تحقیقات دانشمندان نشان می‌دهد، سرزمین حاصل خیز قدیمی که در اعماق خلیج فارس مدفون شده احتمالا مسکن انسان‌های اولیه خارج شده از آفریقا در ۷۵ تا ۱۰۰ هزار سال پیش بوده است.
این دشت سیلابی در اعماق خلیج فارس احتمالا در زمان اوج خود به اندازه جزیره بریتانیا بود و سپس با بوجود آمدن سیل در منطقه، تکه تکه شده است.
طبق گزارش‌های دانشمندان، احتمالا این سرزمین حدود هشت هزار سال قبل توسط اقیانوس هند بلعیده شده است.
این تحقیقات مفاهیم گسترده‌ای را از جنبه‌های تاریخ انسانی مطرح کرده است. برای مثال، دانشمندان در مورد زمان خروج انسان‌های مدرن از آفریقا در زمان تقریبی ۱۲۵ هزار سال قبل و پس از آن در ۶۰ هزار سال قبل مناظراتی انجام داده‌اند.
یافته‌های جدید در میان دانشمندان باعث به وجود آمدن بحث‌هایی شده از جمله اینکه انسان‌های مستقر در حوزه خلیج فارس چه کسانی بودند.
با توجه به سوابق تاریخی سطوح دریایی، زمین یافت‌شده در خلیج فارس احتمالا یک حوضه داخلی کم عمق بوده که از ۷۰ هزار سال قبل تا ۸۰۰۰ سال پیش وجود داشته که دوره «هلال حاصل‌خیز» را شکل داده است.
این منطقه حتی احتمالا پناهگاهی ایمن در برابر بیابان‌های داغ بوده و از طریق رودخانه‌های دجله، فرات، کارون و باتون وادی و همچنین از طریق چشمه‌های جوشان تامین می‌شده و در زمان آخرین عصر یخی هنگامی که شرایط در خشک‌ترین زمان خود بسر می‌بردند، این حوضه زیاد وسیع نبوده است.
در حقیقت در سال‌های اخیر، باستان‌شناسان شواهدی را در مورد اسکان انسان‌ها در کنار سواحل خلیج‌فارس در حدود ۷۵۰۰ سال پیش پیدا کرده‌اند.
بیش از ۱۰ سایت باستان شناسی در این حوضه پیدا شده‌است. این اقامتگاه‌ها از ساختار بسیار خوبی برخوردار هستند. خانه‌های دائمی ساخته شده از سنگ، شبکه‌های تجاری دوردست، تزئینات استادانه سفال، حیوانات اهلی و حتی شواهدی در مورد قدیمی‌ترین قایق جهان نیز از کشفیات این حوضه هستند.
VN:F [1.9.6_1107]
