اینجا همه چیز عالیه!!

به قول حسین پناهی: 

می دانی ، یک وقت هایی باید روی یک تکه کاغذ بنویسی "تعطیل است" و بچسبانی پشت شیشه ی افـکارت، باید به خودت استراحت بدهی، دراز بکشی دست هایت را زیر سرت بگذاری به آسمان خیره شوی و بی خیال ســوت بزنی، در دلـت بخنــدی به تمام افـکاری که پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند، آن وقت با خودت بگویی : 

بگذار منتـظـر بمانند … 

دهه شصت یعنی: 
یعنی بوی نارنگی و سیب قاچ شده تو کیف! 
یعنی لواشک پهن کردن تو سینی و گذاشتن رو پشت بوم ! 
یعنی خاله بازی و دعوت کردن هم بازیها به خونه! 
یعنی از رو هر غلط املایی ده بار نوشتن! 
یعنی آخر فیلم تو سینما دست زدن و سوت کشیدن! 
یعنی نوبتی خونه عمه و خاله و دایی و عمو رفتن یک شب درمیون! 
یعنی کلاسی 45 نفر هر نیمکت سه نفر! 
یعنی دیدن کارتون هایی که دیگه تکرار شدنی نیستن! 
یعنی دوست داشتن، دوست داشته شدن، صفا، صمیمیت…

گاهی دلم میخواد برگردم به همون موقع ها...

زندگی کسالت بار نیست، بلکه کسالت در مردمی است که از پشت عینکهای دودی و تیره به دنیای خود نگاه می کنند.

خیلی از افراد در بیست و پنج سالگی میمیرند، اما تا هفتاد سالگی دفن نمی شوند. این برای من یک راز بزرگ است که چرا بعضی از انسان ها به هر جایی که نگاه می کنند، زیبایی و لطافت می بینند و حال آن که این زیبایی ها بر دیگران پوشیده است.

من از روزی می ترسم که؛

تکنولوژی از تعامل انسانی پیشی بگیرد؛

چنین روزی، جهان نسلی از احمق ها خواهد داشت ...

کاش می دانستیم که نزدیک و حتمی دانستن مرگ چه بهایی به 

هر لحظه از زندگی می بخشد .

ی دانی چه موقع از روی دوچرخه می افتی؟

زمانی که رکاب زدن را فراموش کنی !

زندگی نیز اینگونه است ...

مردم بسیاری را دیده ام که برای داشتن ظاهری زیبا زمان و هزینه ی بسیاری را صرف کرده اند اما برای داشتن ذهنی زیبا ... هیچ !

بگذار اکثر اوقات دیگران فکر کنند حق با آنهاست،

به جای اثبات خودمان،مهربان بودن را انتخاب کنیم...

مهربانی زبانی است که با آن ناشنوا می تواند بشنود و نابینا می تواند ببیند.

جالب است بدانیم:

کسی که سخنانش نه راست است و نه دروغ ، فیلسوف است.

کسی که راست و دروغ برای او یکی است متملق و چاپلوس است.

کسی که پول میگیرد تا دروغ بگوید دلال است.

کسی که دروغ می گوید تا پول بگیرد گداست.

کسی که پول می گیرد تا راست و دروغ را تشخیص دهد قاضی است.

کسی که پول می گیرد تا راست را دروغ و دروغ را راست جلوه دهد وکیل است.

کسی که جز راست چیزی نمی گوید بچه است.

کسی که به خودش هم دروغ می گوید متکبر و خود پسند است.

کسی که دروغ خودش را باور می کند ابله است.

کسی که سخنان دروغش شیرین است شاعر است.

کسی که اصلا دروغ نمی گوید مرده است.

کسی که دروغ می گوید و قسم هم می خورد بازاری است.

کسی که دروغ می گوید و خودش هم نمی فهمد پر حرف است.

کسی که مردم سخنان دروغ او را راست می پندارند سیاستمدار است.

کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می پندارند و به او می خندند دیوانه است.

شما چی؟ تا حالا پیش اومده براتون از این اتفاق ها ؟؟؟