به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس ، دوباره تقویم دل ورق خورد و صفحه محرم رو به چشمانمان باز شد، نوای کربلا طنین انداز و پیر و جوان، کودک، زن و مرد به تکاپو برای برپایی عزاداری امام حسین(ع) افتادند.
پس از گذشت قرن ها از واقعه کربلا هنوز شعله های این قیام برافروخته است و روز به روز بر خلاف مبارزه دشمنان برای سرکوبی نهضت عاشورا، سیل عاشقان و دلداگان حسینی افزوده می شود، باید دید در این نهضت چه چیزی نهفته است که تاکنون زنده مانده و هر روز بر شور و شعور آن افزوده می شود.
امام حسین(ع) برای به ثمر رسیدن نهضت عاشورا، هر آنچه که داشت در راه خدا قربانی کرد؛ بی تردید یکی از گروه های نقش آفرین در نهضت عاشورا، زنان بودند؛ اگر اسلام با قیام امام حسین (ع) زنده است، سهم بزرگی از آن مربوط به زنانی است که تاریخ، مانند آن کمتر دیده است.
زنان کربلایی اثبات کردند که تکلیف اجتماعی، خاص مردان نیست، بلکه آنان نیز برابر وظیفه شرعی خود باید به جریان های اجتماعی توجه کنند و آنجا که مسئله حمایت از دین و احقاق به میان می آید تنها با قیام آنان میسر می شود، در صحنه حضور یابند.
در نهضت عاشورا زنان زیادی از قبیله هاشمی و غیرهاشمی، نقش آفرینی کردند، از قبیله هاشمی حضرت زینب(س) دختر امیرالمومنین علی (ع) یکی از شیرزنانی است که در واقعه عاشورا نقش تأثیرگذاری را ایفا کرده اند.
این بانوی بزرگوار در روز عاشورا علاوه بر حمایت های عاطفی از برادر بزرگوارش امام حسین(ع) و فدا کردن 2 فرزند پسرش،پس از شهادت سالار شهیدان نقش بزرگ و تاریخی در حفظ و ماندگاری نهضت عاشورا داشت، خطبه خوانی در مجلس یزید و در هم کوبیدن آن مجلس و رسوایی قوم ظالمین از جمله شگفتی های این بانوی بزرگوار است که باید به این جمله اذعان داشت که کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود.
حضرت زینب(س) دختر حضرت على(ع) و حضرت زهرا (س) است که در روز پنجم جمادى الاولى سال پنجم یا ششم هجرت در مدینه منوره دیده به جهان گشود، در پنج سالگى مادر خود را از دست داد و ازهمان دوران طفولیت با مصیبت آشنا گردید.
در دوران عمر با بركت خویش، مشكلات و رنجهاى زیادى را متحمل شد، از شهادت پدر و مادر گرفته تا شهادت برادران و فرزندان، و حوادث تلخى چون اسارت و... را تحمل كرد. این سختىها از او فردى صبور و بردبار ساخته بود.
القاب حضرت زینب(س)
از القاب حضرت زینب(س) می توان به ام كلثوم كبرى، صدیقه صغرى محدثه، عالمه و فهیمه اشاره کرد اما به دلیل نسب نبوى، تربیت علوى، و لطف خداوندى از او فردى با خصوصیات و صفات برجسته ساخته بود، طورى كه او را «عقیله بنى هاشم» مىگفتند.
حضرت زینب(س) با پسرعموى خود «عبدالله بن جعفر» ازدواج كرد و ثمره این ازدواج فرزندانى بود كه دو تن از آنها (محمد و عون) در كربلا، در ركاب ابا عبدالله الحسین (ع) به شهادت رسیدند.
امام حسین(ع) كه خود معصوم و واسطه فیض الهى است هنگام وداع به خواهر عابدهاش مىفرماید:« یا اختاه لا تنسینى فى نافله اللیل ؛ خواهر جان! مرا در نماز شب فراموش مكن!» این نشان از آن دارد كه این خواهر، به قله رفیع بندگى و پرستش راه یافته و به حكمت و هدف آفرینش دست یپیدا کرده است.
زینب(س)؛ الگوى عفت و پاکى
عفت و پاکدامنى، برازنده ترین زینت زنان است تا جایی که گرانقیمت ترین چیزى است که یک فرد مى تواند به آن ستوده شود، یکى از درس هاى عاشورا، همین درس عفت و پاکدامنى است.
مرحوم شاهزاده فرهاد میرزا در کتاب قمقام در مورد خطبه خواندن حضرت زینب (س) در کوفه برای مردم مىفرمایند: عقیلة بنى هاشم زینب طاهره مردمان را به خاموشى اشارت فرمود، همانگاه نفس ها به سینه برگشت و آواز مردمان در نای ها گره شد، به خداى که هیچ زنی چون او ندیدم، که فضیلت حیا با کمال فصاحت آمیخته چنین سخت گوید گوئى که از زبان پدر.
حضرت زینب(س) امانتدار الهی بود و به مقام «امینة الله» رسید. زیرا اگر دارای چنان مقامی نمی بود ، هرگز امام حسین علیه السلام ودایع امامت را به وی نمی سپرد. آری او در سایه عبادت و بندگی به این مقام رسید.
انتهای پیام/ح
