مبحث 107 طرح صالحین: «شور و شعور حسینی»

در ماه محرم، معارف حسینی و معارف علوی را که همان معارف قرآنی و اسلامی اصیل و صحیح است برای مردم بیان کنید. (رهبر انقلاب) ۱۳۷۲/۰۳/۲۶

مقدمه و آغازِ شور حسینی، شعور حسینی می باشد. گرچه این دو واژه در یک حرف با هم تفاوت دارند ولی در معنا تفاوت بسیار زیادی بین آنهاست، به عبارت دیگر می توان گفت این دو واژه مکمل یکدیگرند و هرکدام بدون دیگری ناقص است.

شور و شعور حسینی به مثابه دو بال یك پرنده ای است كه برای پرواز كردن و اوج گرفتن، به هر دو به یك اندازه نیاز است و با یك بال پریدن امكان پذیر نمی باشد.

آیا شعور حسینی خوب است یا شور حسینی بهتر است؟

آیا شیعه شور می خواهد یا شعور؟

آیا حسین مهم است؟ یا معرفت حسین؟

آیا دو مقوله شور و شعور حسینی می توانند جایگزین و جانشین هم شوند؟

آیا دو مفهوم شور و شعور حسینی مكمل و متمم هم هستند؟

در این مبحث از طرح صالحین قصد داریم تا با پاسخ دادن به سوالات فوق و همه سوالات و شبهات مربوط به "شور و شعور حسینی" ضمن گرامی داشت ایام شهادت سرور و سالار شهیدان، از دیدگاه ها و نظرات شما عزیزان بهره مند شویم.

با تشکر

شور حسینی  صرف گفتن یا حسین(ع) است

شعور حسینی یا حسین گفتن(ع)و با حسین (ع)ماندن است

بنام خدا

شور خواستن است و شعور توانستن

شور وسیله است و شعور هدف

شور عمل و اقدام است و شعور فكر و اندیشه

شور عشق است و شعور جهت حركت

شور احساس است و شعور منطق

شور حرارت است و شعور ایمان

شور انگیزه است و شعورشناختن

شور دوست داشتن و شعور معرفت

شور كاردل است و شعور كار خرد

شور عمل است و شعور ایده

شور محرك احساسات و شعور محرك عمل

شور صورت است و شعور سیرت

بنام خدا

شعور زاییده فكر و اندیشه است و مبتنی بر آگاهی، شناخت و دانایی است ولی شور زاییده احساسات، علایق و هیجانات است. در فطرت آدمی هم شور است و هم شعور، هیچكدام نفی دیگری نیست هركدام می تواند در جای خویش موثر و مفید باشد، شور به تنهایی و شعور بدون شور پذیرفتنی نیست، زیرا شعور به تنهایی فكر،اندیشه و یك ایده است،فكری كه به عمل تبدیل نشود ارزش ندارد، شوری كه بر اساس شعور نباشد ممكن است به بی راهه رود.

بنام خدا

شور حسینی بدون شعور حسینی كامل وكافی نیست، شعور حسینی نیز بی شور حسینی ناقص است. شور و شعور حسینی به مثابه دو بال یك پرنده ای است كه برای پرواز كردن و اوج گرفتن به هر دو به یك اندازه نیاز دارد و با یك بال پریدن امكان پذیر نمی باشد.

اگر چه فرق شور و شعور فقط یك "ع" است اما تفاوت بسیار زیادی با هم دارند. حسینیان هم شور را به اندازه و هم شعور را به اندازه توسعه و پرورش می دهند و می دانند كه یكی بدون دیگری كافی و كامل نیست.

با سلام. مطمئنا خود امام حسين نيز به اين راضي نيستند كه ما فقط نام ايشان را بر زبان بياوريم. بلكه الزامي است كه ايشان را بشناسيم.

حتي شناخت هم به تنهايي كافي نيست.ما با تحقق دادن به آرمانهاي حضرتمان است كه هم او را شناخته ايم .و هم اورا خشنود كرده ايم.

اين روشهاي زندگي حضرت است كه معرفت حسيني را در ما زنده مي كند.

عبارت حماسه و شور حسيني، به طور مكرر در ميان مردم ما به كار رفته است و تحقق آن، كه مربوط به جنبه عاطفي و احساسي «عاشقان حسيني» است، تأثيرهاي فراوان داشته و شايد از كمترين عامل مؤثر (شور و احساسات)، بيشتر تأثير (ايجاد و حفظ ايمان و افزايش آن) را داشته ايم. مگر نه اين است كه ايمان مردم در ايام محرم و عاشورا افزايش مي يابد.

آيا اين واقعيت تاريخي كه جرقه و شروع انقلاب و اعلان برائت از حكومت ظلم و فساد شاهنشاهي از محرم 41 شروع شد، قابل انكار است؟ و يا اين كه مؤثرترين و پيروزمندترين عملياتهاي نظامي در دوران جنگ هشت ساله با سينه زني ها و رمز يا حسين(ع) شروع شده است؟ و اين كه تأثيرگذاري فراوان، نهفته و قابل هدايت و جهت دهي (تأكيد بر شعور حسيني) موجب شد كه سياست دشمنان دين بر كمرنگ و بي محتوا كردن و در برخي مواقع، بر نابودي شور و حماسه و عزاداري سالار شهيدان دچار شكست شود.
حال از خود مي پرسيم وقتي اين واقعيت (حماسه حسيني) كه نه تمام دين و بلكه جزء اندكي از دين است، مي تواند تأثيري چنين شگرف در زندگي فردي و اجتماعي بگذارد؛ «شعور حسيني» كه مجموعه اي از اعتقادات راستين و حقيقي و رفتارهاي فردي و اجتماعي مناسب با آن افكار است، چه تأثيري در حوزه زندگي خواهد گذاشت و چگونه خواهد توانست دوستان را هدايت و دشمنان را نااميد گرداند؟
شعور حسيني به عنوان مدينه فاضله ديني و شيعي، عبارت است از مجموعه اي از افكار و اعتقادات و رفتارهاي فردي و اجتماعي هماهنگ و برخاسته از منشأ «عصمت حسيني» كه موجب بروز فرهنگ ناب محمدي(ص) و مهدوي و شيعي مي شود. اگر شعور حسيني به معناي درك و فهم و الگوپذيري از زندگي فكري و رفتاري سيدالشهداء حسين بن علي(ع) به عنوان موجودي زنده و پيش برنده به جامعه رخ بنمايد، هر روز «عاشورا» و هر جا «كربلا»ست و بهشت در دنيا تحقق خواهد يافت؛ زيرا كربلا بخشي از بهشت است.
چراغ و نور هدايت و كشتي نجات حسيني، عينيت نمي يابد مگر اين كه جامعه رنگ حسيني و الگوي فكري و رفتاري امام حسين(ع) را به خود بگيرد. بي ترديد نوع حركت امام حسين(ع) و اهل بيت و اصحابش از مدينه تا كربلا به گونه اي توأم با اعلام و آشكار كردن بوده و سخنان آن فرزند رسول خدا(ص) و فاطمه زهرا(س) مي خواسته الگوي راستين و حقيقتي از معارف و اعمال صالح به جامعه ارائه دهد تا از اين رهگذر، مردم هدايت يابند و دين جدش كه اسلام ناب محمدي(ص) است، دوباره زنده گردد. از همين رو، بزرگان فرموده اند: «اسلام از ناحيه پيامبر(ص) به وجود آمده و از ناحيه حسين(ع) بقا يافت.»
البته اين سخن مشهور كه از زبان بشر معمولي صادر شده، برخاسته از سخن نبوي يعني «حسين مني و انا منه (من حسين)»(1) مي باشد. مفهوم فقره نخست روايت، آشكار است و قسمت دوم كه مي فرمايد «من از حسينم»، چيزي نيست مگر به اين معنا كه دين من از ناحيه سالار شهيدان، اباعبدا... حسين(ع) آبياري و زنده خواهد شد. آري، «شعور حسيني» رمز بقاي اسلام حقيقي و ناب محمدي(ص) است.
چند سال قبل، اعلام سال «عزت حسيني» از سوي رهبر عزيز و فرزانه، با اين آرزو بود كه جامعه رنگ و بوي رفتار حسيني بگيرد و دينداري واقعي و فرهنگ حسيني در دولت و ملت تقويت شود. حال به جلوه هايي از شعور فكري و سپس شعور رفتاري و اخلاقي امام حسين(ع) و يارانش مي پردازيم تا الگويي صحيح و كامل فراروي زندگي ما باشد.

شور و شعور کنار هم رمز حسینی ماندن است.

شور حسيني بايد با شعور حسيني باشد. اين ما هستيم كه با شعورمان شور حسيني مي آفرينيم.در واقع هرچقدر ما تحقيقات و اطلاعاتمان نسبت به اماممان بيشتر باشد به مسير ايشان نزديكتر مي شويم و قادر خواهيم بود اهدافشان را به مقصود برسانيم.زيرا كه برخي از اعمال ما متناسب با آنچه كه ائمه خواسته اند نيست و اين دور از انتظاراتشان خواهد بود. به عنوان مثال آن حضرت هرگز نخواسته اند كه شخصي به خود آسيب بزند. اما امروزه مردم بدون آگاهي و با حكم شور حسيني به تن و سر خود ضربه وارد مي كنند و حتي دين شفيق اسلام را هم بد جلوه مي دهند.

پس بهتر است ابتدا شعور حسيني پيدا كنيم انشاله تا با آن شوري زيبا بيافرينيم.

شعور زاییده فكر و اندیشه است و مبتنی بر آگاهی، شناخت و دانایی است ولی شور زاییده احساسات، علایق و هیجانات است. در فطرت آدمی هم شور است و هم شعور، هیچكدام نفی دیگری نیست هركدام می تواند در جای خویش موثر و مفید باشد، شور به تنهایی و شعور بدون شور پذیرفتنی نیست، زیرا شعور به تنهایی فكر،اندیشه و یك ایده است،فكری كه به عمل تبدیل نشود ارزش ندارد، شوری كه بر اساس شعور نباشد ممكن است به بی راهه رود.

برای اینكه شعور به اقدام عملی تبدیل شود به شور نیز نیازمند است و شور نیز برای اینكه در راستای هدف باشد بی نیاز از شعور نیست. یادمان باشد كه شور و شعور حسینی در تقابل و هم عرض هم نیستند كه مجبور باشیم یكی را بدون دیگری داشته باشیم، این دو مقوله در طول هم قرار دارند. جنس دو مقوله یكی نیست كه بتوانند جایگزین هم یا جانشین هم شوند، بلكه دو مفهوم جدایی هستند كه مكمل و متمم هم هستند ، یكی بدون دیگری كامل و تمام نمی شود.

شور حسینی بدون شعور حسینی كامل وكافی نیست، شعور حسینی نیز بی شور حسینی ناقص است. شور و شعور حسینی به مثابه دو بال یك پرنده ای است كه برای پرواز كردن و اوج گرفتن به هر دو به یك اندازه نیاز دارد و با یك بال پریدن امكان پذیر نمی باشد.

اگر چه فرق شور و شعور فقط یك "ع" است اما تفاوت بسیار زیادی با هم دارند. حسینیان هم شور را به اندازه و هم شعور را به اندازه توسعه و پرورش می دهند و می دانند كه یكی بدون دیگری كافی و كامل نیست. شور حسینی با شعور حسینی آغاز می شود، تا شعورحسینی پیدا نشود و حسین را نشناسی شور حسینی ایجاد نمی شود. مقدمه هر شوری شناخت و شعور است تا حسین را نشناسی برایش اشك نیز نخواهی ریخت. شور و شعور حسینی همزاد و همراه همند، در كنار هم و همپای هم باید قرار گیرند چرا سالیانی است منبر و نوحه در كنار هم مطرح می شوند؟ چرا منبر و مداحی لازم و ملزوم یكدیگر بوده اند؟چرا ابتدا در مراسم حسینی یك واعظ در بالای منبر سخنرانی می كند و سپس یك نوحه خوان در پای منبر نوحه می سراید ؟ چون باید در منبر شعور زاییده شود و مداح نیز با هنر خود شور را با شعور تلفیق نماید. برای اینكه مقدمه و پیش نیاز شور، شعور است.

این دو مقوله با همدیگر اثر هم افزایی نیز دارند هر كس كه شعورش بیشتر باشد شورش نیز بیشتر خواهد بود؟ و هركس شورش بیشتر باشد شعورش نیز افزایش خواهد یافت. مقدمه حب حسین معرفت حسین است، بدون معرفت دوست داشتن معنی ندارد. هر قدر معرفت بیشتر شود دوست داشتن نیز بیشتر می شود و هر چقدر دوستی بیشتر شود معرفت نیز افزون خواهد شد.

لذا برای حسینی بودن ، حسینی ماندن و حسینی مردن هم به شور حسینی نیازمندیم و هم به شعور حسینی یكی بدون دیگری پذیرفتنی نیست.

شور یعنی شعور حسینی ابوالفضل ع که برادر خودرا سیدی و مولای خطاب میکرد یا اینکه دست رد به دشمنان و دل نبستن به دنیای مادی، شور حسینی یعنی شعور حسینی که به اب رسید ولی از ان نیاشامید و اینکه شعور حسینی گفتن والله ان قطعتو یمینی انی احامی ابدا عن دینی و عن امام صادق الیقینی

به نام خدا
ببخشید ، این متن بخاطر کلمه "بی شعوری" یه مقدار تو ذوق میزنه ، ازین بابت عذر خواهی منو بپذیرید :)

بی شعوری چطوره؟
اینکه قلب عزادار برای عزای امام سنگین بشه ولی نسبت به اتفاقات اطراف بی تفاوت باشه جای تامل داره
عزاداری که در عرصه زندگی حقیقی خودش فرصت هایی رو برای نمایش زیبای دین از دست میده، با وجود باز بودن راه برای انجام تکلیف سرزنش و سرکوفت افراد منافق نسبت به انجام عمل بی رغبتش میکنه ، با انجام عمل توسط دیگران وظیفه رو از خودش ساقط میدونه ، این که عزادار خودش رو مکلف به فراگیری و افزایش آگاهی نمیدونه، در تقابل با افکار انحرافی و شبهات حرفی برای گفتن نداره و اگر از میان دو هیئت که هردو برای امام عزاداری میکنن ولی هدف و روح عزاداریشون خلاف هم هست قدرت انتخاب نداشته باشه باید گفت از شعور کمی برخورداره
همینکه عزادار چندین ساعت رو عزاداری میکنه ولی نگاه محبت آمیزی به والدین و خانواده خودش نداره ، بی شعوریه
همینکه مداحان چیزی جز ذلت و خواری از واقعه کربلا منعکس نمیکنن، بی شعوریه
همینکه در هیئت ها زار زار به حال عاشوراییان ضجه می زنند، پیرهن پاره میکنن اما اشاره ای به کشتار مسلمانان و لزوم پاسداری از حریم ولایت و برادر دینی نمیشه ، بی شعوریه
همینکه در هیئت عزاداری میکنن ولی حامی ولایت فقیه نیستن هم بی شعوریه


حالا بی شوری چطوره؟
یه حالت هست آدم به یه اعتقاداتی پایبنده که هیچوقت راجع بشون فکر هم نکرده که اینا چقدر درستن یا نیستن، حتی روضه ها و مجالس نمیتونن اونو به تفکر وادار کنن و احساسات اون شخص رو به تحقیق برای یافتن حقیقت تحریک کنند که اغلب اینو تعصب اسم میزارن که امام علی علیه السلام فرموده اند : شیطان امام متعصبان است
و این حالت نوعی بی بصیرتی رو به دنبال خواهد داشت که شعور هم تحت تاثیر آن قرار خواهد گرفت و چه بسا افراد در مسیری حرکت کنند که نه تنها مورد رضایت امام نبوده بلکه مورد نکوهش هم هست، مثلا تعصباتی که وحدت جامعه اسلامی را از بین خواهد برد