کاش هرگز الفبا را نیاموخته بودم !
آن وقت می توانستم خط بریل زمین را بخوانم
و خط میخی درخت ها را .
می توانستم طلایی گندم ها را ، سبزی خزه ها را ،
صورتی گل به ها را و سپیدی ابرهای آسمان را
مزمزه کنم . . .
ونت های موسیقی آواز گنجشک ها را
ریتم بگیرم . . .
و مرس قطرات باران را بر تن زمین
رمزگشایی کنم . . .
می توانستم با زمین ، آسمان ، عشق و تو . . .
یکی شوم
بی فاصله . . .
بی نیاز به انعکاس هیچ کلامی . . .
بی پژواک هیچ آرزویی . . .
و شهد عشق را در چشمان تو
بچشم . . .
کاش هرگز الفبا را نیاموخته بودم !
