زنده کردن پنجاه غلام

مرحوم ابن‏ حمزه‏ ی طوسی - که یکی از علماء قرن ششم است - در کتاب خود آورده است: 
شخصی به نام بلطون حکایت کند: من مسئول حفاظت خلیفه - متوکل عباسی - بودم و نیروهای لازم را پرورش و آموزش می‏دادم تا آن که روزی، پنجاه نفر غلام از اهل خزر برای خلیفه هدیه آوردند. 
متوکل آن‏ها را تحویل من داد و گفت: آموزش‏های لازم را به آن‏ها بده تا در انجام هر نوع دستوری آمادگی کامل داشته باشند، همچین دستور داد تا نسبت به آن‏ها محبت و از هر جهت کمک شود تا خود را مطیع و فدائی خلیفه بدانند. پس از آن که یک سال سپری شد و سعی و تلاش بسیاری در آموزش و پرورش و تربیت آن‏ها انجام گرفت، روزی در حضور خلیفه ایستاده بودم که ناگهان حضرت ابوالحسن، علی هادی علیه‏السلام وارد شد. هنگامی که حضرت در جایگاه مخصوص قرار گرفت، خلیفه دستور داد تا تمام پنجاه غلام را در حضور ایشان احضار کنم. پس وقتی آن‏ها در مجلس خلیفه حضور یافتند و چشمشان به حضرت هادی علیه‏السلام افتاد، برای احترام و تعظیم در مقابل حضرت روی زمین به سجده افتادند. متوکل با دیدن چنین صحنه‏ای بی‏حال و سرافکنده شد و در حالی که توان راه رفتن نداشت، با زحمت مجلس را ترک کرد و با بیرون رفتن متوکل، حضرت هم از مجلس خارج شد. پس از گذشت ساعتی متوکل مراجعت کرد و به من گفت: وای به حال تو! این چه کاری بود که غلام‏ها انجام دادند؟ از آن‏ها سؤال کن که چرا چنین کردند؟! هنگامی که از غلامان سؤال کردم، که چرا چنین تواضعی را در مقابل آن شخص ناشناس انجام دادید؟ اظهار داشتند: این شخص در هر سال یک مرتبه نزد ما می‏آید و مسائل دین را به ما می‏آموزد و مدت ده روز برای تبلیغ احکام و معارف دین، نزد ما می‏ماند، ما او را می‏شناسیم، او خلیفه و وصی پیغمبر اسلام می‏باشد. 
هنگامی که متوکل عباسی این مطالب را شنید، دستور داد تا تمامی آن پنجاه نفر کشته شوند، به همین جهت تمامی آن غلامان را سر بریدند؛ و فردای آن روز من به سمت منزل حضرت ابوالحسن هادی علیه‏السلام رفتم، همین که نزدیک منزل رسیدم، دیدم شخصی جلوی منزل ایستاده که ظاهراً خادم حضرت بود، پس نگاهی عمیق به من کرد و گفت: وارد شو! موقعی که وارد منزل شدم، دیدم حضرت در گوشه ‏ای نشسته و مشغول دعا و تسبیح می باشد، به من خطاب نمود و فرمود: ای بلطوم! با آن غلامان چه کردند؟ عرضه داشتم: یا ابن‏ رسول الله! تمامی آن‏ها را سر بریدند. فرمود: آیا خودت دیدی که سر تمامی آن‏ها را بریدند و همه‏ی آن‏ها کشته شدند؟ پاسخ دادم: بلی، به خدا سوگند، من خودم شاهد بودم. فرمود: آیا مایل هستی آن‏ها را زنده ببینی؟ گفتم: آری، دوست دارم. سپس حضرت به من اشاره نمود که آن پرده را کنار بزن و داخل برو تا آن‏ها را ببینی. هنگامی که پرده را کنار زدم و وارد شدم، ناگهان دیدم که تمام آن افراد زنده شده ‏اند و صحیح و سالم کنار هم نشسته ‏اند و مشغول خوردن میوه می‏باشند [1] . 

پی نوشت ها:
[1] الثاقب فی المناقب: ص 529، ح 465، مدینة المعاجز: ج 7، ص 491، ح 2483. 

با سلام، واقعا جای افتخار دارد.التماس دعا و سپاس

عالی بود

ممنونم

آیا این روایت دقیق و قابل استناد است؟ یعنی امام معجزه دارد/

باسلام،صدور معجزه از سوی ائمه اطهار چیزی غیر از تایید ماهیت وصایت و امامت نیست. چطور شعبده بازی های برخی افراد در قرن حاضر را قبول می کنیم اما به داشتن معجزه از جانب امامان که نزدیکترین افراد به حضرت محمد (ص) هستند را با دیده شک و تردید می نگریم؟ مگر بعد از شهادت امامان خیلی افراد با توسل و استغاسه به ایشان شفای روحی و جسمی نیافته اند؟سپاس و التماس دعا

خوشا به حال کسی که مورد تایید ایمه (ع) قرار گیرد.

شهادت مظلومانه دهمین خورشید ولایت امام هادی علیه السلام بر شیعیان آن حضرت تسلیت باد.