مدافع اسپانیایی بایرن در مصاحبه با "آبند سایتونگ" راجع به رهایی‌اش از بند مصدومیت، اشتیاق اسپانیایی‌ها به کسب عنوان قهرمانی یورو و رهنمودهای پپ گواردیولا سخن گفت.

به گزارش "ورزش سه"، خاوی مارتینز که سال 2012 از اتلتیک بیلبائو به بایرن مونیخ پیوست، تا کنون در سه عنوان قهرمانی بوندسلیگا و یک قهرمانی چمپیونزلیگ باواریایی‌ها را همراهی کرده است. وی در مصاحبه‌ای مفصل به سوالات خبرنگار "آبندسایتونگ" ،خبرگزاری رسمی ایالت بایرن، پاسخ داد. آقای مارتینز، با شما اسپانیایی صحبت کنیم یا آلمانی را یاد گرفته‌اید؟ یا اصلا چطور است به بایرنی با هم گفتگو کنیم؟ هرچه باشد شما از سال 2012 در مونیخ هستید و توماس مولر به عنوان یک مربی حرفه‌ای گویش بایرنی در کنار شما بوده است! -تا حالا یک سری واژگان و عبارت‌های بایرنی یاد گرفته‌ام، البته نه زیاد. ولی زبان آلمانی‌ام در مدتی که در این کشور هستم خوب شده؛ اگرچه ترجیح می‌دهم در مصاحبه‌ها به اسپانیایی جواب بدهم! شما بعد از پشت سر گذاشتن یک مصدومیت طولانی مدت، در دیدار مقابل دورتموند که با حساب 5 بر 1 به سود بایرن پایان یافت نود دقیقه داخل زمین بودید. وضعیتتان چطور است؟ -احساس بسیار خوبی داشتم. از لحاظ جسمی مشکلی برایم پیش نیامد و خیلی هم راضی بودم؛ اگرچه اصلا بازی آسانی نبود. دیدار مقابل دورتموند دیدار خاصی است؟ آیا خاطراتی را تداعی می‌کند؟ -بله. بازی‌های مقابل دورتموند همیشه خاص و احساسی هستند؛ بازی‌هایی که در تقویم ثبت می‌شوند. البته خاطرات ما کمی متناقض بودند، مثلا من این شانس را داشتم که در چمپیونزلیگ و جام حذفی مقابل این رقیب دیرینه پیروز شوم، اما بدترین لحظه دوران فوتبالم را هم مقابل دورتموند تجربه کرده‌ام، و آن مربوط به روزی بود که در بازی سوپرکاپ به سختی مصدوم شدم. آیا دوباره آمادگی 100 درصد خود را بازیافته‌اید و دیگر هیچ ترسی ندارید؟ -در طول دوران مصدومیت تردید داشتم که بعد از اینکه خوب شدم آیا موقع بازی کردن ترسو و محتاط خواهم شد و آیا بیش از حد به زانویم فکر خواهم کرد؟ اما این اتفاق نیفتاد. من مصدومیتم را کاملا پذیرفتم، روی آن کار کردم و همه تلاشم را برای مدیریت آن به کار بستم و حالا از هیچ چیز نمی‌ترسم حتی از نبردهای تن به تن. البته من بازیکنی هستم که زمان زیادی برای رسیدن به بهترین فرم امادگی‌ام نیاز دارم. در نبرد با مصدومیت نمی‌ترسیدید که شاید این پایانی برای دوران حرفه‌ایتان باشد؟ -نه، این ترس را نداشتم؛ اما هرچه باشد احساس می‌کنی محدود شده‌ای. مصدوم که باشی نمی‌توانی راه بروی، نمی‌توانی هیچ کاری بکنی و این خیلی سخت است. در این مدت توان و افق دیدتان را معطوف چه کردید؟ -خانواده و دوستانم خیلی اهمیت داشتند، اما نه فقط آنها. هم‌بازی‌هایی که بیشتر وقتم را در کنارشان می‌گذرانم واقعا کمک زیادی به من کردند؛ کارمندان باشگاه هم همینطور. همه در آسان‌تر شدن پروسه معالجه حمایتم کردند. آیا با هموطنتان تیاگو ارتباط به خصوصی دارید؟ او هم مدت زیادی مصدوم بود. -تیاگو یکی از بهترین دوستان من است. نه سال است او را می‌شناسم از زمانیکه با هم در تیم ملی جوانان بازی می‌کردیم. همیشه ارتباط خوبی با هم داشتیم. بعد از اینکه مصدوم شد، روزگار بدی داشت و به او سخت می‌گذشت اما بازگشت به میادین روحیه‌اش را دگرگون کرد. در بازی مقابل پورتو که با نتیجه 6 بر 1 پیروز شدیم، وقتی تیاگو موفق شد گل نخست را به ثمر برساند برای هر دوی ما لحظه پراحساسی بود. تیاگو بعد از نوزده ماه به تیم ملی بازگشت. در این مورد وضعیت شما به چه صورت است؟ -حضور دوباره در تیم ملی برایم یک هدف است. همیشه وقتی آنجا هستم احساس غرور و افتخار می‌کنم. ولی در حال حاضر زانویم از من می‌خواهد که سلانه سلانه و گام به گام جلو بروم، چرا که هنوز نمی‌توانم دو مسابقه نود دقیقه‌ای پشت سر هم در یک هفته بازی کنم. نمی‌دانم چه خواهد شد، اما می‌گذارم گذشت زمان همه چیز را درست کند. عجله کردن در این شرایط ریسک بالایی دارد. آیا آرزوی شما حضور در جام ملت‌های اروپا 2016 و کسب عنوان قهرمانی آن است؟ -در هر حال تیم ملی آلمان یک رقیب بسیار دشوار خواهد بود زیرا این تیم در حال حاضر بهترین تیم دنیاست. ما برای اینکه بتوانیم قهرمان یورو شویم باید به آب و آتش بزنیم و از جان مایه بگذاریم. آیا ممکن است زوج مارتینز-تیاگو در نسل جدید بازیکنان اسپانیا بتوانند تداعی‌کننده دوران زوج ژابی آلونسو-ژاوی باشند؟ -اسپانیا یک تیم عالی دارد. اگرچه بازیکنانی مثل آلونسو و ژاوی را به سختی می‌توان جایگزین کرد اما همه دنیا ما را یکی از مدعیان کسب عنوان قهرمانی یورو می‌بینند. آلونسو عاشق موضوعات فرهنگی است. آیا با هم راجع به این مسائل هم گفتگو می‌کنید؟ -من هم به فرهنگ شهرهای مختلف و آنچه برای عرضه دارند علاقه‌مندم. همیشه وقتی در تیمی بازی می‌کنم، به آن شهر دقیق می‌شوم که زنده و پویاست یا خیر. مونیخ فوق‌العاده است، شهری دارای همه چیز ممکن. اینجا هم برای خانواده‌ها هم برای دوستان و کلا برای همه ایده‌آل است. در دوران مصدومیت چه کردید که روحیه‌تان حفظ شود؟ -من زیاد کتاب می‌خوانم و ژانر مورد علاقه‌ام رمان‌های تاریخی است. به واسطه این مصدومیت وقت زیادی را روی کاناپه سپری می‌کردم و چندین کتاب خواندم. یک عالمه هم فیلم دیدم و حسابی پلی استیشن بازی کردم. پپ گواردیولا پیش از آغاز فصل جاری در مراسمی ادبی شرکت کرد و یک سری اشعار اسپانیایی خواند و افزود دوست دارد شاگردانش به وی کتاب معرفی کنند. آیا این کار را کردید؟ یا برعکس او به شما کتاب معرفی کرد؟ -او به من گفت که باید زندگینامه آندره آغاسی را بخوانم. خودم هم دوست دارم کتاب "آقای گواردیولا" را مطالعه کنم. آیا دوران مصدومیت این احساس را به شما داده است که الان بخواهید درصدد جبران چیزی برآیید؟ -بله، الان بعد از یک سال غیبت می‌بینم چقدر دلم می‌خواهد فوتبال بازی کنم؛ حتی بیشتر از همیشه! یعنی اینقدر که الان به فوتبال مشتاق هستم هیچگاه نبوده‌ام و البته مشتاقم عناوین قهرمانی از آن خود کنم. در دو سال گذشته چمپیونزلیگ بایرن دو بار با باخت مقابل بارسلونا و رئال مادرید از رسیدن به دیدار فینال بازمانده است. نمی‌خواهید امسال انتقام بگیرید؟ -در بین سال‌هایی که پپ اینجا کار می‌کند این فصل بهترین بیلان را به دست داده‌ایم. ما فوق‌العاده عالی بازی می‌کنیم و از هر لحاظ بی‌نظیر و بی‌رقیبیم. باید به این روند ادامه دهیم و در بازی‌های باقی‌مانده این فصل همینطور خوب نتیجه بگیریم. اگر الان خوب باشیم و بعدا نه، هیچ فایده‌ای به حالمان نخواهد داشت. سال 2013 که بایرن سه‌گانه را برد، شما و شواین‌اشتایگر زوجی را در منطقه یک‌ششم زمین تشکیل داده بودید که به جرأت بهترین زوج این پست در جهان بود. جای خالی‌اش را احساس نمی‌کنید؟ -باستی شخصیتی است که ردپایش به جا می‌ماند. او یک آدم فوق‌العاده است و مسلما دل ما برایش تنگ می‌شود. مرتب با هم در تماس هستیم ولی الان بازیکنان جدیدی آمده‌اند که آنها هم نابغه‌اند. شما در حال حاضر در خط دفاعی کنار جرومی بواتنگ بازی می‌کنید. آنجا راحتید؟ -من معتقدم این توانایی را دارم که در پست‌های مختلف در خدمت تیم باشم. بواتنگ بهترین مدافع میانی جهان است. او مطمئن دفاع می‌کند و رفتارش با توپ غوغابرانگیز است. بازی کردن در کنار او خیلی راحت است. اخیرا در مونیخ به ملاقات پناهجویان رفتید. -کاری بود که از دستم برمی‌آمد. توانستم حداقل بر لبان افرادی که لحظات بسیار دشواری را سپری می‌کنند لبخند کوچکی بنشانم. ارزشش را داشت که بروم ببینم بچه‌های پناهجویان چطور با دریافت یک توپ همه ناراحتی‌هایشان را از یاد بردند. گریه‌های پدر و مادرشان را فراموش کردند و گریه خودشان هم از یادشان رفت و طوری مشغول بازی شدند که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. خیلی متاثر شدم. آیا به مونیخ افتخار می‌کنید؟ -مونیخ در مسئله پناهجویان مثالزدنی عمل کرده است. افتخار می‌کنم در یک چنین شهر بزرگ‌منش و سخاوتمندی زندگی می‌کنم که در این زمینه سرمشق‌وار رفتار کرد. ایکاش همه شهرها مثل مونیخ بودند. مربی شما طرفدار جدایی کاتالونیا از اسپانیا است. شما به عنوان یک شهروند ایالت باسک در این زمینه چه فکر می‌کنید؟ -هر کسی می‌تواند هرکاری دوست دارد انجام دهد. هر کسی می‌تواند دیدگاهش را بیان کند. آیا برای شما قابل تصور است که یک زمانی لیگ اسپانیا بدون بارسلونا تشکیل شود؟ -نظری ندارم. نمی‌دانم! (می‌خندد). ترجمه: زکیه اختری