جو زمین جلب می کند. 
وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفًا مَحْفُوظًا وَهُمْ عَنْ آیَاتِهَا مُعْرِضُونَ (٣٢) 
"و آسمان را سقفی محافظ قرار دادیم ولی آن ها از نشانه های او روی گردان هستند."سوره انبیا آیه ۳۲ 
این خاصیت آسمان با تحقیقات دانشمندان در قرن ۲۰ ثابت شد. جوی که اطراف زمین را فراگرفته است دارای عملکرد های حیاتی بسیار مهمی است. یک نقش آن حفاظت کردن زمین در مقابل شهاب سنگ های کوچک و بزرگ است تا به زمین برخورد نکنند.

آسمانها را چه چيزي نگاه داشته است؟

روی جاذبه، باذن خدای عالم، عامل نگاهداری آسمانها و زمین است. این نیرو غیرقابل رویت ا ست ولی همانند ستونهایی استوار موجب نگاهداری آسمانها و زمین و گردش آنها در مدارهای تعیین شده توسط یکتاخالق جهان می باشد. به این پدیده بنحو بسیار زیبایی در قرآن مجید اشاره شده است: 
(13:2) الله الذي رفع السموت بغير عمد ترونها ثم استوى على العرش وسخر الشمس والقمر كل يجري لأجل مسمى يدبر الأمر يفصل الاءيت لعلكم بلقاء ربكم توقنون
[13:2] خداست كه آسمانها را بدون ستونهايي كه بتوانيد ببينيد، برافراشت، سپس اقتدار را در دست گرفت. او خورشيد و ماه را متعهد كرد؛ هر كدام تا سرآمدي معين (در مدار خود) در گردشند. او همه چيز را تحت كنترل دارد و آيات را توضيح مي دهد، باشد كه درباره ملاقات با پروردگارتان به يقين برسيد