مرحوم شیخ حر عاملی رضوان الله تعالی علیه، به نقل از کتاب شریف مشارق أنوارالیقین آورده است: دو نفر از اهالی شهر قم - به نام داوود قمی و محمد طلحی - حکایت کردهاند:
مقدار قابل توجهی وجوهات، نذورات، هدایا و نیز جواهرات و دیگر اشیاء نفیس قیمتی توسط مؤمنین قم و اهالی آن، نزد اینجانبان جمع شده بود تا برای حضرت ابوالحسن، امام هادی علیهالسلام ارسال نمائیم. و چون موقعیتی مناسب فرارسید، بار سفر را بستیم و به سوی شهر سامراء حرکت کردیم. پس هنگامی که مسافت کوتاهی از راه را پیمودیم، ناگهان متوجه شدیم که شخصی کنار ما آمد و اظهار داشت: حضرت ابوالحسن، امام علی هادی علیهالسلام دستور داد که بازگردید و به شهر خود مراجعت کنید، چون الآن موقعیت و فرصت مناسبی نیست؛ و نمیتوانید با ما دیدار و ملاقات داشته باشید، به دلیل آن که مأمورین حکومتی مانع رفت و آمد افراد هستند. پس به ناچار به سوی شهر قم مراجعت کردیم و کلیهی اموال و جواهرات را در جای مناسبی مخفی و نگهداری نمودیم. مدتی از این جریان گذشت و پیامی از جانب حضرت بدین مضمون رسید: اینک تعدادی شتر فرستادهایم تا اموال و آنچه را که از ما نزد شما است، بر آن شترها حمل کنید و آنها را رها نمائید؛ و کاری به آنها نداشته باشید.
لذا طبق پیام و دستور حضرت سلام الله علیه تمامی اموال و جواهرات را بر آن شترها حمل نموده و آزادشان گذاشتیم و آنها حرکت کردند و رفتند. و از آن شترها خبری نداشتیم تا آن که یک سال بعد، جهت ملاقات و زیارت امام علیهالسلام به سامراء رفتیم و به منزل حضرت وارد شدیم.
و چون در محضر مبارک آن حضرت نشستیم، پس از احوال پرسی و مختصری صحبت، فرمود: آیا مایل هستید آن اموال و جواهراتی را که برای ما فرستادهاید، مشاهده کنید؟ عرضه داشتیم: بلی، لذا حضرت نظر ما را به گوشهای از منزل خویش متوجه نمود، هنگامی که نظر افکندیم، تمامی آنچه را که فرستاده بودیم، تماماً موجود بود [1] .
پی نوشت ها:
[1] اثبات الهداة: ج 3، ص 380، ح 50.
