طبق اعلام کمیته‌ی سیاست‌های فضایی دولت ژاپن، این کشور قصد دارد عنوان چهارمین کشوری را که سفینه‌ی فضایی بدون سرنشین خود را روی ماه فرود می‌آورد، به خود اختصاص دهد.
ژاپن اعلام کرده که قصد دارد تا فعالیت‌های فضایی خود را با ارسال فضاپیمایی بدون سرنشین به ماه توسعه دهد. این برنامه برای سال ۲۰۱۹ زمان‌بندی شده است و در شرایطی که سایر کشورهای پیشرو در علوم فضایی برنامه‌های خود را روی سفر به مریخ و حتی سیارات دورتر از مریخ متمرکز کرده‌اند، ژاپن قصد دارد تا جدیدترین دستاوردهای خود را در زمینه‌ی فناوری فرود کاوشگرها روی کره ماه به نمایش بگذارد.
این کاوشگر به نوعی فناوری تشخیص چهره مجهز خواهد بود تا به کمک آن با دقت فراوان محل فرود را تشخیص داده و روی کره ماه فرود بیاید. این فناوری قادر است تا سطح ماه را اسکن کند و حداکثر در ۱۰۰ متری محل تعیین شده برای فرود، روی کره ماه بنشیند. این نوع فرود بسیار بهتر از چیزی است که پیش از این از رقبای آمریکایی، روسی و چینی دیده‌ایم.
با تکمیل این پروژه، رتبه‌ی ژاپن در زمینه‌ی تحقیقات فضایی بهبود خواهد یافت. حالا سوال مطرح شده این است که اگر این قدر زمان طول کشیده تا ژاپن به ماه برسد، چقدر زمان برای این کشور نیاز است تا به هدف‌هایی مثل مریخ برسد؟ و سوال مهم‌تر این که برای سایر کشورها که از نظر فناوری به مراتب در نقطه‌ی پایین‌تری نسبت به ژاپن قرار دارند، این زمان چقدر طول خواهد کشید؟
