طالوت(علی نبینا و آله و علیه السلام)، با لبخندی بر لب، زرهش را بر تن داوود (ع) پوشانید و راهی میدانش کرد. آنگاه دید که چگونه او سنگ را به سر جالوت فرو کرد و او را از بلندای فیل مخمل پوشش سرنگون ساخت. از همان لحظه ای که زرهش به تن داوود(ع) نشسته بود، فهمیده بود که داوود جانشین او و فرمانروای بنی اسرائیل خواهد بود. حالا که پیشگویی ها محقّق شده بود و جالوت به دست این جوان کوتاه قد به هلاکت رسیده بود، دلش بسیار آرام شد. دیگر زمان او گذشته بود و زمان داوود(ع) رسیده بود.(1)
وقتی سپاه جالوت، وحشت زده از زیر دست و پای فیلهای رم کرده شان می گریختند و به این سو و آن سو می دویدند، بنی اسرائیل، مات و مبهوت، بر جای ایستادند و به داوود(ع) نگریستند. این همان مردی بود که یوشع بن نون(ع) مژده ی آمدنش را داده بود. این مرد ورزیده و چالاک که خانواده اش فقط روی گوسفندچرانی او حساب باز می کردند، امروز سرور و فرمانروای بنی اسرائیل شده بود.(2)
بنی اسرائیل، چهارصد سال انتظار این روز را کشیده بودند.(3)
برخی گریستند. برخی زانو زدند و وقتی طالوت(ع)، تابوت و دیگر وسایل نبوّت را به دست داوود(ع) سپرد، سر فرود آوردند. وقت گردهم آیی دیگری برای بنی اسرائیل بود. گرد هم آیی گرد داوود(ع). مردی که اندوه و رنج هایش را با دوستی و محبّت و نیایش با پروردگار عالم فرو می نشاند.(4)
آغاز فرمانروایی حضرت داوود(ع)
حضرت داوود نبی(ع) از پیامبرانی است که در «قرآن کریم» بارها و بارها اسم شریفش به میان آمده و ویژگی های بسیاری از ایشان بیان شده است. برخی از ویژگی های اخلاقی ایشان عبارتند از:
1. صبر و مقاومت.
2. مقام عبوديت و بندگى.
3. بازگشت مداوم به خدا و رابطه تنگاتنگ با او.
4. داشتن حكومت استوار و مقتدرانه.
5. علم و حکمت سرشار.
6. منطقى گويا، و بيانى لطيف و شيوا.(5)
خداوند به حضرت داوود(ع) قدرتهای خاصّی بخشیده بود. مثلاً به ایشان علم و قدرت ذوب کردن آهن و شکل دادن به آن را آموخته بود و بدین ترتیب، ایشان زره می بافتند (6) و آن را می فروختند و زندگی خود را از راه زره بافی و سبدبافی با لیف خرما می گذراندند.(7)
از جمله ویژگی های خاصّ حضرت داوود(ع)، همنوا شدن کوه ها و پرندگان در تسبیح با خداوند همراه ایشان بود.(8) در روایات آمده است حضرت داوود(ع) مناجات هاى كتاب زبور را با آن صداى خوشش در محرابش مى خواند. پرندگان آن چنان مجذوب آن صدا مى شدند كه از هوا مى آمدند و بر روى دوش داوود نبی (ع) می نشستند. حيوانات وحشى هم براى شنيدن آن، پيش مردم مى آمدند و از آنها نمى رميدند؛ زيرا همه، حواسشان غرق در لذت صداى داوود (ع) مى شد.(9)
حضرت داوود(ع) با آنکه فرمانروای سرزمین شامات بودند (10) با این حال بسیار ساده می زیستند. حضرت امیرمؤمنان علی(علیه السلام) در خطبه های خودشان، از مردم پیروی از زندگی ساده زیستانه ی داوود نبی(ع) را طلب می کردند و می فرمودند:
«[می توانی] داوود(ع)، صاحبِ نى هاى نوازنده و خواننده ی بهشتيان را الگوى خويش سازى كه با هنر دستان خود از ليف خرما زنبيل مى بافت و از همنشينان خود مى پرسيد چه كسى از شما اين زنبيل را مى فروشد؟ و با بهاى آن به خوردن نان جو قناعت مى كرد...»(11)
پی نوشت:
1. روایتی بلند از رسول اکرم، صلی الله علیه و آله، به نقل از ابن بابويه، محمد بن على، كمال الدين، ترجمه پهلوان، قم، دارالحدیث، چاپ اول، 1380 ، ج1، ص: 307- 309؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5.
2. همان.
3. همان همچنین البقرة : 251.
4. روایتی از امام رضا علیه السلام. ابن بابويه، محمد بن على، علل الشرائع، ترجمه ذهنى تهرانى، قم، چاپ اول، 1380، ج1 ؛ ص261؛ با استفاده از همان نرم افزار.
5. تفسير فخر رازى، ج 26،ص 183 (با استفاده از آيات 17 تا 19 صاد)؛ به نقل از محمّدی اشتهاردی، محمّد، «قصّه های قرآن»، ذیل داستان حضرت داوود(ع).
6. روایتی از امیرمؤمنان علی(علیه السلام) به نقل از صادق آل محمّد(صلوات الله علیهم اجمعین). ابن بابويه، محمد بن على، ترجمه من لا يحضره الفقيه، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، 1367، ج4، ص: 215؛ با استفاده از همان.
7. روایتی از امیرمؤمنان علیه السلام. شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة، ترجمه دشتى، ايران، قم، چاپ اول، 1379، ص299-301.
8. ص: 18- 19.
9. بحار، ج 14،ص 15؛ به نقل از محمّدی اشتهاردی، محمّد، همان.
10. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار (ط، بيروت)، بيروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403 ق. ج14 ؛ ص2؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث.
11. روایتی از امیرمؤمنان علیه السلام. شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة، همان.
