از مردم دوري مي‌گيرند در حالي كه اميرالمومنين كه برترين عابدان و زاهدان و در عين حال جوشندگان با مردم است مي‌فرمايد « َ فَإِنَّ الشَّاذَّ مِنَ النَّاسِ لِلشَّيْطَانِ كَمَا أَنَّ الشَّاذَّ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْب» انساني منزوي از مردم براي شيطان است چه اينكه منزوي از گله گوسفندان نصيب گرگ مي‌شود. نهج البلاغه خطبه 127 علاوه بر اينكه تفرقه افكني نيز در پرونده كارهاي آنان هست ( كتاب در خانقاه بيدخت چه مي‌گذرد ص81)
